"Οι πολιτικοί µας, όλων των αποχρώσεων, έχουν κακομάθει. Για την ακρίβεια, τούς έχουμε κακομάθει. Ειδικά τώρα που έχουμε μπροστά μας μια σκληρή εκλογική αναμέτρηση, ξεχνούν μερικές φορές τι δουλειά κάνουν εκείνοι και τι δουλειά κάνουμε εμείς".
Τα παραπάνω έγραφε πρόσφατα ο διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», Αλέξης Παπαχελάς, σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Συνεντεύξεις και δελτία Τύπου», αποκαλύπτοντας τι ζητούν οι πολιτικοί από τους δημοσιογράφους. Και επειδή η «παρέλαση» στα τηλεοπτικά κανάλια είναι στο φόρτε της, αξίζει να μοιραστούμε όσα δεν ξέρουμε οι περισσότεροι… Ο Παπαχελάς γράφει συγκεκριμένα:
"«Να κάνουμε συνέντευξη, αλλά μόνο γραπτή», «να βάλετε αυτόν τον τίτλο που σας προτείνουμε», «μα είναι ερωτήσεις αυτές που θέλετε να κάνετε; Είναι όλες πολύ επιθετικές, τι θέλετε, να με καταστρέψετε;», είναι μερικές από τις φράσεις που ακούμε αυτή την περίοδο από πολιτικούς που έχουν αγωνία για το κυνήγι του σταυρού. Και το ξαναγράφω, από πολιτικούς διαφόρων απόψεων και κάθε επιπέδου."
Και θυμήθηκα μια δική μου περίπτωση που δεν είχε όμως σχέση με πολιτικό αλλά με τον μακαριστό Διονύσιο όταν του ζήτησα συνέντευξη για την 20ετία ποιμαντορίας του στη Χίο. Τις θέλω γραπτές τις ερωτήσεις, απαίτησε. Εγώ δεν δέχτηκα, αλλά στο τέλος υποχώρησε καθώς του άρεσε και η δημοσιότητα και η συνέντευξη έγινε χωρίς προαπαιτούμενα. Και άλλοι όμως πολιτικοί, η αλήθεια είναι με κόσμιο τρόπο, σου λένε δεν θα μας δώσεις τις ερωτήσεις; Και τους λέω ότι η εκπομπή βγαίνει αυθόρμητα και δίχως γραπτές ερωτήσεις, οπότε τι να κάνουν, για να μη χάσουν την ευκαιρία, το αποδέχονται.
Όπως σημειώνει ο Παπαχελάς "ξαφνιάζεσαι, βέβαια, δυσάρεστα όταν συναντάς τέτοια αντιμετώπιση από ανθρώπους που δεν το περιμένεις, Υπουργούς ή στελέχη της αντιπολίτευσης. Από τους οποίους περιμένεις λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση, ανοχή και σεβασμό σε βασικούς κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ξαφνιάζεσαι όμως και θετικά όταν βλέπεις ανθρώπους σε σημαντικές θέσεις του πολιτικού μας συστήματος να μη ρωτούν καν από πριν τι θα ερωτηθούν, και να απαντούν σε όλα, χωρίς ταμπού.
Το περίεργο είναι, πάντως, πως οι πολιτικοί με τις παράλογες απαιτήσεις δεν καταλαβαίνουν ότι μια συνέντευξη με τους δικούς τους όρους απλά δεν διαβάζεται. Είναι τόσο απελπιστικά ξύλινη, βαρετή, προβλέψιμη.
Καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία των εκλογών, η πίεση θα είναι μεγάλη. Όπως και η ανάγκη να ξεχωρίσουμε τη συνέντευξη από το δελτίο Τύπου με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων. Συνεντεύξεις θέλει να διαβάσει ο ψηφοφόρος - αναγνώστης, όχι διαφημιστική καταχώριση".
Του Δημήτρη Φρεζούλη
