Δεν ξέρω αν με το λεγόμενο “Millenium” όπως ονόμασαν τη νέα χιλιετία οι ξενομανείς, συνεπικουρούμενοι από κάποιους θρησκομανείς, ήλθε ή θα φέρει το τέλος τής Ιστορίας ή η συντέλεια τού κόσμου!… Ασφαλώς όμως βρισκόμαστε σε μια εποχή που πραγματοποιούνται “τεκτονικές αλλαγές” που διαμορφώνουν μια νέα πορεία στην ανθρώπινη ιστορία και παρουσία πάνω στη Γη. Ο Έμφρων άνθρωπος αποδεικνύεται παράφρων δημιουργώντας τις αιτίες τής αυτοκαταστροφής του. Είναι φανερό πως οι πόλεμοι με τα τουφέκια έχουν εξελιχθεί σε ηλεκτρονικούς που προδιαγράφουν ένα ζοφερό μέλλον που ελέγχει όλους τους αρμούς τής κοινωνικοπολιτικής ζωής.
Η επικράτηση τού καπιταλισμού φαίνεται πως δεν βοήθησε στην πρόοδο και την “απελευθέρωση των λαών”, αλλά αντίθετα κατατρώει ιδανικά, αξίες και κάθε πολιτική και ηθική αρχή. Η όποια αισιοδοξία για πρόοδο συγκρούεται με μιά πορεία προς τον θάνατο· είτε βίαιος είναι αυτός, είτε προωθείται μέσω τής διαφθοράς και του διαρκούς τρομοκρατικού φόβου ή του φόβου ενός επικείμενου πολέμου. Φαίνεται λοιπόν πως ο φόβος και η διαφθορά συνεργάζονται βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο, αυτόν της παγκοσμιοποίησης… Αμφιβάλει κανείς, αν αυτό είναι δείγμα ακμής ή παρακμής; πάντως εγώ δεν αμφιβάλλω πως είναι το δεύτερο!
Φαίνεται λοιπόν, πως τα νήματα τα κινούν “οι άρχοντες του σκότους” μέσω μιας εκμεταλλευτικής λογικής με σκοπό τον έλεγχο τών λαών ακόμα και στη σκέψη! Κάποιοι λοιπόν ελέγχουν ή μάλλον “κατασκευάζουν” ακόμα και επιβάλλουν την “κοινή γνώμη” μέσω της επιρροής της εξουσίας. Και επειδή η σκέψη έχει προεκτάσεις και “βλέπει” προοπτικά, μπορεί να συλλάβει ιδέες ακόμα και να τις δημιουργήσει. Όπως ακριβώς η εξουσία δημιουργεί πλασματικές ανάγκες που αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσουν στη δυστυχία. Αρκεί να το αντιληφθούμε και να αντισταθούμε να μη συμβιβαστούμε και να μην αλλοτριωθούμε σε μια ψυχαναγκαστική επιβολή, ασκώντας κριτική σε “δεδομένα”, και, τουλάχιστον προς το παρόν, έτσι να δηλώνουμε συμμετοχή στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Η πορεία τής Ιστορίας φαντάζει σκοτεινή και η “προφητεία” του Όργουελ φαίνεται να πραγματοποιείται(!) καθώς η εξουσία και η οικονομία συγκεντρώνεται όλο και σε λιγότερα χέρια, η κερδοσκοπία ανθίζει ο παρασιτισμός οργιάζει και η “μέση τάξη” προλεταριοποιείται. Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε πως όλος ο κόσμος ζη μέσα στην ανασφάλεια και τον πόνο και η ελευθερία είναι υπό αμφισβήτηση ακόμα και με τα όπλα αν αυτή δεν συμφωνεί με τις επιδιώξεις των ισχυρών. Το τοπικό έχει γίνει υπερτοπικό και η διευθέτηση των όποιων διαφορών γίνεται με βάση “διεθνείς κανόνες” που επιβάλλονται από τους ισχυρούς και εφαρμόζονται από τους ανίσχυρους ή τους υπάκοους...
Και να “τελειώσω” το τεράστιο αυτό θέμα / πρόβλημα τής παγκοσμιοποίησης, και να πω, πως, αμφιβάλλω αν οι λαοί είναι συνειδητοί διαμορφωτές της Ιστορίας ή οι ηγέτες συνειδητοί ή όχι (αδιάφορο!) υπηρέτες ευρύτερων συμφερόντων ή και προσωπικών φιλοδοξιών κάποιων που γνωρίζουν να βιάζουν ακόμα και την ελευθερία τής σκέψης.