Ποιος σας έκανε «ποδαρικό» ανήμερα την Πρωτοχρονιά; Δεν θυμάστε έτσι; Και πού να θυμάστε εδώ που τα λέμε, αφού δεν δίνουμε και τόση σημασία ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Ήταν κι αυτό κατάλοιπο κάποιων άλλων εποχών στο οποίο τώρα πια δεν δίνουμε σημασία καμία και καλά κάνουμε. Μία ακόμη δοξασία και προκατάληψη που ανήκει στο παρελθόν ανεξάρτητα ότι είχε και αυτή μία ιδιαίτερη χάρη.
Δεν θα ξεχάσω, όταν ήμουν παιδάκι, που η αγωνία της συγχωρεμένη της μάννας μου και άλλων γυναικών, ήταν ποιος θα έρθει πρώτος στο σπίτι την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Μία αγωνία όμως και αυτή πρωτοχρονιάτικα, έτσι; Και βέβαια η μάννα δεν ήταν η μοναδική. Πολλές γυναίκες τον καιρό εκείνο είχαν τέτοιες προκαταλήψεις. Και είχαν την εντύπωση ότι η χρονιά θα πάει καλά ή στραβά, ανάλογα με το ποιος ή ποια θα μας έκανε ποδαρικό την Πρωτοχρονιά.
Τώρα πώς έβγαζαν το συμπέρασμα και πώς αξιολογούσαν τον άνθρωπο και το «ποδαρικό» του ήταν ένα άλλο ζήτημα. Γεγονός είναι ότι οι παλιοί τα πρόσεχαν κάτι τέτοια και τους έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία. Μάλιστα, αν πρώτη έμπαινε στο σπίτι και καμία στρυφνή γειτόνισσα τη ζωή τους δεν την ήθελαν οι μαννάδες μας.
Τώρα, πια φυσικά, δεν δίνουμε καμία σημασία στο ποιος μας κάνει ποδαρικό και ούτε καν το σκεφτόμαστε. Δεν θα ξεχάσω όμως τις γυναίκες που κατάλεγαν ολόκληρη τη μέρα της Πρωτοχρονιάς λες και δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν. Χρόνια κι εκείνα...
Του Δημήτρη Φρεζούλη
