Παρατηρείται μια αναλογία μεταξύ της ηθικής κατάπτωσης των ανθρώπων και της καταστροφής και μόλυνσης του περιβάλλοντος και συγχρόνως γίνονται όλο και πιο αισθητές, φοβερές παρενέργειες... τόσο στις κοινωνίες όσο και στη φύση...
Λείπει μάλλον ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει στη βάση της υπαρξιακής μας συνείδησης...
ΣΕΒΑΣΜΟΣ όχι μόνο μεταξύ μας αλλά για το καθετί που υπάρχει.
ΓΙΑΤΙ κάθε τι που ΥΠΑΡΧΕΙ έχει ΛΟΓΟ να υπάρχει...
Η έλλειψη, η και η απουσία του ΣΕΒΑΣΜΟΥ γεννά βία και αντιδικίες.
Και οι αντιδικίες άλλες αντιδικίες... που θολώνουν το δίκιο (δίκαιο) και το παραποιούν... με αποτέλεσμα να στήνονται μικροί, μεγαλύτεροι και μεγάλοι πόλεμοι...
Κι οι ΠΟΛΕΜΟΙ καρφώνουν... με τον χειρότερο τρόπο την καρδιά του ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ και τού ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ και τού ΦΥΣΙΚΟΥ...
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο, αφού τις συνέπειες τις ζούμε τις βλέπουμε και τις διαβάζουμε στα επιστημονικά περιβαλλοντολογικά και ανθρωπολογικά βίντεο και στα καθημερινά νέα...
Αν τώρα όλα αυτά που ζούμε και βλέπουμε δεν τούς δίνουμε σημασία η δεν τα καταλαβαίνουμε τότε ισχύει πιθανόν το... «μωραίνει Ο Θεός ον (ους) βούλεται απωλέσαι».
Για την ΑΓΑΠΗ δεν έχω κάτι να πω...
Γιατί κοιμάται στα παγωμένα πεζοδρόμια τής ανθρώπινης ερημιάς υπόδικη μόνιμα... και δέχεται μια αγουροξυπνημένη χιονοστοιβάδα καταγγελίες... απειλές, εκβιασμούς και άλλα παρόμοια.