Από τις αρχές του Μάρτη, που ξεκίνησε ο εφιάλτης του κορωνοϊού και επιβλήθηκαν τα πρώτα περιοριστικά μέτρα, θυμάστε πόσα σχέδια επί χάρτου εκπονήθηκαν; Η αίσθηση που έχω είναι πως ήταν αναρίθμητα… Σχέδια επί χάρτου που έπρεπε να εφαρμοστούν στην καθημερινή ζωή μας. Σχέδια που υποτίθεται πως μελετήθηκαν και θα ήταν δυνατόν να καθιερωθούν για όλες τις κινήσεις μας.
Έτσι άρχισαν οι ανακοινώσεις για το τι επιτρέπεται αλλά κυρίως για το τι απαγορεύεται. Και, όπως είδαμε όλοι, άλλα από αυτά τα σχέδια και οι εφαρμογές τους ήταν υλοποιήσιμες και άλλα φαίνονταν δύσκολα να γίνουν. Στα πιο εύκολα, ας πούμε, οι περισσότεροι ανταποκριθήκαμε, ακούσαμε, υπακούσαμε και πειθαρχήσαμε. Και πήραμε και εύσημα γιατί κάναμε ό,τι μας είπαν. Ε, λογικό ήταν, ότι κάποιοι θα έκαναν του κεφαλιού τους, όπως γίνεται συνήθως, όταν έχουμε τέτοιου είδους απαγορεύσεις. Με λίγα λόγια, καλά τα πήγαμε μέχρι τώρα και γι' αυτό περιορίστηκαν και οι αυστηρές απαγορεύσεις…
Όμως δεν σπατσάραμε με τον τρισκατάρατο -πολύ μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός που καθιέρωσε πιο παλιά ο αρχηγός Μαθιούδης- και υποχρεωνόμαστε να ακολουθήσουμε και άλλες οδηγίες που περιλαμβάνονται στα καινούργια σχέδια που φτιάχτηκαν. Και, διαβάζοντας τις λεπτομέρειες αυτών των καινούργιων σχεδίων, αναρωτιέμαι αν είναι μπορετό να εφαρμοστούν… Προσωπικά μου φαίνονται ανεφάρμοστα. Κι αυτό γιατί άλλο σχέδιο επί χάρτου και άλλο στην πράξη.
Υποθέτω πως αρχικά, άντε δυο τρεις μέρες, μπορεί να εφαρμοστούν, αλλά αποκλείεται να έχουν συνέχεια… Στις παραλίες, στα μαγαζιά εστίασης, στα καφέ… Άλλη η κλεισούρα που μας είχε επιβληθεί και άλλο η ελευθερία που απολαμβάνουμε τις τελευταίες μέρες έστω και με κάποιες μικρές απαγορεύσεις. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ελεγχθεί ο συγχρωτισμός και ο συνωστισμός, τώρα που πήραμε «αέρα»… Και κατά πόσο η λεγόμενη ατομική ευθύνη μπορεί να μας συνετίσει.
Δύσκολα θα είναι τα πράγματα από τώρα και στο εξής και ας ευχηθούμε όλα να κυλήσουν ομαλά. Μακάρι!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
