Τούτες τις μέρες σε όποια παρέα και αν βρεθείς, σίγουρα, μεταξύ άλλων, θα ακούσεις και κάτι που αφορά τις επερχόμενες εκλογές… Ασφαλώς δεν υπάρχει το παλιό ενδιαφέρον όταν στις ποδιές των κομμάτων σφάζονταν παλληκάρια. Όμως δεν μπορούμε και να ξεχάσουμε παλιές συνήθειες, ιδιαίτερα εκείνες των προεκλογικών περιόδων. Εντάξει, δεν επικρατεί, πια, ο αμέτρητος φανατισμός, όμως ο καθένας από εμάς κάτι έχει μέσα του να πει και να εκφράσει τη γνώμη του βρε αδελφέ…
Και ειδικότερα εμάς εδώ στη Χίο, έχω την αίσθηση ότι δεν μας απασχολούν τόσο πολύ τα κόμματα αλλά οι υποψήφιοι των κομμάτων. Βλέπετε σε μικρή κοινωνία ζούμε, όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, έχουμε τις φιλίες και τις συμπάθειές μας και έτσι, υπό μορφή κουτσομπολιού ή κοινωνικής και πολιτικής κριτικής αν προτιμάτε, έχουμε αρχίσει να λέμε το μακρύ και το κοντό μας…
Έτσι η προσοχή μας στρέφεται κυρίως στα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας. Και δεν λέω για όλα, αλλά για εκείνα των μεγάλων, λεγομένων, κομμάτων γιατί των μικρών δεν τους ξέρει ούτε η μάννα τους, που λέει ο λόγος. Αφήστε που όλοι σχεδόν είναι εισαγόμενοι, αφού κανείς Χιώτης δεν ενδιαφέρεται και καθώς στα μικρά κόμματα η όποια επιτυχία είναι όνειρο άπιαστο.
Ο καθένας, λοιπόν, υποψήφιος έχει τους δικούς του υποστηρικτές που έχουν ως αφετηρία τη συγγένεια, τη φιλία, τη γνωριμία, την εξυπηρέτηση και λιγότερο την κομματική προσέγγιση. Και φυσικά, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, άσχετα τι δηλώνουν δημόσια κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους και ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη υποστήριξη. Και όπως είναι λογικό (;) ο κυβερνητικός βουλευτής έχει το πάνω χέρι και ένα παραπάνω όταν είναι και Υπουργός. Βλέπετε έχει και το πεπόνι και το μαχαίρι και την ευχέρεια να διορίζει και κόσμο και κοσμάκη έστω με ολιγόμηνες συμβάσεις. Μια θέση στο δημόσιο, έστω και προσωρινή, θέλουν όλοι και όταν την πάρουν, όπως και να το κάνουμε αισθάνονται και μια υποχρέωση προς τον «ευεργετούντα». Και πώς μεταφράζεται; Ε, βουλωμένο γράμμα διαβάζετε… Με τι άλλο από έναν σταυρό στο ψηφοδέλτιο.
Και τι κάνουν οι υπόλοιποι; Ε, τι θέλετε να κάνουν… Προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα για τις αγαθές προθέσεις τους είτε από τους ίδιους, είτε από το κόμμα που εκπροσωπούν…
Πάντως η έκπληξη αυτών των εκλογών, ως προς τους υποψήφιους, γιατί οι πολλοί ήταν προβλέψιμοι, ήταν η «μεταγραφή» του Σταύρου Μιχαηλίδη στο ΠΑΣΟΚ. Ο οποίος προφανώς έχει τους δικούς του υποστηρικτές και δεν είναι λίγοι και πιστεύει ότι κάποιοι ή η μεγάλη πλειοψηφία τους θα τον ακολουθήσουν στο κόμμα που θα είναι υποψήφιος. Αν επιβεβαιωθεί και δικαιωθεί, κάτι δύσκολο, θα το δείξει η κάλπη. Και οι γνώμες διίστανται, αλλά έγραψα και παραπάνω δεν έχει σημασία τι λέει ο ένας κι ο άλλος. Βλέπετε υπάρχουν εκείνοι που λένε θα πάμε μαζί του και κάποιοι άλλοι που δεν μετακινούνται από το γαλάζιο να πάνε στο πράσινο στρατόπεδο…
Εν τω μεταξύ στο ίδιο ψηφοδέλτιο θα είναι και η Λίτσα που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη «αντίπαλος». Χρόνια στο κουρμπέτι και η Λύκου έχει πολλές συμπάθειες.
Ως προς τους υπόλοιπους; Αναμενόμενο ήταν ότι θα εκπροσωπούσαν τον κομματικό χώρο τους. Προς το παρόν εκείνο που φαίνεται είναι πως δεν θα αλλάξουν οι έδρες κόμματα, εκτός και αν υπάρξει άλλη μεγάλη έκπληξη.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
