Τα παλιά χρόνια ήταν λουτρά, τότε που δεν υπήρχαν σε όλα τα σπίτια μπάνια και ντους για την προσωπική καθαριότητα. Με την εξέλιξη της κοινωνίας, λογικό ήταν να καταργηθούν και έτσι έμεινε ένα εμβληματικό κτήριο στην καρδιά της πόλης, χωρίς αποστολή. Και κάποια στιγμή, μεταπολιτευτικά, σκεφτήκαμε να το αξιοποιήσουμε και να μην είναι στα αζήτητα. Και τι θα μπορούσε να γίνει; Ένας χώρος πολιτισμού που θα συμπληρώνει το Ομήρειο. Όπερ και εγένετο. Έτσι τα λουτρά μετατράπηκαν σε πινακοθήκη για εκθέσεις έργων ζωγραφικής και φωτογραφίας.
Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η Δημοτική Πινακοθήκη Χίου όπου φιλοξενήθηκαν πολλά έργα Μηταράκη, αρχικά, που ήταν χάρμα ιδέσθαι ενώ παράλληλα άρχισαν να εκτίθενται και έργα νεότερων καλλιτεχνών. Με τον τρόπο αυτό αποσυμφορήθηκε και το Ομήρειο και η εικαστική τέχνη απόκτησε τον δικό της χώρο. Έναν χώρο που αγαπήθηκε από την αρχή καθώς εκτός από τις εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας χωρούσε και άλλες εκδηλώσεις καλλιτεχνικού περιεχομένου. Και πραγματικά ήταν ξεχωριστή καθώς υπήρχε μεν το σταθερό εκθετήριο όπως έμπαινες αριστερά, αλλά ο δεξιός χώρος άρχισε να δέχεται πολλές εκθέσεις δικών μας και ξένων καλλιτεχνών. Μάλιστα όταν πέθανε ο συγχωρεμένος ο Γιαλούρης εκτέθηκαν εκεί πολλά έργα του.
Και ενώ η Πινακοθήκη μας ήταν δακτυλοδεικτούμενη και συγκέντρωνε το ενδιαφέρον πολλών φιλόμουσων συμπολιτών και επισκεπτών, μια πλημμύρα από ανθρώπινη αμέλεια την έκανε άγριο Αιγαίο Πέλαγο. Καταστράφηκαν αξίας έργα και η Πινακοθήκη δεν μπόρεσε να συνέλθει από το άγριο «κτύπημα». Αφέθηκε στη μοίρα της μέχρι που κάποια στιγμή πήγε να γίνει μια επανεκκίνηση, αλλά δεν υπήρξε η ανάλογη συνέχεια.
Και προχτές, η αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τασία Γαλάνη, μας προσγείωσε ανώμαλα καθώς είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Πολλά έργα τέχνης που βρίσκονταν στη Δημοτική Πινακοθήκη Χίου έχουν καταστραφεί. «Από το 1996 υπήρχαν αναφορές στους εκάστοτε Δημάρχους για τα προβλήματα που υπήρχαν στους υπόγειους χώρους», ανέφερε η αντιδήμαρχος, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα. Και ναι μεν, όπως ανέφερε η ίδια, κάποια έχουν διασωθεί, χωρίς όμως να δώσει περισσότερα δεδομένα για το πόσα έργα έχουν υποστεί σημαντική ζημιά ή καταστράφηκαν ολοσχερώς από τα 7.000 που ήταν στους συγκεκριμένους χώρους. «Τα έργα τώρα είναι μέσα σε ειδική συσκευασία με κενό οξυγόνου για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τη φθορά», τόνισε η κα Γαλάνη.
Σύμφωνα με την ίδια, όλα τα έργα θα μεταφερθούν σε χώρο που στεγάζεται το Οικονομικό Τμήμα του Δήμου, έως ότου γίνει το κτηριακό έργο στην Πινακοθήκη, οπότε και θα επιστρέψουν εκεί. Μακάρι.
Διαχρονικές, λοιπόν, οι ευθύνες και κρίμα τα έργα που καταστράφηκαν από τη σκανδαλώδη δημοτική αδιαφορία ετών. Πρέπει να ξέρουν ότι «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους».
Του Δημήτρη Φρεζούλη
