Κάθε απόγευμα, μέχρι αργά το βράδυ, έχουμε «πανηγύρι» στο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης… Όχι από τα συνηθισμένα ξεφαντώματα, αλλά από τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά που «χαλάνε» τον κόσμο με τις φωνές τους, τα τρεξίματά τους πάνω κάτω, την μπάλα στην πλατειούλα… Ενοχλητικό ως ένα βαθμό αλλά παιδιά είναι και αν δεν τρέξουν, δεν φωνάξουν, δεν παίξουν σ’ αυτή την ηλικία πότε θα το κάνουν; Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα δικά μας παιδικά χρόνια όταν κι εμείς κάναμε σχεδόν τα ίδια…
Προσφυγάκια και δικά μας, λοιπόν, στήνουν ένα μεγάλο «πανηγύρι» από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ… Και κοντά σ’ αυτά και κάποιοι «φερέλπιδες» νεαροί που έρχονται με τα μηχανάκια τους από τα οποία έχουν βγάλει τις εξατμίσεις και σεργιανίζουν πάνω- κάτω και σου σπάνε τα νεύρα και τα τύμπανα των αφτιών σου. Πρόβλημα μεγάλο αλλά τι να πεις και τι να κάνεις…
Και βλέποντας αυτούς τους πιο μεγάλους να κάνουν σούζες και κόντρες και οι πιο μικροί επιχειρούν να τους μιμηθούν, αφού αυτοί οι τελευταίοι μπορεί να μην έχουν μηχανάκια, έχουν όμως ποδήλατα… Και άλλη δουλειά δεν κάνουν από το να σεργιανίζουν και αυτοί πάνω κάτω… Και καλά κάνουν και διασκεδάζουν, όμως το κάνουν με επικίνδυνο τρόπο. Τρέχουν με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που τους εξασφαλίζουν τα ποδαράκια τους πάνω στα πετάλια, παίζουν ξεπεράσματα, αφήνουν το τιμόνι από τα χέρια τους και χτυπούν παλαμάκια, αγνοώντας πόσο επικίνδυνο είναι κάτι τέτοιο…
Τα βλέπω κάθε απόγευμα και σφίγγεται η καρδιά μου από το φόβο μην κοπανήσουν κάτω, χάνοντας τον έλεγχο του ποδηλάτου τους… Υποτίθεται ότι τα ποδήλατα είναι ακίνδυνα, αλλά αν τα καβαλάς προσεκτικά… Παρατηρώ όμως και κάποιους μεγάλους που κάνουν ποδηλασία στους δρόμους μας πόσο απρόσεκτοι είναι, θεωρώντας πως έχουν ασυλία…
Η οδική ασφάλεια επιβάλλεται να είναι στις προτεραιότητές μας ξεκινώντας από το σπίτι και το σχολείο, αλλά όπως φαίνεται είναι στα ουσιώδη εν ανεπαρκεία. Δυστυχώς…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
