Έτσι μπήκαμε και στην τελική ευθεία για το Πάσχα, αφού τα περιθώρια είναι δεδομένα. Λίγες μέρες απομένουν και θα φτάσουμε σε μία από τις γιορτές που, μαζί με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, είναι οι μοναδικές που περιμένουμε με αγωνία ολόκληρο το χρόνο…
Η όμορφη προεόρτια ατμόσφαιρα συνεχίζεται, άσχετα ότι η Εβδομάδα τούτη χαρακτηρίζεται ως περισυλλογής και ταπεινότητας. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς βλέπεις χαρούμενα πρόσωπα να δίνουν και να παίρνουν ευχές και οι άνθρωποι να βρίσκονται σε μιαν ευχάριστη εγρήγορση. Δεν είναι και άσχημα, έτσι;
Μεγάλη, λοιπόν, η εβδομάδα που διανύουμε και συγχρόνως εβδομάδα προετοιμασίας και από σήμερα μπαίνουμε σχεδόν όλοι στην «πρίζα». Μια ευχάριστη, όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε «πρίζα» άσχετα ότι είναι πιεστική από κάθε άποψη. Έτσι κι αλλιώς κάνει και τη διαφορά από τις υπόλοιπες εβδομάδες…
Και φυσικά από σήμερα εκείνες που θα είναι πιο πολύ στην τσίτα θα είναι οι νοικοκυρές, καθώς είναι και η δική τους εβδομάδα των παθών. Και ευτυχώς ακόμα εξακολουθούν και υπάρχουν τέτοιες νοικοκυρές, ανεξάρτητα ότι όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν. Τα πιο πολλά νέα κορίτσια δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή…
Από σήμερα, λοιπόν, οι κουζίνες των σπιτιών θα έχουν την… τιμητική τους! Αφού μέσα σ’ αυτές θα παιχτεί το παιχνίδι. Με το ζύμωμα των κουλουρακιών και των τσουρεκιών, με το βάψιμο των πασχαλινών αβγών, με την προετοιμασία του πασχαλινού τραπεζιού. Καλό κουράγιο!
Ήδη έκαναν όμως την εμφάνισή τους, στα πεζοδρόμια της πόλης και τα μπάρμπεκιου, οι σούβλες, οι σχάρες αλλά και τα τσουβάλια με τα κάρβουνα, όπως και οι μηχανισμοί για το γύρισμα του οβελία. Για να μην κουράζονται τα χέρια μας… Βλέπετε τα τελευταία χρόνια είμαστε και καλομαθημένοι!
Κρεοπωλεία και καταστήματα αλλαντικών και τυριών έχουν για μια ακόμα φορά τούτες τις μέρες την τιμητική τους. Σε όσο δύσκολη οικονομική συγκυρία και αν βρισκόμαστε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι έρχεται και το Πάσχα. Και παλιά μπορεί να μην έτρωγαν κρέας καθημερινά, αλλά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ποτέ δεν έλειπε από το τραπέζι.
Και μιας ο λόγος για το παρελθόν, τέτοιες μέρες πάλι, πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμασταν παιδιά, κατασκευάζαμε και τα λεγόμενα μπομπάκια, αλλά και τα αρακαδάκια για το βράδυ της Ανάστασης. Τα πρώτα ήταν πιο δυνατά ως προς το θόρυβο που έκαναν και τα δεύτερα πιο ελαφρά. Και είχαμε και πολλά ατυχήματα. Πολλά χέρια κόπηκαν…
Και του χρόνου να είμαστε καλά. Όπως και εφέτος. Και όσο ζούμε ελπίζουμε, ε;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
***Σύμφωνα με τις εκ των υστέρων πληροφορίες μου η παράκληση να μην κοινωνήσουν όσοι δεν έχουν θρησκευτικό γάμο δεν ειπώθηκε σε όλες τις εκκλησίες. Για να μην τους παίρνει όλους η μπάλα. Και όπως διευκρίνιζα και χτες δεν ήταν εγκύκλιος αλλά προφορική παράκληση. Πάλι καλά!
