Να, λοιπόν, βροχή και Ιούνιο μήνα… Κάτι ασυνήθιστο για τα δικά μας δεδομένα τουλάχιστον… Από μικροί ξέραμε ότι ο Ιούνιος ήταν ένας καθαρά καλοκαιρινός μήνας και βέβαια, τω καιρώ εκείνω, δεν θυμάμαι ποτέ βροχή μέσα στον Ιούνιο… Και ούτε, φυσικά, Ιούλιο και Αύγουστο. Ε, τον Σεπτέμβρη ήταν συνηθισμένα τα πρωτοβρόχια, κάτι όμως που δεν βλέπουμε να γίνεται στις μέρες μας, καθώς και αυτός ο μήνας έχει μετατραπεί σε καλοκαιρινό…
Χτες το πρωί, λοιπόν, ξυπνήσαμε κατά τις 6 με καπλαντισμένο με σύννεφα τον ουρανό ενώ είχε αρχίσει και ένα πολύ λεπτό ψιλόβροχο. Βρε θα βρέξει μήνα Ιούνιο, σκεφτήκαμε οι περισσότεροι… Η αλήθεια είναι ότι αρχικά τα σύννεφα ήταν κάπως αραιά αλλά όσο περνούσε η ώρα, τόσο πύκνωναν…
Μη χάσεις το πρωινο περπάτημά σου, είπα στον εαυτό μου, γιατί θα είναι κρίμα… Έτσι αποφάσισα να βγω να περπατήσω γύρω - γύρω στο λιμανάκι όπως κάνω καθημερινά για μισή ώρα περίπου. Έβαλα και ένα λεπτό μπουφανάκι με κουκούλα, άνοιξα το πορτάκι της αυλής και εξήλθα… Στην αρχή ήταν τόσο ψιλή η βροχή που ουσιαστικά δεν την καταλάβαινα… Όσο όμως προχωρούσα τόσο δυνάμωνε, αλλά όχι σε βαθμό τέτοιο που να αποτρέπει τη βόλτα… Μάλιστα άρχισε και μου άρεσε που τα «καρφάκια» της βροχής δρόσιζαν το κεφάλι, το πρόσωπο και τα χέρια μου… Άλλο να σας το λέω και άλλο να το αισθάνεστε… Και θα σας προέτρεπα, την επόμενη φορά που θα έχουμε τέτοιο φαινόμενο, να το απολαύσετε. Γιατί είναι απόλαυση να αισθάνεσαι αυτή την ομορφιά της φύσης…
Και ενώ βάδιζα οι σταγόνες άρχισαν να γίνονται πιο χοντρές… Έβαλα και την κουκούλα μου και συνέχισα για να μη χάσω το καθημερινό μισάωρο περπάτημά μου… Όμως κάποια στιγμή τα πράγματα χειροτέρεψαν καθώς άρχισε να βρέχει κανονικά και επέστρεψα πίσω μάνι, μάνι.
Κάθισα στην αυλή, χαλάρωσα και άρχισα να απολαμβάνω την αισθητική ομορφιά της βροχής… Με το χαρακτηριστικό ήχο της, με το καναλάκι να τρέχει, με τη σκοτεινιά που είχε κρύψει τον ήλιο. Και ίσως ο Ιούνιος είναι ο πιο κατάλληλος μήνας να κάθεσαι και να βλέπεις τη βροχή που πέφτει. Έχει μια γοητεία γιατί είναι ένα φυσικό φαινόμενο που σε συγκινεί. Φέτος είχε και αυτό το καλό ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού. Μόνο που μόλις περάσει η πρώτη ευφορία έρχεται η μελαγχολία και λες «το καλοκαίρι θέλω, βρε!»…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
