Παληός και Τράπεζα

Σάβ, 08/08/2020 - 07:49
Ντίνα & Γιάννης Παληού

Παρακολουθώ χρόνια τώρα, από την εποχή που ζούσε ο αείμνηστος Αντώνης Παληός το δικό του πάλεμα και στη συνέχεια του Γιάννη με τις αδηφάγες Τράπεζες… Εκείνο το... κωλοδάνειο, που μαύρη η ώρα που το πήραν μια φορά κι έναν καιρό, έχει γίνει ο εφιάλτης του Γιάννη, της Ντίνας και των κοριτσιών τους και όχι μόνο δεν τους αφήνει να κλείσουν μάτι αλλά δεν παύει να τους απασχολεί κάθε ώρα και στιγμή…

   Είναι γνωστό, εδώ και αρκετούς μήνες, ο άνισος αγώνας που δίνουν με την τράπεζα. Για να σώσουν από τον πλειστηριασμό το μοναδικό σπίτι τους. Και κινδυνεύουν να πεταχτούν στο δρόμο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ξέρουμε όλοι ότι ο Γιάννης Παληός, όχι μόνο δεν είναι πλούσιος ώστε να έχει άνεση, αλλά έχει ένα εκδοτικό γραφείο που «βγαίνει» δεν «βγαίνει», καθώς η αγάπη για τα βιβλία ξεπερνά το όποιο κέρδος θα μπορούσε να έχει. Πάει με το σταυρό στο χέρι, που λέμε, και προσπαθεί, ακόμα και με χασούρα, να διατηρήσει την εκδοτική δραστηριότητα στο νησί… Θα πείτε, ας πρόσεχε και ας μην ήταν τόσο ευαίσθητος και συνειδητοποιημένος… Ελάτε όμως που πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.

  Έτρεξε πάνω - κάτω, χωρίς όμως να φιλήσει κατουρημένες ποδιές, έδωσε μάχες, η συμπαράσταση όλων ήταν καθολική, αλλά η ενδεχόμενη συμφωνία σκόνταψε στην τραπεζική αναλγησία. Ξέρουμε, δα, ότι οι τράπεζες αφενός είναι κράτος εν κράτει και αφετέρου είναι σκληρές και καθόλου φιλεύσπλαχνες… Όποιες  συμφωνίες και αν πρότεινε ο Γιάννης, προκειμένου να μπορεί να ανταποκρίνεται στην υποχρέωση που θα αναλάμβανε για εξόφληση, δεν έγιναν δεκτές απ’ ό,τι ξέρω…

   Και πρόσφατα παρουσιάστηκε και το κυβερνητικό πρόγραμμα «Γέφυρα», αλλά κι αυτό είναι υπέρ των τραπεζών και ουσιαστικά αποτελεί εμπαιγμό των οφειλετών. Το έλεγαν οι πιο παλιοί… Είναι «ου μπλέξεις». Έτσι και μπλέξεις, ειδικά με τις τράπεζες, άντε τρέχα γύρευε να ξεμπλέξεις. Χάνεις τον ύπνο σου, είσαι αλλού στον ξύπνιο σου, σκας, πλαντάζεις και περιμένεις να χάσεις το σπίτι σου. Υπάρχει τίποτα χειρότερο;  Κουράγιο ρε Γιάννη και Ντίνα. Σας νοιαζόμαστε όλοι, θέλω να πιστεύω.

Του Δημήτρη Φρεζούλη

Σχετικά Άρθρα