Σάβ, 09/09/2017 - 21:01
Τα καρφιά
στις παλάμες σου Χριστέ μου.....
καρφώνουν την καρδιά μου...
…Καθώς σε βλέπω ασθενή....
Με σβησμένα μάτια
σε θαλάμους νοσοκομείων
όπου απουσιάζει η επίσκεψη
Τις πληγές απ’ τα καρφιά
στα πόδια Σου Χριστέ μου
βλέπω…
καθώς Σε βλέπω
….Νηστικός
….να ψάχνεις
…..το ψωμί
.. στα σκουπίδια…
Ρακένδυτος...φορώντας,
την ψευδή πορφύρα
της αξιοπρέπειας…
κι άστεγος....στην ερημία ,
του πλήθους
Στις παρυφές
της ζωής και του θανάτου.......
Καιγώ θέλοντας να ελπίζω… Ντρέπομαι……..
πόσο ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ……………………
Μανώλης Φύσσας