Ανέκαθεν η περιέργεια ήταν το κυριότερο χαρακτηριστικό μας. Όχι πάντα με κακή διάθεση αλλά από ενδιαφέρον τις περισσότερες φορές. Έτσι όταν συμβαίνουν «περίεργα» περιστατικά που «ζητούν» ερμηνείες και εξηγήσεις η φαντασία οργιάζει. Και καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και τις περισσότερες φορές με έναν τρόπο αυθαίρετο που μεταφέρεται και μεταδίδεται από στόμα σε στόμα κι εδώ που τα λέμε η φαντασία δεν έχει όρια. Και καλά να περιέχει και ένα κόκκο αλήθειας. Όταν όμως όλα όσα λέγονται είναι αποκυήματα του μυαλού μας...;
Έτσι «καθίζουμε στο γάιδαρο» συνανθρώπους μας, επειδή κάποιος στραβοκοίταξε κάποιον άλλον, επειδή μια οικογενειακή προστριβή γίνεται γνωστή και το τόσο το κάνουμε τόοοοσο, επειδή κάποιος τρίτος του «ήρθε» να καταγγείλει κάποιον άλλο για τους δικούς του κακεντρεχείς λόγους, επειδή δεν μας αρέσει η φάτσα κάποιας ή κάποιου άλλου, επειδή δεν μας «έκατσε» για πονηρούς λόγους κάποια κοπέλα και πάει λέγοντας. Κι εμείς οι υπόλοιποι όχι μόνο τα καταπίνουμε αμάσητα αλλά, το πιο κακό, αρχίζουμε και τα διαδίδουμε κιόλας σε όποιον ή όποια βρούμε μπροστά μας. Με ποιο αποτέλεσμα; Να κατηγορούνται άνθρωποι άσχετα αν είναι «ένοχοι» ή όχι.
Θα μου πείτε πάντα γινόταν αυτό και θα συμφωνήσω. Όμως η εντύπωση που μπορούσε να υπάρχει είναι ότι με την πρόοδο που έχουμε σημειώσει αυτού του είδους τα «κουτσομπολιά» θα είχαν εκλείψει ή θα είχαν μειωθεί βρε αδελφέ.
Την αφορμή για τα παραπάνω πήρα από παλιότερα αλλά και από πρόσφατα περιστατικά που θα χαρακτηρίζονταν μυστήρια και ο καθένας με ελαφρά τη καρδία έδινε τις δικές του ερμηνείες. Ερμηνείες αυθαίρετες απλά και μόνο για να ικανοποιηθεί η περιέργειά μας αφού πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, που έλεγαν και οι πιο παλιοί. Από στόμα σε στόμα λοιπόν πολλά διαστρεβλώνονται και άντε τρέχα γύρευε να βρεις άκρη που δεν βρίσκεις.
Να ζητήσω να μην είμαστε τόσο περίεργοι και να μη κυοφορούμε τέτοια σενάρια τρελής φαντασίας είναι ανέφικτο. Θα μπορούσαμε όμως να είμαστε πιο προσεκτικοί και να σεβόμαστε κάποιους συνανθρώπους μας που έτσι και πέσουν στα στόματα κάποιων δεν τους ξεπλένει κανένας ποταμός. Ας φροντίσουμε να είμαστε διακριτικοί και όπως ενδεχομένως θα αισθάνονταν τα «θύματα» αυθαίρετων συμπερασμάτων, ας βάλουμε τους εαυτούς μας, αν ο μη γένοιτο, βρισκόμαστε σε παρόμοια θέση.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Κώστας Στείρος, Βιβλιοδέτης Τέχνης: Με αφορμή τον άδικο χαμό του Μανώλη Γούτη και το σχετικό άρθρο σου στην «Αλήθεια», σου στέλνω μια βιβλιοδεσία που έκανε το 2007 όντας μαθητής στο Εργαστήρι Βιβλιοδεσίας. Πρόκειται, αν θυμάμαι καλά, για ένα δερματόδετο ευρετήριο τηλεφώνων, το οποίο φυλάσσεται σε θήκη. Το θέμα των εξωφύλλων είχε επιλεχθεί από τον ίδιο (απεικόνιση του λιμανιού - Παπαχατζιδάκης). Φέρει στο κάτω μέρος τα αρχικά «Ε. Γ».
