Από τα νεανικά χρόνια μου ήμουν ενταγμένος στο ΚΚΕ. Ήμουν και γραμματέας της ΚΟΒ Θυμιανών και θυμάμαι τώρα που συνεδριάζαμε με τα γεροντάκια του χωριού για πολιτικές αναλύσεις και αποφάσεις. Και θυμάμαι ακόμα τους καθοδηγητές… Αρχικά τον συγχωρεμένο Μιχάλη Σφυράκη και στη συνέχεια τον Στρατή Κακαρίνο με την κόκκινη βέσπα του. Όμορφα χρόνια, αγωνιστικά, με όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.
Καμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν, έβλεπα ένα αδιέξοδο, έναν δογματισμό και την οικεία θελήσει απομόνωση του κόμματος από όλους, παρά το διεκδικητικό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα του, που μου άρεσε. Σκέφτηκα να πάω λίγο πιο… δεξιά, μπας και κάτι αλλάξει βρε αδελφέ. Και πραγματικά κάτι πήγε να αλλάξει με την «πρώτη φορά αριστερά» και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έμεινε στη μέση. Το «όχι» που έγινε «ναι», το νέο μνημόνιο και κάποια άλλα είχαν ως αποτέλεσμα να μην υπάρξει «δεύτερη φορά Αριστερά», παρά τον κατά κοινή ομολογία χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια μετά την ήττα και όλοι προβλέπαμε πως τα πράγματα δεν θα πάνε καλά.
Και μπορεί να πήγαιναν καλύτερα μέχρι που εμφανίστηκε ο ουρανοκατέβατος Κασσελάκης και έγιναν μαλλιά κουβάρια. Έτσι μπήκε στην κούρσα της διαδοχής και δεν ήταν λίγοι αυτοί που απορούσαν και σκέφτονταν «πού πας ρε Κασσελάκη;». Να όμως που εκλέχτηκε πρόεδρος και πολλοί αναρωτήθηκαν ποια θα ήταν η επόμενη ημέρα. Όλοι εύχονταν να επικρατήσει η ενότητα, αλλά ο Στέφανος πήρε φόρα και τα παρέσυρε όλα. Και μάλιστα δίνοντας τροφή στα συστημικά Μέσα, ακόμα και στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανά να τον «κρεμάνε στα μανταλάκια», κυνηγώντας την περιέργεια και το κουτσομπολιό των θεατών.
Προσωπικά, αν θυμάστε, λίγες μέρες πριν έγραφα ότι πρέπει να βάλει ένα φρένο. Δεν περίμενα βέβαια να με «ακούσει», αλλά, μετά από όλα όσα είχαν προηγηθεί, έλεγα ότι θα έδειχνε μια σοβαρότητα. Και ήρθαν και βροχή οι αποκαλύψεις για τις ιδέες και τις απόψεις του λίγα χρόνια πριν κι έδεσε το γλυκό…
Πήγε και στην Αμερική να παντρευτεί και να τακτοποιήσει τη μυθική περιουσία του και κάποιους που τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν τους διέγραψε. Και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια σύγχυση με τις προβλέψεις να μην είναι ευοίωνες και τη διάσπαση προ των πυλών. Και ό,τι φτιάχτηκε τόσα χρόνια να κινδυνεύει να καταρρεύσει. Και με την αγωνία των φίλων και μελών του να είναι στην ημερήσια διάταξη. Για να δούμε ποια θα είναι η κατάληξη…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
