Πηγαίνοντας στην περιοχή του Μεθυστή (ΒΙΑΛ) έρχονται στο μυαλό μου περιστατικά από την παιδική μου ηλικία και μελαγχολώ. Σκέφτομαι και λέω πού βρίσκομαι; Το μέρος που μεγάλωσα έγινε αγνώριστο. Νιώθω ξένος στα χωράφια του πατέρα μου. Οργίζομαι με την αδιαφορία των ηγεμονίσκων της κάθε εξουσίας.
Οι μνήμες μου γυρίζουν στα χρόνια που όλα κυλούσαν πιο ήρεμα, πιο ευχάριστα, πιο αρμονικά.
Κάθε μέρα πρωί πρωί ο πατέρας μου έβγαζε από το στάβλο το μουλάρι και φόρτωνε τα σύνεργά του. Εμένα με κάθιζε στα ξεκάπουλα και ο ίδιος ανέβαινε στο πεζουλάκι για να βρεθεί με ένα σάλτο στο σαμάρι. Τραβούσαμε για τον μεθυστή μέσα από τα στενά δρομάκια, που μας οδηγούσαν στην ηρεμία και την αγαλλίαση της ψυχής. Ο πατέρας μου άρχιζε αμέσως τη δουλειά, άλλοτε σκάβοντας με το τσατάλι για να φυτέψει πατάτες, ρεβύθια, φακή και άλλοτε για να οργώσει με το αλέτρι που έσερνε το μουλάρι, αφού προηγούμενα του φόραγε τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Σ' αυτά τα χωράφια έπαιζα ξένοιαστος και ξάπλωνα κάτω από τα δέντρα απολαμβάνοντας το κελάηδημα των πουλιών. Παρακολουθούσα όμως και τον πατέρα μου, που αγκομαχούσε για να σκάψει με τη δική του τεχνική όσο περισσότερο χωράφι μπορούσε. Η δουλειά συνεχιζόταν ως το ηλιοβασίλεμα.
Η πιο σημαντική στιγμή όμως που ζούσα ήταν όταν κατά το μεσημεράκι ξεπρόβαλλε από το μονοπάτι η μάνα μου, κρατώντας στο χέρι το καλάθι με το φαγητό, το οποίο είχε ψήσει στο τζάκι μας με μεράκι και ιδιαίτερη αγάπη. Οι μυρωδιές από το ζεστό φαγητό άνοιγε αμέσως την όρεξή μας. Η μαμά άπλωνε κάτω στο χώμα μια πετσέτα και έστρωνε το υπαίθριο τραπέζι. Συνοδεύαμε το καλοψημένο φαγητό της με το γλυκό σιταρένιο ψωμί που είχε ψήσει στον φούρνο μας.
Τις ίδιες ευχάριστες στιγμές ζούσαν στα γειτονικά χωράφια και πολλοί συγχωριανοί. Με αυτούς κατά την ώρα της ξεκούρασης καθίζαμε ο ένας δίπλα στον άλλο, συζητώντας θέματα που είχαν σχέση με την καθημερινότητα.
Η ζωή συνεχιζόταν ήρεμα και ευχάριστα ώσπου άρχισαν να δημιουργούν τη δομή προσφύγων - μεταναστών πριν από έξι χρόνια στη ΒΙΑΛ. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να παρουσιάζονται έντονα προβλήματα με τραγικές και απαράδεκτες καταστάσεις.
Αν και μας πληγώνουν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους οι ιθύνοντες, οι μνήμες μας θα μείνουν ζωντανές για να μας οδηγούν στους αγώνες, που αν χρειαστεί θα οργανώσουμε με δυναμισμό και αποφασιστικότητα.
Είμαστε έτοιμοι για να αποτρέψουμε όσα κακόβουλα σχεδιάζονται εις βάρος του τόπου μας. Το χρωστάμε σ' αυτούς που πότισαν με τον ιδρώτα τους αυτή τη γη και μας την κληροδότησαν για να την κρατήσουμε αλώβητη από κάθε επιβουλή.