Στον Ανάβατο

Η ιδέα ρίχτηκε στο βδομαδιάτικο τσιμπούσι που έχουμε καθιερώσει κάποιοι συμμαθητές και καλοί φίλοι. Ήταν του Ιάκωβου Αναστασάκη που μου πρότεινε να ανέβω για μια τηλεοπτική εκπομπή στον Ανάβατο. Και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την παρέα και αποφασίσαμε το επόμενο τσιμπούσι να γίνει στο Καστροχώρι. Ρε συ Ιάκωβε και πού θα το κάνουμε, τον ρώτησα. Α, τελευταία, έχει ανοίξει και ταβέρνα στο χωριό και είναι πολύ ωραία. Εντάξει, σκέφτηκα, αφού είναι έτσι ας φροντίσουμε να γίνει εν χορδαίς και οργάνοις και να περάσουμε ακόμα πιο όμορφα…

 

Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ανέβω στον Ανάβατο… Ξέρετε, οι περισσότεροι ανεβαίνουμε όταν έχουμε κάποιο φιλοξενούμενο και τον συνοδεύουμε για να του δείξουμε τον «Μυστρά του Αιγαίου», όπως έχει χαρακτηριστεί. Και καμαρώνουμε κιόλας μόλις φτάσουμε στην τελευταία στροφή και υψώνεται μπροστά μας μεγαλοπρεπές το μεσαιωνικό χωριό. Και πώς να μην καμαρώσεις βέβαια αντικρίζοντας αυτό το «κόσμημα»; Αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί απολαμβάνεις και τη διαδρομή, είτε μέσω της ευθείας οδού είτε μέσω του Αγίου Γεωργίου.

 

Η δεύτερη εντύπωση δεν είναι και τόσο κολακευτική, καθώς λίγα μέτρα πριν φτάσεις στην πλατεία του χωριού πρέπει να ταλαιπωρηθείς τόσο εσύ όσο και το αυτοκίνητό σου από το τσιμέντο του δρόμου στον οποίο έχει μείνει μόνο το τσαΐλι.

Η τρίτη εντύπωση είναι θαυμάσια καθώς σε υποδέχονται θερμά και με αγάπη τα μέλη του συλλόγου «Φίλοι του Αναβάτου» που κρατούν το χωριό ζωντανό και τι πιο ευχάριστο.

 

Για τις υπόλοιπες εντυπώσεις δεν το συζητώ, είναι το κάτι άλλο, άσχετα ότι κάθε φορά δεν κάνουμε τον κόπο να ανέβουμε μέχρι πάνω, αφού έχουμε ανέβει πλείστες όσες φορές.

 

Όμως το χωριό έχει αρκετά παράπονα που έχουν σχέση και με την αδιαφορία των τοπικών αρχών, αλλά και με την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπάρχουν εκκρεμότητες που θα μπορούσαν να διευθετηθούν χωρίς να αλλοιωθεί ο οικισμός αλλά φρενάρουν σε αυστηρές διατάξεις.

 

Δεν μας θυμάται κανείς, όπως μου τόνισε ο επί 20ετία πάρεδρος Γιώργης Φιστές (1η φωτό) που άφησε πολλές αιχμές. Ο Ανάβατος μπορεί να μην κατοικείται, αλλά είναι ζωντανό χωριό, όπως μου είπε χαρακτηριστικά. Είναι το κόσμημα του νησιού, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μας θυμάται εκτός από τους επισκέπτες μας, που είναι πολλοί.

 

Και είναι ένα δίκαιο παράπονο γιατί ο Φιστές χρόνια τώρα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για το χωριό του, αλλά δεν υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση από την πολιτεία και όχι αδικαιολόγητα αισθάνεται πικραμένος. Μας τα εξέθεσε όλα στην τηλεοπτική συνέντευξή του που θα προβληθεί από την τηλεόραση της Αλήθειας.

Και ο Γιώργης δεν είναι μόνος. Κοντά του ο Στράτος Χάρλας και ο Γιώργης και ο Ιάκωβος Αναστασάκης και η κυρά Σμαράγδα (2η φωτό) μόνιμη κάτοικος τα τελευταία 30 χρόνια, για τους οποίους το αυριανό χρονογράφημα.