Κουρουνιώτες, Εγρηγοριανοί και ο «Αυλόγυρός» τους μας εκπλήσσουν ευχάριστα τον τελευταίο καιρό και ειλικρινά χαιρόμαστε γιατί ίσως είναι από τους μοναδικούς, που με προσπάθεια επιμένουν να συντηρήσουν και διατηρήσουν τις παραδόσεις τους. Και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι παρά το ότι οι περισσότεροι δεν ζουν πια στα χωριά τους, ό,τι τα αφορά, από παλιά μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να είναι στις προτεραιότητές τους. Με πρώτο και κυρίαρχο τον «Αυλόγυρο», την εφημερίδα που κρατάει ζωντανά όλα τα χωριά της Αμανής και είναι αξιοθαύμαστοι όλοι όσοι φροντίζουν για τη συνέχιση της έκδοσής του.
Έτσι πρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο ακόμα βιβλία που έχουν στο επίκεντρό τους τα Κουρούνια. Ένα με διηγήσεις από τα χρόνια της προσδοκίας και της αθωότητας, όπως διευκρινίζει με τον τίτλο «Εν Κουρουνίοις» (εκδόσεις Γρηγόρη). Και ένα που αναφέρεται στο «Γλωσσάρι Αμανής Χίου» (εκδόσεις Αυλόγυρος) με γλωσσικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία.
Δημιουργός και των δύο αυτών εκδόσεων, ένας λάτρης του χωριού του, των Κουρουνίων, ο Γιώργος Β. Κεφάλας (Πάροικας). Ένα από τα πολλά παιδιά, άλλων χρόνων, που, παρά την απομόνωση των χωριών της Αμανής, ξεπέρασαν δυσκολίες και αντιξοότητες και κατάφεραν να σπουδάσουν και να διακριθούν σε όποιον τομέα επέλεξαν.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το «Εν Κουρουνίοις», που αυτό το «εν», ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό πρόθεμα της καθαρεύουσας, όλων των χωριών κάποιων άλλων καιρών όχι και τόσο μακρινών.
Στο «Εν Κουρουνίοις» τα διηγήματά του έχουν σχέση με αληθινές ιστορίες, όπως μπόρεσα να αντιληφθώ, που αφορούν κατοίκους και γεγονότα κυρίως του χωριού τους. Μάλιστα είναι χαρισμένο «σ’ αυτούς που σμίλεψαν τα πλευρά της Αμανής κι είχαν πυξίδα την ανάγκη και το φιλότιμο κουπί».
Είναι ένα ταξίδι στο απώτερο αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν, που μας δίνει ρεαλιστικά τις περιπέτειες Κουρουνιωτών (κάποιες απ' αυτές χιουμοριστικές) εντός και εκτός χωριού, αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα Κουρούνια. Όπως σημειώνει και ο επιμελητής της έκδοσης, Ι. Ν. Ζαννής, «στις σελίδες του βιβλίου νιώθει κανείς σα να ζει ξανά τα γεγονότα και να ξαναβλέπει τους αλησμόνητους πρωταγωνιστές τους. Και ταυτόχρονα, μέσα από τις περιγραφές της καθημερινότητάς τους, να ξετυλίγεται ένας ολόκληρος τρόπος ζωής».
Συμπερασματικά το «Εν Κουρουνίοις» διαβάζεται ευχάριστα, οι περιγραφές είναι γλαφυρές, το ενδιαφέρον σε κάθε διήγημα ξεχωριστό. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
