«Αν θέλεις να φύγεις, υπόγραψε…».
Συνηθισμένη φράση γιατρών του Νοσοκομείου σε αμφισβητίες ασθενείς όταν τους λένε ότι πρέπει να παραμείνουν για περαιτέρω εξετάσεις. Και μην νομίζετε πως είναι λίγοι εκείνοι που υπογράφουν. Και σε περιπτώσεις που δεν έχει διευκρινιστεί το πρόβλημα και εγκυμονείται κίνδυνος. Σε κανέναν δεν αρέσει να νοσηλεύεται, ελάτε όμως που υπάρχουν περιπτώσεις που είναι επιβεβλημένο!
Στην Αθήνα ήταν ο καλός φίλος και αγαπητός συμμαθητής Γιάννης Γούτης, να κάνει Χριστούγεννα με τα παιδιά του, όταν αισθάνθηκε ένα σφίξιμο στο στήθος καθώς ανέβαινε ένα ανηφοράκι… Δεν του έδωσε και πολλή σημασία. Επέστρεψε στη Χίο και παραμονή Πρωτοχρονιάς είχε πάλι την ίδια ενόχληση και αποφάσισε να πάει στο Νοσοκομείο. Οι πρώτες εξετάσεις δεν έδειξαν κάτι ιδιαίτερο. Όμως Καρτάλης και Βουγαζιανός του συνέστησαν να παραμείνει μέσα.
Ανήσυχο το Γιαννάκη, γιατί παρόλο ότι είναι μια σταλιά έχει φοβερή ψυχική δύναμη και εργατικότητα, ήθελε να φύγει. «Υπόγραψε και φύγε», του είπαν μπας και τον μεταπείσουν. Υποθέτω πως άρχισε να το παιδεύει στο μυαλό του και όταν του τηλεφώνησα, να δω τι γίνεται, μου είπε «ρε Δημητράκη λέω να υπογράψω και να φύγω». Του είπα «άσε τις μαλακ… Γιάννη και κάνε ό,τι σου λένε οι γιατροί και παράτα τις μαγκιές». Δεν ξέρω πόσο τον επηρέασα, αλλά τελικά αποφάσισε να παραμείνει. Στη στεφανιογραφία που του έκαναν την επόμενη ημέρα τι αποδείχτηκε; Ότι το 98% των αρτηριών του ήταν φραγμένο! Και υποθέτω ότι και οι γιατροί θα απόρησαν πώς ζει ακόμα. Με πρωτοβουλία του Θανάση, που φρόντισε πού θα πάει, την ίδια ημέρα αναχώρησε αεροπορικώς για την Αθήνα. Και την επόμενη υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Η επέμβαση επέτυχε, ο Γιάννης αναρρώνει και σύντομα θα είναι κοντά μας!
Γιατί έγραψα όλα τα παραπάνω…; Γιατί πολλοί είναι εκείνοι που αγνοώντας τους κινδύνους, παρά τις συστάσεις των γιατρών, υπογράφουν και φεύγουν και είναι τυχεροί. Όμως, όπως στην περίπτωση του Γιάννη, αν εκείνο το βράδυ έφευγε από το Νοσοκομείο, καθώς η κατάστασή του ήταν οριακή, θα ήταν τώρα στα πευκάκια.
Συμπέρασμα: Υπακούμε στα κελεύσματα των γιατρών και δεν το παίζουμε «μάγκες». Τα ενδεχόμενα παθήματα άλλων πρέπει να γίνονται μαθήματα για εμάς τους υπόλοιπους πριν είναι αργά!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ. 1: Η παραπάνω αναφορά με συναίνεση του ίδιου.
Υ.Γ. 2: Ετοιμάζω τη βιογραφία του Γεώργη Διλμπόη. Όποιος-α θέλει να γράψει κάτι ευπρόσδεκτο.
