Η αλήθεια είναι ότι οι παλιοί άνθρωποι έλεγαν πολλές σοφές κουβέντες τις οποίες μάλιστα περιέκλειαν σε μικρές φράσεις που κληρονομήσαμε και εμείς και σε κάθε ευκαιρία τις χρησιμοποιούμε αφού πολλές από αυτές ισχύουν ακόμη και σήμερα. Έτσι έλεγαν κάποια σοφά, έλεγαν όμως και κάποια «κουφά» για να δικαιολογήσουν καταστάσεις. Τα χρησιμοποιούμε όμως και αυτά τα τελευταία χωρίς όμως να βάζουμε και εμείς λίγο το μυαλουδάκι μας να δουλέψει αν πρέπει να τα ενστερνιζόμαστε μέχρι σήμερα ή όχι.
Μία από αυτές τις φράσεις που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα σε αρρώστιες είναι: «ό,τι και αν σου δώσει ο Θεός καλό είναι». Βέβαια κάποιοι προσθέτουν και το «φτάνει να είναι περαστικά» και ότι «μας αγαπάει και μας τα δίνει» για να μας «παιδεύει» προσθέτουν για να χρυσώσουν το χάπι.
Προσωπικά θα διαφωνήσω γιατί ούτε τέτοιο «καλό» θέλω ούτε τέτοια αγάπη. Γιατί δηλαδή, σώνει και καλά, πρέπει να είναι καλή η αρρώστια ή ένα πρόβλημα υγείας και γιατί θα πρέπει να μας τα δίνει ο πανάγαθος; Για να μας «δοκιμάσει», θα αντιτάξουν μερικοί. Γιατί όμως πρέπει να μας δοκιμάσει με μία τόσο μεγάλη ταλαιπωρία και τόσους πόνους και τόσα βάσανα; Και στο τέλος τι θα βγει από αυτή τη δοκιμασία;
Ίσως όλα τα παραπάνω να ακούγονται λίγο αιρετικά και ανίερα όμως επιτέλους θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να «φυτεύουμε» τον Θεό εκεί που δεν τον «σπέρνουν». Καλή η πίστη και η προσήλωση στη θρησκεία μας σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά όχι σε όλες. Κάποια πράγματα που λέμε σήμερα είναι εντελώς αναχρονιστικά. Επιτέλους, ας ξεκολλήσουμε από παλιές δοξασίες του παρελθόντος όταν τα μυαλά των ανθρώπων ζητούσαν ερμηνείες για όλα όσα εξηγούνται σήμερα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
