Ο αγαπητός δάσκαλος Θέμης Κολλιάρος βρέθηκε πρόσφατα στη Λέσβο και κάνει κάποιες συγκρίσεις, αλλά προσωπικά δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Όπως γράφει:
«Δεύτερη φορά που σε ταβέρνα της Μυτιλήνης μένω με το στόμα ανοιχτό.
Η πρώτη ήταν πριν λίγα χρόνια στη σκάλα Συκαμιάς με το δικό του εμφιαλωμένο και πιστοποιημένο νερό και λάδι. Η δεύτερη στην ταβέρνα "Ο Γαβρίλος", δύο χιλιόμετρα πριν την Πέτρα. Διαβάσαμε ότι έχει πολύ καλά αρνίσια παϊδάκια.
Πήγαμε χωρίς να σκεφτούμε να κλείσουμε τραπέζι. Όλα γεμάτα. Μας είπε το γκαρσόν ότι σε λίγο θα αδειάσει ένα τραπέζι και αν θέλουμε μπορούμε να περιμένουμε. Μόλις άδειασε το τραπέζι πήγαμε να καθίσουμε αλλά έρχεται ο ιδιοκτήτης και μας λέει ευγενικότατα ότι πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα γιατί έχει προτεραιότητα ένα άλλο ζευγάρι. Μας είπε ότι αν θέλουμε μπορούμε να περιμένουμε εκεί για το επόμενο τραπέζι που θα αδειάσει.
Αποφασίσαμε να καθίσουμε στην αναμονή. Αμέσως ήρθε να μας ρωτήσει τι ποτό θέλουμε να μας κεράσει μέχρι να έρθει η σειρά μας. Μας έφερε ένα μπουκαλάκι νερό και ένα τέταρτο κρασί που εμείς επιλέξαμε. Σε περίπου 15 λεπτά μας ενημέρωσαν ότι το τραπέζι μας ήταν έτοιμο και η κουζίνα έτοιμη να δεχτεί την παραγγελία μας (έτσι ακριβώς το είπε).
Εννοείται ότι φάγαμε υπέροχα. Όταν του έδωσα συγχαρητήρια για την συμπεριφορά τους πρώτα απ' όλα και για το φαγητό στη συνέχεια, μου απάντησε ότι η λογική τους είναι να συμπεριφέρονται στους πελάτες τους όπως θα ήθελαν να τους συμπεριφέρονται αν ήταν οι ίδιοι πελάτες σε άλλο κατάστημα. Φάγαμε του σκασμού, πληρώσαμε 26,50. Συγκρίνετε με το νησί μας».
Αγαπητέ Θέμη δεν έχεις απόλυτο δίκιο ως προς τις συγκρίσεις. Και σε δικές μας ταβέρνες σου λένε αν θέλεις περίμενε, θα αδειάσει κάποιο τραπέζι. Και σε επιλεγμένες, το φαγητό είναι υπέροχο. Και τα 26,50 ευρώ ανά άτομο δεν ήταν και φτηνά, έτσι; Γιατί αποκλείεται ο συνολικός λογαριασμός να ήταν τόσο μικρός. Ούτε σουβλάκια να τρώγατε. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν το τέταρτο το κρασί και το μπουκαλάκι το νερό. Οι Μυτιληνιοί είναι πιο γαλαντόμοι, φαίνεται. Πάντως εκείνο που κρατάμε είναι ότι το ευχαριστηθήκατε και περάσατε καλά. Και αυτό είναι που «μετράει». Και του χρόνου να ξαναπάτε!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
