Σωτήριο έτος 1965… Φοιτούσα στην Γ' Γυμνασίου και είχα διαβάσει στην «Αυγή» που έπαιρνε ο πατέρας, για μια ωραία ατζέντα - ημερολόγιο που είχε κυκλοφορήσει από την τότε ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά). Έτσι ένα μεσημέρι σχολώντας από το Αρρένων πέρασα από τα γραφεία του κόμματος, που τότε στεγαζόταν σε έναν υπερυψωμένο όροφο της Βενιζέλου, ακριβώς απέναντι από την έξοδο της Δημογεροντίας. Ανέβηκα τα σκαλιά, πήρα την ατζέντα και κατευθύνθηκα προς το λεωφορείο για να έρθω στο σπίτι μου, στα Θυμιανά… Πού να ξέρω ο κακομοίρης ότι είχα και… συνοδεία, αφού με την αθωότητα που διέκρινε τα εφηβικά χρόνια μου δεν πρόσεξα ποιος ενέδρευε στον απέναντι δρόμο, φάτσα στα γραφεία της ΕΔΑ…
Φτάνω, που λέτε, στο σταθμό λεωφορείων στην οδό Δημοκρατίας, όπου είναι και σήμερα, και περίμενα εκείνο που θα έγραφε στην προμετωπίδα του «Θυμιανά». Δεν πρόλαβα να πάρω ανάσα, που λέει ο λόγος, και με πλησιάζει ο περιπτεράς, ο Αργύρης με το όνομα, που διατηρούσε περίπτερο μπροστά στα λεωφορεία, που ίσως με ήξερε από τον πατέρα μου. Και μου λέει: «Ένας κύριος θέλει να σου πει κάτι». Γυρίζω και βλέπω έναν κύριο που «φώναζε» από μακριά ότι ήταν της Κρατικής Ασφάλειας και τον οποίο δεν είχα προσέξει. Και μου αρχίζει τον «εξάψαλμο»… «Τι πήγες να κάνεις πάνω στα γραφεία της ΕΔΑ; Τους έδωσες κάτι; Δεν ξέρεις ότι είναι λύκοι και θέλουν να φάνε εμάς και εσάς τα ανυπεράσπιστα πρόβατα;». Και πολλά άλλα τέτοια τσιτάτα «εθνικού» περιεχομένου. Δεν πήρε ανάσα…
Και αφού σταμάτησε, επιτέλους, του είπα την αλήθεια ότι είχα διαβάσει για το ημερολόγιο και ήθελα να το πάρω. «Άσε αυτά που ξέρεις και πες μου ποιος σε έστειλε». Βέβαια δεν με είχε στείλει κανένας και στο τέλος, αφού ήλθε και παρήλθε το πρώτο λεωφορείο, με άφησε να επιβιβαστώ στο δεύτερο.
Το επόμενο πρωινό στην προσευχή που κάναμε στην αυλή του Αρρένων τον βλέπω πάνω στον υπερυψωμένο χώρο όπου στέκονταν οι καθηγητές… Α, λέω… Το πράγμα έχει συνέχεια και την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια από την πίσω πόρτα. Κάνω κοπάνα την 1η και 2η ώρα και όταν επιστρέφω την 3η μου είπαν οι συμμαθητές ότι με γύρευε ο Θεόφιλος, ο επιστάτης του Γυμνασίου, προφανώς κατόπιν παραγγελίας του «μυστικού». Να μη σας το πολυλογώ από εκείνη την ημέρα διαπίστωνα ότι κάποιες φορές τον έβρισκα πίσω μου, μέχρι που τελείωσα το σχολείο. Παρακολουθήσεις άλλων εποχών.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Θα απουσιάσω για τις επόμενες 10 με 12 ημέρες.
