Aξιωθήκαμε, λοιπόν, για μια ακόμα χρονιά να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα που σημειολογικά σημαίνουν ελπίδα… Και, εδώ που τα λέμε, σ’ αυτή την ελπίδα έχουμε αφεθεί… Μπας και αλλάξει κάτι, μπας και είμαστε πιο τυχεροί, μπας και σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και μας έρθουν όλα πιο βολικά. Ελπίζουμε να έχουμε, τουλάχιστον, την υγειά μας, να έχουμε τη δουλίτσα και τη σύνταξή μας, να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα με ψυχραιμία, να μη μας πάρει η κάτω βόλτα. Και, δυστυχώς, ζούμε και σε εποχές δύσκολες και όλα τα παραπάνω είναι ζητούμενα που πολλές φορές δεν μας «κάθονται».
Θα μου πείτε «κανείς δεν χάνεται», όπως έλεγαν οι πιο παλιοί… Και, ναι μεν, μπορεί κανείς να μην χάνεται, αλλά το θέμα είναι να έχει και μια ποιότητα ζωής. Και, όπως πάμε, οι περισσότεροι από εμάς μόνο για ποιότητα ζωής δεν θα μπορούμε να μιλάμε.
Πάντως, για μια ακόμα χρονιά, ανταλλάξαμε τις ευχές μας που, δυστυχώς όμως, όλες σχεδόν τις φορές δεν έχουν αντίκρισμα. Είναι όμως μια παρηγοριά και κάτι είναι κι αυτό. Από το ολότελα… Τουλάχιστον τούτες τις μέρες ας ξεχάσουμε τα δυσάρεστα και ας περάσουμε όμορφα και καλά και οικογενειακά.
Αν μη τι άλλο ως οικογένειες αντέχουμε ακόμα, παρά το ότι η φτώχια φέρνει και γκρίνια που είναι ό,τι το χειρότερο γιατί συνεπάγεται και πολλά άλλα. Αντέχουμε ακόμα και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όπως έλεγαν και οι πιο παλιοί. Και ευτυχώς που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Την έχουμε ανάγκη και είναι απαραίτητη για να συνεχίζουμε.
Έτσι ελπίζουμε ότι ο καινούργιος χρόνος δεν θα μας επιφυλάξει δυσάρεστες εκπλήξεις και θα τα καταφέρουμε να πορευθούμε, αν όχι άριστα, τουλάχιστον καλά, κάτι που είναι και ζητούμενο. Θα το ευχηθούμε για μια ακόμα φορά, αλλά δεν εξαρτάται πάντα από εμάς. Ας ελπίζουμε όμως πως θα τα καταφέρουμε και πάλι χωρίς δυσάρεστες απώλειες που μας πονούν πολύ.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
