«Χτυπά η καμπάνα», μου είπε μόλις σήκωσε το τηλέφωνο ο Γιώργης Νύκτας… «Το ξέρω, πέθανε ο Μιχάλης Καΐτης» του απάντησα, για να πεταχτεί από το βάθος η Τασούλα. «Ποιος Καΐτης…; Πέθανε και ο Δημήτρης Κοιλαλούς». Ποιος; Ξαναρώτησα, γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω τα αφτιά μου. Ο Δημήτρης Κοιλαλούς, επανέλαβε, για να αισθανθώ πως με χτύπησε κεραυνός. Απίστευτο μου φαινόταν και γι' αυτό αμέσως τηλεφώνησα στην ανιψιά του, τη Ρούλα Επιτροπάκη, η οποία βουρκωμένη μου το επιβεβαίωσε…
Έφυγε λοιπόν και ο αγαπητός Δημήτρης γιατί τέτοιος ήταν ολόκληρη τη ζωή του. Πιθανόν κάποιοι από σας να αναρωτηθούν γιατί αυτή η ιδιαίτερη αναφορά μέσα σε τόσους άλλους θανάτους. Κάθε θάνατος είναι οδυνηρός, αλλά όταν πρόκειται για καλούς φίλους και συγχωριανούς σε καθηλώνει. Και έστω και αν ο θανών έχει και κάποια ηλικία αναρωτιέσαι «μα γιατί;»… Γιατί, βέβαια, δεν υπάρχει αφού ο καθένας κουβαλά μέσα του δυστυχίες που μόνο εκείνος ξέρει και η στενοχώρια δεν προδικάζει τίποτα καλό. Το αντίθετο μάλιστα…
Ο Δημήτρης με την Πέρδικα ήταν από τα πιο όμορφα και αγαπημένα ζευγάρια. Ωραίοι και στην εμφάνιση και στις συμπεριφορές τους και στη κοινωνική ζωή τους. Τους έβλεπες και τους καμάρωνες, γιατί ήταν και προσηνείς, χαμογελαστοί και ευχάριστοι με όλους… Μάλιστα είχαν ταιριάξει απόλυτα και με άλλα ζευγάρια, τον Νίκο (έφυγε πολύ νωρίς) και την Κική και τον Μίμη με την Αικατερίνη και περνούσαν ζωή χαρισάμενη.
Ο Δημήτρης είχε τελειώσει την Εμπορική και δούλευε ως λογιστής στα κεντρικά γραφεία των Κεραμείων του Μίχαλου στη Χώρα. Όταν τα Κεραμεία έκλεισαν άνοιξαν με την Πέρδικα τη «Νέα Σελίδα», ένα βιβλιοχαρτοπωλείο στην οδό Βενιζέλου. Κάποια στιγμή αποστρατεύθηκαν και οι δύο αλλά το 2016 έμελλε να είναι ένας τραγικός σταθμός στη ζωή τους. Η Πέρδικα βρέθηκε στα πρόθυρα της άνοιας, μια κατάσταση που όσο περνούσαν τα χρόνια χειροτέρευε, βυθίζοντας στη θλίψη τον Δημήτρη. Κοντά της όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας και με τη συμπαράσταση των παιδιών τους. Η αγάπη και η αφοσίωσή του ξεπερνούσαν τα όποια, αν υπάρχουν τέτοια, λογικά όρια. Βλέποντας την Πέρδικά του να καταρρέει ολοένα μαράζωνε κι ο ίδιος, φτάνοντας στα όρια της κατάθλιψης. Σ’ αυτή τη φάση βρέθηκε κοντά του ο γαμπρός του, Γιώργης Επιτροπάκης, που παρά τα 93 χρόνια του κατάφερε να τον πείσει να βγει από το σπίτι. Για έναν καφέ με παρέα στου Καρανικόλα. Όμως όσες φορές τον συνάντησα έβλεπες στο θλιμμένο ύφος του το πρόβλημα της Πέρδικας που τον βασάνιζε…
Ε, πόσο να αντέξει ο άνθρωπος, έστω και αν είναι αειθαλής και αεικίνητος, κάτω από τέτοιες καταστάσεις; Τις τελευταίες δέκα μέρες νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο με εγκεφαλικό, του βρήκαν και ένα ανεύρυσμα και προχτές κατέληξε…
Ο Δημήτρης Κοιλαλούς ήταν σπάνιος άνθρωπος. Καλοσυνάτος, χαμογελαστός, ευγενικός, με διάθεση προσφοράς και πόσα άλλα θα μπορούσα να προσθέσω ακόμα. Έσβησε και μαζί του έσβησε και ένας μεγάλος έρωτας με την Πέρδικά του, που εν άνοια διατελούσα, μάλλον δεν θα πάρει χαμπάρι το φευγιό του. Εκτός και αν, επειδή οι μεγάλοι έρωτες δεν σβήνουν ακόμα και μετά θάνατο, τρέξει ένα δάκρυ στο μάγουλό της… Ό,τι άρχισε ωραίο, τελείωσε με θλίψη. Αιωνία η μνήμη του.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
