Από τον αγαπητό Γιώργο Ζησιμόπουλο για το βιβλίο «Χίος οι πρόσφυγες της Κατοχής»:
«Διάβασα το καινούργιο βιβλίο του Δημήτρη Φρεζούλη "Χίος πρόσφυγες της Κατοχής". Δεν θα πω τίποτα τώρα. Αργότερα οπωσδήποτε. Θα πω μόνο ότι δεν αποτελεί έκπληξη δεδομένου ότι μου είναι γνωστός ο τροχισμένος λόγος του.
Το βιβλίο αυτό μου έφερε στο νου τον πατέρα μου ο οποίος έκανε τότε την ίδια διαδρομή. Για να είμαι ακριβής ξαναέκανε τη διαδρομή αυτή είκοσι χρόνια πριν, αντίθετα όμως τότε.
Όταν κάποτε του έλεγα ότι αυτό που κάνανε τότε οι πολλές χιλιάδες φυγάδες ήτανε σπουδαίο, μου απάντησε πως η πείνα τους έκανε να πάρουν αυτή την απόφαση και όχι κάποια ηρωική διάθεση. Μα και κάποιους άλλους, και του ανέφερα ονόματα, η ίδια πείνα τους οδήγησε στην Κομαντατούρα. Η γεμάτη ένταση απάντησή του ήταν:
Προδότης θα γινόμουνα; Αυτό το "προδότης θα γινόμουνα;" τελικά ήταν η βάση του συλλογισμού όλων όσοι έκαναν αυτό που έκαναν.
Και δεν ήταν μόνο οι νέοι της εποχής! Ήταν και γυναικόπαιδα, και οικογένειες ολόκληρες. Το αυτονόητο για κάποιους άλλους ήταν αδιανόητο γι' αυτούς.
Διαβάζοντας τέλος το βιβλίο αυτό, η υποψία μας γίνεται βεβαιότητα: ο άνθρωπος τελικά είναι μια μη τετερμινιστική οντότητα και ότι όλα πρέπει να τα περιμένουμε από όλους. Και τα ψηλά και τα ποταπά.
Ο Φρεζούλης πήρε στοιχεία που αφορούσαν τη φυγή Χιωτών, από τις εκπομπές του "ανθρώπινες διαδρομές". Η πείρα και η ευαισθησία του αυτό που θα περίμενε κανείς, ότι θα ήταν ένα ανιαρό αναμάσημα το έκανε ένα ζωντανό δημιούργημα. Αν παραβλέψεις το θέμα, είναι ένα κείμενο που διαβάζεται ευχάριστα».
