Την Κυριακή των Βαΐων δεν τα κατάφερα, τελικά, να πάω στην εκκλησία παρόλο ότι το ήθελα πολύ και κάθε χρόνο τιμώ αυτή τη γιορτή. Την τίμησαν όμως πολλοί άλλοι και καλά έκαναν. Μόνο που πολλοί, όπως έμαθα, αναστατώθηκαν από μια παράκληση που έγινε και, χωρίς να υπερβάλλω, τους έβγαλε από τα ρούχα τους. Τρόπος του λέγειν φυσικά, αλλά αρκετοί μου εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους και μάλιστα με έναν τρόπο καθόλου ήρεμο. Το αντίθετο. Αγανάκτησαν και ακόμα αναρωτήθηκαν αν η θρησκεία μάς θέλει στην εκκλησία ή όχι. Και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε το ίδιο ερώτημα…
Τι έγινε θα μου πείτε…; Όπως μου μετέφεραν, λοιπόν, η παράκληση ήταν ότι όλοι όσοι δεν έχουν κάνει θρησκευτικό γάμο αλλά πολιτικό ή ακόμα και σύμφωνο συμβίωσης ή συζούν απαγορεύεται να μεταλάβουν…
Και βέβαια είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Για πολλούς και διάφορους λόγους και όχι ντε και καλά επειδή όσοι τα κάνουν δεν είναι καλοί χριστιανοί ή δεν πιστεύουν. Έτσι γουστάρουν, βρε αδελφέ, και με γεια τους και χαρά τους. Και ένα ερώτημα είναι τι σχέση έχει η μεταλαβιά με το πώς επέλεξαν να ενώσουν τις ζωές τους δυο άνθρωποι. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας…
Και ένα άλλο ερώτημα είναι αν πριν κάποιος ή κάποια προτίθεται να κοινωνήσει, πρέπει να έχει μαζί του και το… πιστοποιητικό του εκκλησιαστικού γάμου του. Και είναι να απορεί κανείς με τα μυαλά που κουβαλούν κάποιοι από τους λειτουργούς του Υψίστου. Μα πού ζούμε στο μεσαίωνα; Καιρός είναι να θυμηθούμε και την Ιερά Εξέταση! Και τι περιμένουμε τώρα από τα νέα ζευγάρια; Να πανικοβληθούν και αν θέλουν να κοινωνήσουν να ανακρούσουν πρύμναν; Απλά αυτό που θα γίνει είναι να απομακρυνθούν ακόμα πιο πολύ από την εκκλησία. Και όπως μου έλεγαν και κάποιοι αγανακτισμένοι γονείς και οι ίδιοι.
Η κοινωνία εξελίσσεται, είτε το θέλουμε είτε όχι. Και καιρός είναι και η εκκλησία να την αποδέχεται χωρίς προαπαιτούμενα και να αγκαλιάζει όλους με την ίδια αγάπη. Γένοιτο!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
