Οι ροζ… παντοφλίτσες

Παρ, 10/12/2021 - 09:18
Στην πτέρυγα ανδρών οι κυρίες τρέχουν πίσω από τον τραυματιοφορέα κουβαλώντας σακ βουαγιάζ, σακούλες και το μπουφάν του άντρα τους

Οι παντοφλίτσες οι ροζ καπιτονέ δεν αγοράστηκαν γι’ αυτό. Δεν αγοράστηκαν για να σέρνονται γερασμένες σε διαδρόμους νοσοκομείων με τη σατέν την κορδελίτσα ξέθωρη και το φιογκάκι ξεφτισμένο. Μια αιώνια άνοιξη της υπόσχονταν αυτές οι παντοφλίτσες (…). Δεν θα γερνούσε ποτέ, το αποφάσισε.

Πολλά χρόνια αργότερα στους διαδρόμους των νοσοκομείων κυκλοφορούν ζακάρ πουλόβερ, ήσυχες φούστες, λιωμένα κραγιόν και ροζ καπιτονέ παντοφλάκια που βηματίζουν αργά, νευρικά, άσκοπα, βιαστικά. Βηματίζουν και ειδοποιούν ότι ο ορός τελείωσε. Ρωτούν τι ώρα περνάν οι γιατροί. Ζητούν μια πάπια από τη νοσοκόμα.

Στην πτέρυγα ανδρών οι κυρίες με τα παντοφλάκια είναι οι "συνοδοί" του ασθενούς. Αυτές που στην εισαγωγή τρέχουν πίσω από τον τραυματιοφορέα κουβαλώντας σακ βουαγιάζ, σακούλες και το μπουφάν του άντρα τους (…). Δεν κοιμούνται ποτέ. Απλώς παραπαίουν τις νύχτες στις άβολες καρέκλες παρέα με τα βογγητά του θαλάμου.

Tην ημέρα εισαγωγής είναι πάντα καλοβαλμένες. Η αποκαθήλωση ξεκινάει το ίδιο απόγευμα και μέρα τη μέρα ολοκληρώνεται. Οι περιποιημένες συνοδοί γίνονται οι κυρίες με τα παντοφλάκια. Γιατί το παπούτσι δεν αντέχεται. Και η ζωή τους επίσης.

Οι εξοντωμένες γυναίκες των θαλάμων ντρέπονται να πουν στη νοσοκόμα ότι ο ορός σταμάτησε μην και τους κακομιλήσουν. Περιμένετε κυρία μου, περιμένετε. Η νοσοκόμα είναι κακότροπη. Επίσης είναι άυπνη, διαλυμένη, κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη σκέτο. Βάλε και την έλλειψη προσωπικού, πόσους να περιθάλψουν, να φροντίσουν, να τους πάρουν πίεση, να δώσουν φάρμακα, να ξεσκατίσουν, πόσους ακριβώς;

Τα ροζ παντοφλάκια του φόβου σέρνονται πάνω στο διάδρομο διασταυρώνονται με άλλα παντοφλάκια μονόχρωμα, χρωματιστά, καρό ριγέ. Πάνε έρχονται, φεύγουν, γυρνάνε, μακραίνουν, πλησιάζουν, πάντα στην ίδια τροχιά, πάντα στο ίδιο καρουζέλ. Αγωνία, κούραση, πρησμένα μάτια.

Τρέχουν τα παντοφλάκια του φόβου κι η ζωή περνάει και χάνεται μάτια μου, μάτια μου. Και δεν αλλάζει τίποτα άλλο εκτός από ένα καινούργιο ζευγάρι παντόφλες. Ο φόβος είναι ροζ καπιτονέ, αλλά εσύ πρέπει να αντέξεις, ψυχή μου, κούκλα μου εσύ, αγάπη μου. Θα σου φέρω καφέ και κουλουράκι. Δεν κάνει να κοιμηθείς ακόμα.

Πηγή: News247

Σχετικά Άρθρα