Πολλοί Θυμιανούσοι, αλλά και Χιώτες είχαν επιστρατευθεί και βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πυρός στο Αλβανικό Μέτωπο, εκείνο τον Οκτώβρη του 1940 που έμεινε ιστορικός. Κάπου εκεί στα αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας οι Θυμιανούσοι, θέλοντας να πάρουν, υποθέτω, και κουράγιο, αποφάσισαν όσοι γυρίσουν πίσω να παραγγείλουν μια εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου. Και να την τιμούν και να τη γιορτάζουν στα εννιάμερα της Παναγίας στο ταπεινό τότε εκκλησάκι της Αγίας Ερμιόνης.
Πραγματικά, όσοι γύρισαν πίσω δεν ξέχασαν την υπόσχεση που είχαν δώσει. Μάζεψαν, λοιπόν, μεταξύ τους λεφτά, παράγγειλαν το εικόνισμα και το έστησαν στο μικρό εκκλησάκι. Και μάλιστα ανέλαβαν κάθε χρόνο, στα εννιάμερα, να το λειτουργούν οι ίδιοι με τις οικογένειές τους. Έτσι έφτιαξαν το «Αδελφάτο των Εφέδρων». Έβαζαν ρεφενέ για να πληρωθούν ο παπάς και οι ψάλτες, θυμόνταν με ένα μνημόσυνο και εκείνους που δεν γύρισαν πίσω, αφού τελείωνε η λειτουργία έπιναν το καφεδάκι τους ενθυμούμενοι τα παλιά και μετά το έριχναν και έξω, αφού εκείνοι είχαν σταθεί πιο τυχεροί και ξεγέλασαν το θάνατο. Τα όργανα έπαιζαν και η διασκέδαση έδινε και έπαιρνε μέχρι αργά το βράδυ.
Έτσι κάθε εννιάμερα της Παναγιάς η καρδιά των Θυμιανούσων κτυπούσε στην Αγία Ερμιόνη. Ήταν μια όμορφη γιορτή, μια γιορτή της ζωής. Και ναι μεν άρχισαν να «φεύγουν» ο ένας μετά τον άλλο οι έφεδροι εκείνου του καιρού, συνέχιζαν όμως τη γιορτή όσοι απέμεναν πίσω…
Όμως σιγά - σιγά έφυγαν και οι τελευταίοι. Πάντως αύριο Κυριακή, άσχετα ότι δεν είναι τα εννιάμερα της Παναγίας, ο σύλλογος «Αγία Ερμιόνη» τελεί το καθιερωμένο μνημόσυνο στο ομώνυμο εκκλησάκι. Αθάνατοι!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
