Οι Πρόσκοποι στο νησί μας συνεχίζουν για χρόνια μάλιστα να εκπέμπουν το ίδιο μήνυμα, κοντά στη φύση και κοντά σε ξεχασμένες περιοχές του νησιού.
Αυτό έκανε και το 2ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Χίου, που μας έστειλε την παρακάτω ανταπόκριση και μια φωτογραφία από το κλειστό εδώ και χρόνια, σήμερα Σχολικό Μουσείο, πρώην Δημοτικό Σχολείο Νενητουρίων.
«Ξεχασμένοι είμαστε παιδί μου» : λόγια κατοίκου Νενητουρίων.
«Σας ευχαριστούμε που γεμίσατε ΦΩΣ το χωριό μας» : λόγια κατοίκου Νενητουρίων.
«Γιατί για τους προσκόπους κανείς άνθρωπος και σε κανένα σημείο δεν είναι ξεχασμένος»!
Και με αυτό ως γνώμονα, η Ομάδα μας οργάνωσε, παρά τις προβλέψεις και το δυσπρόσιτο της περιοχής, να πραγματοποιήσει την τριήμερη χειμερινή εκδρομή της (04-06/01/2019) στο χωριό Νενητούρια της Αμανής (ΒΔ Χίος).
Η διαδρομή προς τον προορισμό μας ξεκινώντας από τη Χώρα της Χίου νωρίς το πρωί της Παρασκευής μοναδική, λόγω της πρωτόγνωρης θέας των χιονισμένων χιώτικων βουνοκορφών. Λίγο πριν την άφιξή μας στο χωριό, κάναμε στάση στο Οινοποιείο "Αριούσιος" στον Εγρηγόρο Χίου, ώστε να μάθουμε την ιστορία του διεθνώς εκλεκτού-από την αρχαιότητα- Αριουσίου οίνου και να περιηγηθούμε στις εγκαταστάσεις του. Αμέσως μετά, λίγα ακόμη χιλιόμετρα οδικής διαδρομής μας οδήγησαν στην ενοριακή αίθουσα Ταξιάρχη Νενητουρίων, όπου και εγκατασταθήκαμε λίγο πριν ξεκινήσει η γνωριμία μας με το ακριτικό χωριό, κατά την οποία περιηγηθήκαμε και στο Μουσείο εκπαιδευτικής ιστορίας Βορειοχώρων (πρώην δημοτικό σχολείο).
Το Σάββατο το πρωί εκκλησιαστήκαμε στη χωριοεκκλησιά στην οποία τελέστηκε ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων, καθώς την επομένη (ανήμερα της εορτής) δε θα υπήρχε διαθέσιμος ιερέας για το χωριό και έπειτα ξεκινήσαμε την απείρου κάλλους πορεία μας προς τον Άγιο Γιώργη Κρασά (παλαιό επίνειο της περιοχής για το εμπόριο του τοπικού κρασιού) ακολουθώντας το μονοπάτι, διασχίζοντας αλλά και περπατώντας παράλληλα με τον φουσκωμένο χείμαρρο. Η αίσθηση καταλήγοντας στο εξωκκλήσι μοναδική, όχι μόνο λόγω της αγριότητας του τοπίου αλλά και λόγω της αίσθησης πως βρισκόμαστε στις βορειότερες εσχατιές του νησιού με μόνη ορατή προέκταση γης-τις απέναντι ακτές της Λέσβου.
Το απόγευμα μετά την επιστροφή μας, είπαμε τα κάλαντα των Φώτων στους οικισμούς «Ψαρός» και «Χαμέτος», καθώς η βροχή δεν μας επέτρεψε να τα πούμε και στον οικισμό του «Κοσμάδου» (3ος και τελευταίος κατοικημένος οικισμός των Νενητουρίων), σκορπίζοντας ενθουσιασμό στους ελάχιστους κατοίκους τους, οι οποίοι μας κερνούσαν εορταστικά γλυκά.
Την τρίτη ημέρα συνεχίσαμε τις δραστηριότητές μας στο χωριό (με μοναδικό μέσο το παιχνίδι) και βοηθήσαμε στην περισυλλογή, για καύση, ορισμένων κλαδιών, τα οποία είχαν κλαδευτεί, με στόχο τη δημιουργία ζώνης πυροπροστασίας του χωριού και λίγο πριν αναχωρήσουμε οι κάτοικοι μας κέρασαν γεύμα γιουβέτσι με κριθαράκι κορυφώνοντας τις εκδηλώσεις ευγένειας και φιλοξενίας τους.
Ευχαριστούμε βαθύτατα τον κύριο Κεφάλα Παναγιώτη για την εξαιρετική του ξενάγηση στο οινοποιείο, τον κύριο Κώστα Κεφαλονικά, πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού για την άνευ προηγουμένου εξυπηρετικότητά του, τους επιτρόπους του Ταξιάρχη για την παραχώρηση της ενοριακής αίθουσας και όλους τους κατοίκους των Νενητουρίων για την μνημειώδη φιλοξενία τους!
Υ.Γ. : Σε μία περιοχή με παρθένο φυσικό κάλλος, χαρακτηριστικά μικροπερίβαλλοντος ακόμη και για τη Χίο, η οποία πληθυσμιακά οδεύει προς την εξαφάνιση και εκεί όπου ο μόχθος και η αυθεντικότητα των ανθρώπων αποτελούν πρόταση πολιτισμού, δώσαμε το παρόν, προάγοντας τις απρόσιτες αυτές περιοχές ως παραδείγματα ουσιαστικής απόδρασης και πολιτισμικής ανακάλυψης.
