

Σε εξέλιξη είναι η προετοιμασία της Μόστρας στα Θυμιανά, καθώς ολοένα και λιγοστεύουν οι μέρες μέχρι την Τυρινή Κυριακή. Μια ακόμα Μόστρα των Θυμιανούσων που πιστεύω ότι όλοι όσοι θα βρεθείτε στο χωριό το βράδυ της Παρασκευής και την Κυριακή θα τη χαρείτε και θα διασκεδάσετε. Και ναι μεν το παραδοσιακό έθιμο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία, όμως τα άρματα, χιουμοριστικά και διακοσμητικά, όπως επίσης και οι στολές των παιδιών που παρελαύνουν απαιτούν πολλές ώρες δουλειάς. Και βέβαια εθελοντικής. Από κάποιους άνδρες και γυναίκες που επιμένουν και κάθε χρόνο είναι παρόντες και παρούσες. Και το κυριότερο; Νέα παιδιά που παραλαμβάνουν τη σκυτάλη από τους παλιούς και συνεχίζουν με διάθεση και όρεξη ακούραστα.
Μέρες που είναι θυμήθηκα ότι καμιά δεκαριά χρόνια πριν στην προετοιμασία των αρμάτων εκτός από το Μανώλη, τον Κώστα, τον Σάκη συμμετείχε και ένας Νορβηγός που διαμένει με τη γυναίκα του μόνιμα, εδώ και αρκετά χρόνια, στα Θυμιανά, αλλά φέτος απουσιάζει. Τore Svendsen το όνομά του. Αναπαλαίωσε και ένα σπίτι του χωριού και το έκανε κουκλίστικο, υψώνει έξω από αυτό και την ελληνική σημαία, ενώ σε μια Μόστρα είχε ντυθεί με τσολιαδίστικα, «Έλληνας», και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι. Μιλάμε για αγιάτρευτο έρωτα με την Ελλάδα, με τη Χίο, με τα Θυμιανά. Ε, λοιπόν, ο Τούρε από την αρχή της προετοιμασίας, κάθε βράδυ, ήταν παρών. Και, μάλιστα, έφερνε και μια μεγάλη τσάντα με τα δικά του εργαλεία για να χρησιμοποιηθούν, καθώς δεν υπήρχαν άλλα. Και δεν είχε καθισιό. Τα χέρια του δούλευαν ασταμάτητα.
Και με την ευκαιρία θυμήθηκα κι έναν ακόμα «ξένο», έναν Σαλονικιό. Η γυναίκα του υπηρετούσε ως καθηγήτρια και τέτοιες μέρες ήταν κι εκείνος εδώ. Και επειδή κι εκείνου τα χέρια «έπιαναν», κάθε βράδυ ήταν παρών και δεν είχε καθισιό. Και είχε και ωραίες ιδέες και τις εφάρμοζε στην πράξη. Γιώργος Κυζερίδης το όνομά του. Τον χάσαμε όμως καθώς μετατέθηκε η Στέλλα.
Χαίρομαι τα νέα κυρίως παιδιά που δουλεύουν ακατάπαυστα αυτές τις μέρες στην αποθήκη αλλά και τις κυρίες στα γραφεία του συλλόγου με διάθεση να συντηρηθεί το αποκριάτικο έθιμο. Και μη νομίζετε ότι είναι εύκολο. Οι δυσκολίες όμως ξεπερνιούνται με την αγάπη που δουλεύουν εθελοντικά. Μπράβο σε όλους!
Του Δημήτρη Φρεζούλη