Ένα πολύβουο «μελίσσι» ξεχύθηκε το περασμένο Σάββατο στην πλατεία του λιμανακιού της Αγίας Ερμιόνης. Άκουσα τη φασαρία και τις παιδικές φωνές και μόλις ξεπρόβαλα το κεφάλι μου στο δρόμο διαπίστωσα την αιτία της «αναμπουμπούλας». Δυο ομάδες προσκόπων μικρών (λυκόπουλα;) και λίγο πιο μεγάλων είχαν απλωθεί στην πλατεία και χαλούσαν τον κόσμο με χαρούμενα επιφωνήματα, τρέχοντας πάνω κάτω. Τα παιδιά ενθουσιασμένα και χαμογελαστά χαίρονταν στον απόλυτο βαθμό την εκδρομή τους και το έδειχναν με τη συμπεριφορά τους. Αντί να κάθονται μπροστά στον ξελογιάρη υπολογιστή αφιέρωναν το χρόνο τους στο παιχνίδι, στη μάθηση, στη φιλία και στην αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Ήταν η ώρα που κάνω το απογευματινό μου βάδισμα και έτσι πέρασα και από κοντά τους. Τα μικρά, καθισμένα αμφιθεατρικά, άκουγαν την Ιωάννα να τους δίνει καθημερινές χρήσιμες συμβουλές για ενδεχόμενες απρόβλεπτες καταστάσεις. Και μου έκανε εντύπωση πόσο απλά και κατανοητά τους τις μετέφερε η αρχηγός της αγέλης. Λίγο πιο εκεί τα «ατίθασα» κορίτσια της παρέας να κυνηγούν το ένα το άλλο και πιο εκεί ο παλαίμαχος, Γιώργης Καλλιμασιάς, να δείχνει στα παιδιά πώς δένονται οι κόμποι. Και απ΄ ό,τι θυμάμαι και στα δικά μου παιδικά χρόνια όταν ήμουν πρόσκοπος οι κόμποι ήταν σε προτεραιότητα.
Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα όλα αυτά τα παιδιά, γιατί έδειχναν και τα ίδια πολύ χαρούμενα. Είχαν ξεφύγει από τους καθιερωμένους, σε αυτές τις ηλικίες, πειρασμούς και χαίρονταν τη φιλική συναναστροφή και τη φύση. Το έβλεπες στα αναψοκοκκινισμένα μάγουλά τους, στο βλέμμα τους, στο χαμόγελό τους. Πόσο ευτυχισμένα αισθάνονταν. Μάλιστα οι πιο μεγάλοι διανυκτέρευσαν και στο κελί της εκκλησίας.
Και ποιους άλλους χάρηκα; Τους επικεφαλής. Με πόση αγάπη, στοργή και τρυφερότητα αγκαλιάζουν αυτά τα παιδιά. Με πόση διάθεση και όρεξη έχουν θέσει εαυτούς στην υπηρεσία και τις ιδέες του προσκοπισμού. Δεν χαίρονται μόνο τα παιδιά, μου είπαν, αλλά χαιρόμαστε κι εμείς. Και θυμήθηκα και κάποιους άλλους οι οποίοι στο παρελθόν είχαν γράψει τη δική τους ιστορία, τον Γιώργη και Μανώλη Μαθιούδη, τον Πάνο Γανιάρη, τον Παναγιώτη Καλαμπόκη και τόσους άλλους.
Για την ιστορία να γράψω ότι ήταν το 2ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Χίου με τον Γιώργο Καλλιμασιά (στις επάλξεις από το 1963!), έφορο ναυτοπροσκόπων. Τον Βασίλη Βασιλάκη, υπαρχηγό Συστήματος, τον Νίκο Γανιάρη κυβερνήτη, τη Φωτεινή Κλάππα αρχηγό ομάδας, την Μαριλιάννα Χριστοφορίδη αρχηγό Συστήματος ενώ η Ιωάννα Τσέτσερη είχε την αγέλη με τα λυκόπουλα και ομάδα προσκόπων. Και η Ελένη Λημνιούδη υπαρχηγός ομάδας.
Συγχαρητήρια στους γονείς που εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε όλους τους παραπάνω και οι οποίοι αξίζουν διπλά συγχαρητήρια που αφιερώνουν τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους για να διασκεδάζουν με σκοπό τα παιδιά. Και υπάρχουν και πολλοί άλλοι αφιερωμένοι σ’ αυτόν τον σκοπό.
