Τυρινή Παρασκευή χτες, Τυρινή Κυριακή αύριο και εμείς οι Θυμιανούσοι, από τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας μέχρι εκείνη που θα τα κλείσουμε, έχουμε τη Μόστρα μας μέσα στην καρδιά μας. Με αυτήν γεννιόμαστε, με αυτήν πεθαίνουμε, γιατί είναι το σημείο αναφοράς μας.
Η παράδοση ζει εκατοντάδες χρόνια και έχουμε και εμείς την υποχρέωση όχι μόνο να την κρατήσουμε ζωντανή αλλά να την παραδώσουμε με ασφάλεια στους αυριανούς. Και ευτυχώς, όπως έγραφα και τις προάλλες, η νέα γενιά τη συντηρεί και τη διατηρεί και θα παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη, όπως γίνεται χρόνια τώρα.
Με αυτό το σκεπτικό, παρόλο ότι λίγα χρόνια πριν ήμουν πια μεγάλος, ντυνόμουν βρακάς κάθε χρόνο. Και να σκεφτείτε ότι ήμουν ο μεγαλύτερος σε ηλικία απ’ όλους όσοι ντύνονταν. Δεν μπορούσα βέβαια τότε πια να χορέψω τον παραδοσιακό πολεμικό χορό γιατί δεν με κρατούσανε και δεν με «πήγαιναν» τα πόδια μου. Κρατούσα όμως ένα τουμπί και το βαρούσα στο σκοπό της Μόστρας. Πολλοί που με έβλεπαν εκφράζανε την απορία τους, αλλά ίσως να μην μπορούσαν να καταλάβουν τα συναισθήματα που κατέκλυζαν την καρδιά μου εκείνη την ημέρα.
Μου άρεσε η ιεροτελεστία από τη στιγμή που θα έβγαζε η γυναίκα μου, η Φρόσω, το πουκάμισο, τη βράκα, το γιλέκο, το ζωνάρι από το μπαούλο και τα σιδέρωνε με επιμέλεια να τα φορέσω το πρωί της Κυριακής, όταν θα μου έδενε και το μαντηλάκι στο λαιμό να εξορμήσω να «φάω» τους πειρατές.
Όλη η εκδήλωση ήταν μία μυσταγωγία, για μένα τουλάχιστον, και ειλικρινά τη χαιρόμουν κάθε χρόνο γιατί συμμετείχα άμεσα στο έθιμο. Τι να σας πω… Άλλο πράγμα να το βλέπεις από μακριά και άλλο να βιώνεις όλο το μεγαλείο του από κοντά. Και είναι μεγαλείο ψυχής η Μόστρα.
Φέτος η στολή ξαναβγαίνει από το μπαούλο και η Φρόσω αναλαμβάνει την ίδια διαδικασία. Μόνο που τούτη τη φορά θα τη φορέσει ο εγγονός μου, ο Οδυσσέας, παίζοντας με παγιαύλι το σκοπό της Μόστρας με την ομάδα του Μουσικού Σχολείου. Και κάπου εκεί κι εγώ θα τον καμαρώνω. Ευτυχώς υπάρχει η συνέχεια που είναι και ζητούμενο στις παραδόσεις και στα έθιμα. Και του χρόνου να είμαστε καλά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Στη φωτό με το γιο μου από πιο παλιά.
