Να ευχαριστήσω θερμά την αγαπητή Αθηνά Ζαχαρού - Λουτράρη για την παρακάτω προσέγγισή της στο βιβλίο «Χίος η ζωή στην Κατοχή» γιατί η γνώμη της έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία:
«Αγαπητέ μου Δημήτρη, χαίρε θερμά συγχαρητήρια για την πρόσφατη συγγραφική σπουδαία εργασία σου «Χίος. Η ζωή στην Κατοχή. Πείνα – Αντίσταση –Φυγαδεύσεις», που πλουτίζει τη χιακή ιστοριογραφία και τις γνώσεις μας για τα τραγικά, αλλά και τα ηρωικά συμβάντα κατά τη γερμανική κατοχή. Με τη δημοσιογραφική σου ανησυχία και ικανότητα, ώρες πολλές, ξεφύλλισες εφημερίδες και περιοδικά, μελέτησες όλες τις εκδόσεις για τα ταραγμένα αυτά χρόνια και μας έδωσες συγκεντρωμένα σε ένα τόμο όλα τα ιστορικά στοιχεία, με έμφαση, όπως το προσδιόρισες, στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της Χίου, όσων πάλευαν να επιβιώσουν, όσων πλούτιζαν εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία, αλλά και όσων ρίσκαραν τη ζωή τους για την πατρίδα και τη λευτεριά. Πλάι στα πολεμικά γεγονότα, στις απαγορεύσεις, στις στερήσεις, στον πόνο και στο θάνατο, που κυριαρχούν στην καταγραφή αυτής της εποχής, μας παρουσιάζεις το πώς κυλούσε η καθημερινότητα με τις μικρές χαρές και, όπως δεν παραλείπεις να συμπεριλάβεις, ακόμα και κινηματογραφικές ταινίες που εξακολουθούσαν να έχουν το κοινό τους.
Τόσο το πρώτο μεγαλύτερο μέρος, όπου τα γεγονότα καταγράφονται ως ένα εκτεταμένο χρονολόγιο, όσο και το δεύτερο, όπου συγκεντρώνονται κατά θέμα, αποτελούν πολύτιμο ανάγνωσμα όσων τα έζησαν, όσων θέλουν να τα μάθουν, αλλά και παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές, που πέρα από τη γνώση θα βρουν διδάγματα και αξίες ζωής.
Θαυμάζω ιδιαίτερα τον ωραίο, απλό λόγο και την εξαιρετική δεξιότητα της διαίρεσης σε μικρά κεφάλαια με εύστοχους τίτλους, που κάνουν το έργο ευκολοδιάβαστο, και επαινώ την όμορφη έκδοση του Άλφα Πι, του αγαπημένου τυπογραφείου μας, που τιμά τη Χίο. Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ και στο εξώφυλλο. Το παιδάκι, που κρατά στο χεράκι του μία φέτα ψωμιού, έχει αυτή την έκφραση της απέραντης αγαλλίασης, που δεν χορταίνεις να το βλέπεις, και να στοχάζεσαι την αξία των βασικών πραγμάτων, που άφρονες ηγέτες και ανάλγητοι υπήκοοι στερούν από τους λαούς.
Σε ευχαριστούμε και ευχόμαστε να είσαι καλά και να συνεχίζεις την πλούσια συγγραφική προσφορά σου.
Με εκτίμηση, Αθηνά Ζαχαρού-Λουτράρη».
