ΧΙΟΣ Ιούλιος 1999. Μέρες καλοκαιρινών αδειών στην πανέμορφη Βολισσό. Μια γλυκιά βραδιά του Ιούλη, με τα μελτέμια της Αγιάς Μαρκέλλας, στο μπαλκόνι με θέα την θάλασσα. Μέχρι που οι ντόπιοι εθελοντές ενημερώνονται με τα μέσα της εποχής, για φωτιά στην Βόρεια Χίο και φεύγουν για να τεθούν στην υπηρεσία του τόπου τους και την Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χίου. Οι ώρες περνούν αργά, βασανιστικά. Χωρίς κινητά.Φυσάει αγωνία. Τα μαύρα μαντάτα φτάνουν αργά το βράδυ. Δύο νεκροί πυροσβέστες και ένας βαριά τραυματισμένος. Πόνος και αγωνία…Στο μπαλκόνι με θέα την θάλασσα, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Βουβή νύχτα!
Οι άγνωστοι νεκροί, ο άγνωστος βαριά τραυματισμένος πυροσβέστης, σύντομα έγιναν «γνωστοί» …
Απέκτησαν ονοματεπώνυμο και πρόσωπα. Ιωάννα Τασσοπούλου ετών 27, Σταύρος Καρβουνιάρης ετών 29, εποχικοί πυροσβέστες, αρραβωνιασμένοι, και ο ανθυποπυραγός Άγγελος Μπαρμπαγιάννης, ετών 40, που εκτελούσε χρέη Υποδιοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χίου. Μελανιός, 24 Ιουλίου 1999.
Από τα πρώτα θύματα δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα. Ήταν μόνο δύο οι νεκροί. Σε μια έρπουσα φωτιά, μακρυά από σπίτια. Αποκαίδια σε αστυφίδες, θεωρητικά ακίνδυνα.
Σε δευτερόλεπτα με ένα γύρισμα του ανέμου, θέριεψε η φωτιά και τους πήρε μαζί της. Δύο νεκροί εποχικοί πυροσβέστες.
Και ένας πολυτραυματίας, πολυεγκαυματίας…Σύζυγος και πατέρας μιας κόρης, ενός έτους, που δεν είχε ακόμη περπατήσει.
Άργησαν να γίνουν «είδηση» στα κεντρικά ΜΜΕ. Ακολούθησε το ολοκαύτωμα της Ηλείας τον Αύγουστο του 2007, με τους 49 νεκρούς σε Μεσσηνία, Λακωνία, Ζαχάρω συνολικά 84 εκείνη την χρονιά, τους 104 νεκρούς 23 Ιουλίου του 2018 στο Μάτι…
Τότε ήταν που τα αθηναικά ΜΜΕ «ανακάλυψαν» τον ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ…
Για μας… Ήδη από εκείνο το βράδυ, από τον Ιούλη του 1999, ήταν Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ, αντί να φύγει προς τα μπρος για να σωθεί, γύρισε πίσω ακούγοντας την κραυγή της συναδέλφου του… Ο ΉΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, που σφαδάζοντας στους πόνους, μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χίου. Ύστερα μαθαίναμε νέα του από την Αθήνα όπου έδινε τιτάνια μάχη επί 118 μέρες στην εντατική, υποβλήθηκε αρχικά σε 10 χειρουργεία. Λαβωμένος αλλά όρθιος, συνέχισε τον Γολγοθά του στην Νέα Υόρκη, για δύο χρόνια, νέες θεραπείες, νέα χειρουργεία.
Όταν τον είδαμε πια χρόνια μετά, ξανά στην Χίο, ποιος το περίμενε; -δεν ήταν ό ίδιος που υπηρετούσε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του νησιού, πριν από εκείνον τον Ιούλη. Ποτέ δεν θα είναι εξωτερικά! Είναι όμως, ο ΑΓΓΕΛΟΣ της Χίου!
Με τα χρόνια η διστακτικότητα, η πρώτη αμηχανία, έγινε οικειότητα. Εκείνος μας την πρόσφερε γενναιόδωρα.
Μπορούσαμε να τον πάρουμε στο τηλέφωνο. Απαντούσε πάντα.
Όπως και τούτη την φορά. Πάλι Ιούλης. ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΧΙΟ! 26 χρόνια μετά! Χωρίς νεκρούς, ή θύματα, ω του θαύματος.
Διστακτικά το τηλέφωνο καλεί την επαφή « Άγγελος Μπαρμπαγιάννης». Απαντά. Με ευγένεια. Πρόθυμα. Με ένα χαμόγελο που δεν φαίνεται αλλά το νιώθεις. Αναγνωρίζει την φωνή που τον καλεί. Ζεστασιά. Σαν δύο συγγενείς που κάπου χάθηκαν στην καθημερινότητα. Κάπου στην Λακωνία. Πότιζε τα δέντρα του, αλλά βρήκε χρόνο και τόπο.
Ενήμερος για τις πληγές που άφησαν στο σώμα της Χίου οι πρόσφατες φωτιές του Ιούνη. Δεν χρειάστηκε να πειστεί να μιλήσει. Πάντα παρών…
Μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας από την πλευρά μου, και η πρώτη ερώτηση είναι για τις αντιπυρικές ζώνες. Για να γίνει μια αρχή. Αν τελικά είναι το ζητούμενο στην πρόληψη…
«Οι απόψεις των ειδικών δεν συμφωνούν. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι αντιπυρικές ζώνες βοηθούν όταν είναι αρκετά μεγάλες τουλάχιστον 40-50 μέτρα πλάτος. Όμως, όταν πνέουν άνεμοι 8 με 9 μποφόρ η φωτιά θα περάσει απέναντι. Άλλωστε και η διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών αυτού του πλάτους, είναι και πάλι «πληγές» στο δάσος και δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα βοηθήσει»,
Δήλωσε αρχικά ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης παίρνοντας θέση για το όντως αμφιλεγόμενο ρόλο των αντιπυρικών ζωνών για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών.
Ξεχωριστά για την Χίο, για την προστασία των μοναδικών σκίνων και των μαστιχοχωρίων που και σε αυτή την πυρκαγιά μετρούν χιλιάδες απώλειες, ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης, εκτιμά ότι σε αυτά, θα ήταν χρήσιμο να φτιαχτούν ζώνες πυρασφάλειας!!!
Με την προυπόθεση βέβαια ότι όχι απλά θα ανοιχθούν και θα αφεθούν στην τύχη τους, αλλά θα καθαρίζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ήλθε να υπηρετήσει στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χίου και έφυγε πολυεγκαυματίας …
Μόλις ένα χρόνο μετά την καταστροφικότατη φωτιά στην Κλειδού το 1998!
Η φωτιά στο Μελανιός της Χίου, τον Ιούλιο του 1999, τομή στον χρόνο, την ζωή, το σώμα και την ψυχή του. Κι όμως...Αντί για αποστροφή για τον τόπο που άλλαξε δραματικά, για πάντα, την ζωή του και της οικογένειας του, μια βαθιά, καρδιακή σχέση τον συνδέει με την Χίο.
«Παρακολουθούσα τι γινόταν αυτές τις ημέρες στην Χίο με τις φωτιές. Ένιωθα θλίψη, στεναχωριόμουνα. Γιατί το ήξερα το μέρος, την μοναδικότητα του, το πράσινο…»
«Αυτό που είχαμε επισημάνει από τότε και εμείς εδώ στην Λακωνία, σταθήκαμε τυχεροί και δεν χάσαμε τόσα στρέμματα , μόνο 2.000, ήταν ο καθαρισμός στις κολώνες της ΔΕΗ. Οι φωτιές από αυτές δεν θα σταματήσουν ποτέ… Είτε σε δάση, είτε σε χωράφια. Τουλάχιστον 10 μέτρα γύρω από τις κολώνες πρέπει να είναι καθαρά από χόρτα και θάμνους. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ. Ειδικά όπου γειτνιάζουμε με θάλασσα, οπότε προκαλούνται βραχυκυκλώματα», είπε πολύ συνοπτικά, εστιάζοντας σε αυτόν τον παράγοντα κινδύνου και ταυτόχρονα πρόληψης.
Όπως και στο δημόσιο διάλογο η συζήτηση για την «πρόληψη και την καταστολή» των δασικών πυρκαγιών διαπλέκεται, έτσι και στην συζήτηση μας. Κατά την γνώμη του έμπειρου Άγγελου Μπαρμπαγιάννη, όσον αφορά στις επίγειες δυνάμεις, η δυνατότητα παρέμβασης τους, είναι περιορισμένη όταν φυσάνε άνεμοι 8-9 μποφώρ.
«Σε αυτές τις περιπτώσεις, με φλόγα που φτάνει ακόμη και τα 10 μέτρα, το θερμικό κύμα που δέχονται οι πυροσβέστες είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, δεν μπορούν να σταθούν πάνω από 20-30 δευτερόλεπτα ακόμη και στα 30 μέτρα απόσταση, κινδυνεύουν να καούν»
Ερωτώμενος για το ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν σε τόσο ακραίες συνθήκες στο πεδίο, οι εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης, εξήρε συνολικά το ρόλο τους, κάνοντας μια ιδιαίτερη μνεία στην ΟΜΙΚΡΟΝ. «Είναι ΠΡΟΤΥΠΟ, είναι μια από τις πιο οργανωμένες ομάδες που έχω δει» τόνισε ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης.
Ανάλογες πρωτοβουλίες με αυτές που λαμβάνονται και στην Χίο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της 22ας Ιουνίου για την συγκρότηση εθελοντικών ομάδων επιφυλακής, γίνονται και στον τόπο όπου ζει τα καλοκαίρια, την Λακωνία. Κάτοικοι 2-3 χωριών, προσφέρθηκαν να κάνουν εθελοντικά ολονύκτιες περιπολίες στα δάση, ειδικά τις μέρες που φυσούν ισχυροί άνεμοι.
Ανεκπαίδευτοι εθελοντές: Ναι ή όχι;…
Με εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις για την αναγκαιότητα, την προσφοράς ανεκπαίδευτων εθελοντών σε τέτοιας κλίμακας και ένταση πυρκαγιές που «έγλυψαν» κυριολεκτικά σπίτια της πόλης και οικισμών, η γνώμη του Άγγελου Μπαρμπαγιάννη, αποκτά ιδιαίτερη αξία. «Αν τελικά οι νέοι που αυθόρμητα, μη οργανωμένα βρέθηκαν στα μέτωπα της πυρκαγιάς εκείνες τις ημέρες, βοηθώντας συνανθρώπους μας να σώσουν τα σπίτια τους, θα έπρεπε να το επαναλάβουν, στο μέλλον;» ρωτήθηκε.
«Φυσικά και έπρεπε να πάνε, αλλά κάποιος έπρεπε να φροντίσει να τα εκπαιδεύσει!
Μπορούσαν να είναι πίσω από τους πυροσβέστες. Εκεί υπάρχουν πολλές δουλειές να κάνουν… Μπορούν με την καθοδήγηση τους πχ να κουβαλάνε τους σωλήνες, έστω και άνευ εκπαίδευσης.
Το βασικό όμως είναι να είναι προετοιμασμένοι οι νέοι, όχι την ώρα της φωτιάς. Θα πρέπει να γίνονται σεμινάρια, εκπαιδεύσεις νωρίτερα. Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ποτέ δεν έχει αρνηθεί να τους εκπαιδεύσει. Αυτό βέβαια προυποθέτει ότι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ θα τους έχει προετοιμάσει από πριν, πως θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, σε ποιο σημείο θα συναντηθούν…»
Επιζήμια μπορεί να θεωρηθεί σύμφωνα με τον Άγγελο Μπαρμπαγιάννη, η παρουσία μερικών πολιτών που από απλή περιέργεια, για να βγάλουν μια φωτογραφία με το κινητό, για να ανεβάσουν μια ιστορία στο διαδίκτυο κινούνται άσκοπα στα μέτωπα των πυρκαγιών. Αυτό όντως είναι επικίνδυνο, δυσχεραίνει το έργο της κατάσβεσης και ενδεχομένως την κυκλοφορία πυροσβεστικών οχημάτων και πολιτών σε στενούς δρόμους και τόσο δύσκολες ώρες…
Πως να τεθεί ένα τέτοιο ερώτημα στον έμπειρο, τότε Υποδιοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χίου, που τραυματίστηκε τόσο σοβαρά την ώρα του καθήκοντος;
Η πληροφορία που του μεταφέρθηκε ότι αρκετοί, νέοι χιώτες εθελοντές, αν και ανεκπαίδευτοι, έσπευσαν να βοηθήσουν συντοπίτες τους την ώρα που κινδύνευαν τα σπίτια τους να καούν, εκ του αποτελέσματος διασώθηκαν πολλά, χάρη και στην δική τους συνδρομή, τον άγγιξε…
Μένει περισσότερο σε αυτό το θέμα, σαν να σκέφτεται όλες τις παραμέτρους. Από την μία την επαινετή διάθεση τους για εθελοντική προσφορά στον τόπο και στον συνάνθρωπο. Παράλληλα, συνυπολογίζει τους παράγοντες κινδύνου…
«Αυτά τα παιδιά δεν έχουν ασχοληθεί όπως οι μεγαλύτεροι με αγροτικές εργασίες, κάψιμο κλαδιών ώστε να ξέρουν από φωτιές. Εμείς που μεγαλώσαμε στα χωριά είχαμε μια εμπειρία. Τα σημερινά νέα παιδιά, έχουν βέβαια σπουδές, αλλά είναι η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή με μεγάλες φωτιές από τόσο κοντά.
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να βοηθήσουν. Αν όμως για παράδειγμα τα σπίτια είναι μέσα στα πεύκα, η φωτιά πολλή μεγάλη, όσο νερό και να ρίξουν εξατμίζεται. Αν πηγαίνουν με ένα απλό μπλουζάκι… Τότε κινδυνεύουν, να καούν, να πάθουν αφυδάτωση. Για αυτό λέμε ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ!!! Να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα…» κατέληξε.
Ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης, πριν ανέβει στην σφαίρα των ΗΡΩΩΝ, ήταν Υποδιοικητής στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χίου. Μάχιμος και στις φωτιές, έμπειρος και στα διοικητικά θέματα. Με πολλά ανοικτά θέματα από την πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά της Χίου, ζητήσαμε την συνδρομή του και στα εύλογα ερωτήματα που γεννήθηκαν εκείνα τα πύρινα βράδια, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά, με εκκλήσεις στο Διαδίκτυο, Δήμος Χίου και Πυροσβεστική Υπηρεσία, ζητούσαν νερά, σάντουιτς, ξηρά τροφή, φάρμακα, είδη υγιεινής για τις ανάγκες πυροσβεστών και εθελοντών.
«ΟΧΙ, ΟΧΙ, η Πυροσβεστική Υπηρεσία από τα χρόνια που υπηρέτησα, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΝΕΡΑ! Είχα ακούσει ότι ένα χρόνο πριν την φωτιά στο Μελανιός, το 1998, που κάηκε η Κλειδού, μέσω κάποιου προσώπου που γνώριζε εφοπλιστή, έφεραν κάτι για τους Πυροσβέστες εκεί. Όμως από αυτά που γνωρίζω, ΠΟΤΕ Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΝΕΡΑ!!! Φυσικά ήταν αναγκαία, αλλά υπήρχε ΠΡΟΝΟΙΑ από την Υπηρεσία μας για την προμήθεια και την διανομή τους. Δηλαδή υπήρχαν διαθέσιμα και μοιράζονταν οργανωμένα από αυτοκίνητα της Π. Υ. στα μέτωπα της φωτιάς.
Τίποτα από αυτά δεν ζητούνταν. Εκείνα τα χρόνια βέβαια δεν υπήρχαν, ούτε κολλύρια, ούτε σάντουιτς. Αλλά ό,τι χρειαζόμασταν, γενικά, τα ΖΗΤΟΥΣΑΜΕ από την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΑΣ» είπε ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης, χωρίς να αφήνει περιθώρια παρερμηνειών στα λεγόμενά του.
Πολλά καλοκαίρια της Φωτιάς, πολλοί πύρινοι Ιούληδες από τότε… Πως μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος που έκαμε πράξη το ΕΜΕΙΣ του ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ σε καιρό Ειρήνης; Να βλέπει να καίγεται η Ελλάδα, αθώα θύματα στις δασικές πυρκαγιές, συνάδελφοι του και πολίτες, χιλιάδες στρέμματα κάθε καλοκαίρι, ζώα, περιουσίες; Τι μάθαμε, ως Πολιτεία, ως κοινωνία, σε αυτά τα πύρινα χρόνια; Δενδροφυτεύσεις το χειμώνα, κυβερνητικές εξαγγελίες και ολοκαύτωμα τα καλοκαίρια. Φέτος και δυσοσμία σκανδάλων… Πως μπορεί να νιώθει; Πως να το ρωτήσεις; Σκοντάφτουν οι λέξεις…
Ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης που γνωρίζουμε, μόνο με έναν τρόπο μπορεί απαντήσει μέσα από τους «καπνούς» που μας «πνίγουν»…
«Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ελπίζουμε… Τι άλλαξε από το 1999; Στις μέρες μας τα εναέρια μέσα σηκώνονται πολύ πιο γρήγορα. Με το παραμικρό! Τότε καίγονταν πχ. 5000 στρέμματα και μετά… Δεν υπήρχαν τα κινητά, το 112. Εκκενώναμε τα χωριά, κτυπώντας τις καμπάνες των εκκλησιών. Βλέπουμε επίσης ότι στις μέρες μας, γίνονται πιο σωστοί καθαρισμοί στους δρόμους, όπως είδα πέρυσι στο δρόμο από την Μυτιλήνη προς την Καλλονή, αλλά και στον Ταύγετο είδα συστηματικούς καθαρισμούς.
Δυστυχώς οι φωτιές δεν θα σταματήσουν πότε! Αν είχε δοθεί περισσότερο βάρος στην δασοπροστασία. Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ. Γιατί η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ και κοστίζει πολλά χρήματα και δεν είναι αποτελεσματική»
Η τηλεφωνική μας συζήτηση μεταξύ Χίου- Λακωνίας συνεχίστηκε, ενώ στο βάθος πυκνοί καπνοί κάλυπταν τις Αλησμόνητες Πατρίδες… Σμύρνη, Τσεσμές, Κάτω Παναγιά. Για όλα ήταν ενήμερος ο Άγγελος Μπαρμπαγιάννης. Γιατί σε τούτο τον τόπο, ήταν «η μισή του καρδιά», ίσως και η μισή του ζωή. Νοιάζεται, ρωτά, συμπάσχει, έχει άποψη…
Για το πως μπορεί να ξαναπρασινίσει η Χίος…
Ως γνώστης δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος για τις περιοχές που κάηκαν σε μετά από δύο ευκαιρίες φυσικής αναδάσωσης που μας δώθηκαν. Όμως ελπίζει να αναγεννηθούν άλλες με την δενδροφύτευση ειδών ανθεκτικών στην ξηρασία, που δεν χρειάζονται μεγάλη περιποίηση. Με αυτό το σκεπτικό βλέπει θετικά την αξιοποίηση της χαρουπιάς.
Μα και ο ίδιος φυτεύει! Εκεί που περνάει τα καλοκαίρια του στην Λακωνία. Με την χαρά μικρού παιδιού, περιγράφει την σχέση του με την Φύση. Τα δέντρα του που φροντίζει. Τον Πεζοπορικό Σύλλογο «Ο ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΗΣ» της Νίκαιας, όπου διαμένει μόνιμα… Τις εκδρομές που κάνουν μαζί. Το μόνο «παράπονο» που ακούστηκε από τα χείλη του, ότι ενώ ο Σύλλογος του «Ο ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΗΣ» βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε εκδρομή στην Χίο, εκείνος δεν τα κατάφερε να είναι μαζί τους. Το μόνο…
Κοιτάζει πίσω και απαντά στο χιλιοειπωμένο ερώτημα: « Πώς εκείνα τα κλάσματα του δευτερολέπτου στο Μελανιός, αντί να προχωρήσετε μπροστά και να σωθείτε, γυρίσατε πίσω ακούγοντας τις κραυγές της συναδέλφου σας Ιωάννας Τασσοπούλου;». Δεν είναι δημοσιογραφικό το ερώτημα. Βαθιά υπαρξιακό και φιλοσοφικό. «Γεννιέται ο ΉΡΩΑΣ ή γίνεται;»
«Να μην φτάσει ποτέ ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τέτοιο δίλλημα, αν θα γυρίσει πίσω ή θα προχωρήσει. Εκείνη την ώρα δεν έχει τον χρόνο να αποφασίσει. ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΗΔΗ. Έτσι διδαχθήκαμε στην Σχολή. Είμασταν χρόνια μαζί με τα παιδιά, είμασταν μια οικογένεια…»
Μέσα στους πυκνούς καπνούς από τις δασικές πυρκαγιές, μέσα στα αποκαίδια που άφησε πίσω της η φωτιά στην Χίο, μέσα στην «λάσπη της διαφθοράς» που κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, σαν να ήταν ο πιο ΚΑΘΑΡΟΣ ΛΟΓΟΣ που μπορούσε να ακουστεί. ΝΑ ΣΒΥΣΕΙ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ…
Κλείνοντας το τηλέφωνο, εκείνος γύρισε στην φροντίδα των δέντρων του στην Λακωνία. Αξιωματικός με το βαθμό του επιπυραγού. Σαν να είναι εν ενεργεία…
Το καλοκαίρι της ζωής του είναι τα δύο εγγόνια του. Αφού δεν βρίσκεται πιά στην ζωή η αγαπημένη του σύζυγος που στάθηκε ηρωικά δίπλα του σε αυτό το πύρινο μονοπάτι…
Η χρονιάρα κορούλα του, τον Ιούλη του 1999, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών το 2025, υπηρετεί στο πολιτικό προσωπικό της Πυροσβεστικής.
Η αλλαγή στην χροιά της φωνή του όταν μιλά για την Ζωή, για εκείνη, τα εγγόνια του, φτάνει ίσαμε την Χίο.
Όπως ένα τρυφερό βλαστάρι σκίζει σιωπηλά, επίμονα, το μαύρο πέπλο που άφησε και τούτη η φωτιά στο σώμα της Χίου. Ηχεί αναστάσιμα...
Και κάτι ακόμα…Ο 6 χρονος εγγονός του, θέλει να γίνει πυροσβέστης!
Ευγενία Κώττη
