Μαζεμένα μας ήρθαν πάλι, έτσι για να μην ησυχάζουμε ποτέ… Και ενώ, που λέτε, έφυγαν τα ΜΑΤ από το νησί, μας προέκυψε ένας μαινόμενος Ερντογάν που έκανε πράξη τις απειλές του και άνοιξε τα σύνορά του. Και, όπως είδαμε στις τηλεοράσεις μας, έγινε «χαλασμός» εκεί στον Έβρο με τους χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους που έμειναν και πάλι αμανάτι. Και με τους Ευρωπαίους να έρχονται, να βλέπουν και να απέρχονται αλλά τα σύνορά τους να παραμένουν σφραγισμένα…
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο στις Καστανιές αλλά και κοντά μας, αφού κι εδώ, τα μέχρι τώρα προσχήματα πήγαν στην άκρη και όποιος μπορεί να περάσει περνάει παρά την όποια φύλαξη γίνεται. Και πού να φτιάξει και ο καιρός και να ηρεμήσει η θάλασσα…
Εν τω μεταξύ φράκαρε και η Χίος, καθώς η ΒΙΑΛ ξεπέρασε τα όριά της, αποσυμφόρηση δεν γίνεται, η όποια εξέλιξη έχει παγώσει, καθώς οι δικοί μας επιμένουν στην άρνησή τους και καλά κάνουν. Και τι γίνεται τώρα; Είναι ένα ερώτημα και ένα ζητούμενο με τα πράγματα, όσο περνά ο καιρός, να ζορίζουν και να υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία ως προς το τι μέλλει γενέσθαι. Και εδώ στο νησί, στις μεταξύ μας συζητήσεις, στις οποίες, βέβαια, ο ένας λέει το κοντό κι ο άλλος το μακρύ του…
Και έχουμε και την απειλή του κορωνοϊού που, ευτυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει κάνει την εμφάνισή του στο νησί αλλά ένα ερώτημα είναι για πόσο. Kαι χάσαμε και δύο κορίτσια με άγουρο τρόπο και από διαφορετικές αιτίες και ήταν ό,τι χειρότερο, καθώς αυτοί οι θάνατοι σου ματώνουν την καρδιά…
Και τι άλλο είχαμε; Τον εμπρησμό της αποθήκης των αλληλέγγυων στη Λέτσαινα που δεν έδινε πράματα μόνο σε πρόσφυγες και μετανάστες αλλά και σε δικούς μας. Από ποιους άλλους, παρά από φασιστικά στοιχεία που άρχισαν πάλι να αποθρασύνονται και πρέπει να τα απομονώνουμε. Αυτά…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
