«Μισή αστραπή είναι η ζωή. Μα προφταίνουμε»... Μια σοφή κουβέντα από τον μεγάλο Κρητικό, τον Νίκο Καζαντζάκη. Μισή αστραπή... Ούτε καν ολόκληρη! Και το καταλαβαίνουμε ολοένα και καλύτερα καθώς φορτωνόμαστε τους χρόνους στην πλάτη μας τον έναν μετά το άλλο και, μάλιστα, πρέπει να θεωρούμε και τυχερούς τους εαυτούς μας που τη βγάλαμε «καθαρή» και τον χρόνο που έφυγε και πάει καλιά του. Βλέπετε, κάθε χρόνος που περνάει ξεχειλίζει από θανάτους… Επώνυμων και λιγότερο επώνυμων… Δεν γλυτώνει κανείς ό,τι κι αν είναι… «Βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός» που λέει και η εκκλησιαστική ακολουθία... Στο πιτς φυτίλι βρίσκονται στην άλλη μεριά και τρέχα γύρευέ τους... Ποιος τους θυμάται, με ελάχιστες εξαιρέσεις…
Μπήκαμε λοιπόν και στον καινούργιο χρόνο που, για τις υπόλοιπες μέρες του, θα φέρει τον τίτλο του 2023. Και, βέβαια, ένα ερώτημα είναι πότε γιορτάσαμε το περιβόητο εκείνο «Μιλένιουμ» και φτάσαμε μέχρις εδώ. Και πότε γιορτάσαμε και άλλες, περασμένες και ξεχασμένες πια, Πρωτοχρονιές, τις οποίες ο καθένας μετράει σύμφωνα με την ηλικία του.
Και σε όσους έχουν λίγες στην πλάτη τους δεν τους καίγεται καρφάκι. Εκείνους όμως που έχουν αρκετές, όσο να ‘ναι τους «απασχολούν». Βλέπετε υπάρχουν και αρκετοί που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με τα χρόνια που περνάνε. Κάποιοι και κάποιες τα «κρύβουν» κιόλας λέτε και, άμα τα κρύψουν, δεν θα βαραίνουν τις πλάτες τους. Μόνο που δεν μπορούν να κρύψουν τις ρυτίδες που τους τα θυμίζουν, τα γκριζαρισμένα μαλλιά, τα πονάκια «στη σπάλα μου, στην κουτάλα μου και σ’ όλα μου τ’ άλλα μου».
Πάντως δεν το βάζουμε κάτω. Προφταίνουμε! «Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα (τι εβδομήντα, που πέρασαν τα δικά μου...) τι θα πει αν είναι λίγα ή πολλά, η ζωή είναι ωραία ως το τέλος και νικάει όποιος ξέρει ν’ αγαπά».
Αγαπάμε αλλήλους αδέλφια και ας ελπίσουμε το 2023 να είναι καλύτερη χρονιά!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
