Παρουσία του Μητροπολίτη Χίου, των τοπικών αρχών, όλων των κατοίκων των Μεστών, αλλά και γειτονικών χωριών, όπως του Πυργίου, έγινε το απόγευμα του Σαββάτου 10 Ιουνίου 2023 η υποδοχή της ολόσωμης εικόνας του Αγίου Λουκά του Ιατρού, προϊόν δωρεάς του μεστούση Κώστα Λυμπουσάκη.
Η εικόνα, που αγιογραφήθηκε στα Ιωάννινα, μετά την υποδοχή της στην είσοδο του χωριού μεταφέρθηκε και τοποθετήκε στην εκκλησία των Ταξιαρχών, την οποία πλέον θα κοσμεί και θα προσκυνάται.
Ο δωρητής στη λιτή ομιλία του, αποκάλυψε τους λόγους της δωρεάς του:
«Σήμερα την εκκλησία μας κοσμεί και τιμά με την παρουσία της η εικόνα του Αγίου Λουκά του Ιατρού, του Ρώσου από τη Συμφερούπολη. Δια χειρός Ηλία Χαρίτου, εξ Ιωαννίνων.
Η εικόνα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του παππού, πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Λυμπουσάκη και της γιαγιάς, πρεσβυτέρας Καλλιόπης Λυμπουσάκη για τα χρόνια που ιερούργησε στην εκκλησία μας των Παμμεγίστων Ταξιαρχών από το 1941 έως και το 1974.
Ο παππούς, σε ηλικία 12 ετών περίπου, αντράκι της εποχής, αποφάσισε με τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας του να γίνει μετανάστης στην Αίγυπτο.
Μπήκε λοιπόν, σε ένα καΐκι, και μετά από περιπέτειες, έφτασε στο Κάιρο. Εκεί βρήκε τον αδελφό του πατέρα του, ο οποίος είχε διευθυντική θέση σε διάσημο ζαχαροπλαστείο της εποχής και τον βοήθησε να σπουδάσει. Έμαθε Αραβικά και Γαλλικά. Ενώ σε ηλικία 17 ετών άνοιξε ένα φούρνο.
Κάποια χρόνια αργότερα, όταν ήταν 27 ετών, έλαβε ένα γράμμα από τη μάννα του από τα Μεστά, που του ζητούσε να επιστρέψει. στο χωριό. “Την καλύτερη νύφη σου έχω”, του είπε.
Μην μπορώντας να αρνηθεί την επιθυμία της μάννας, επιστρέφει στα Μεστά.
Εδώ τον περίμενε η Καλλιόπη, μία πανέμορφη και καλή νύφη. Κόρη του Γιάννη Πατέντα, ορφανή από μητέρα από τους πρώτους μήνες της ζωής της. Υιοθετήθηκε, λοιπόν, από ένα άκληρο ζευγάρι, τον γέρο Μαρούκα και την γυναίκα του τη Μαρού, που την αγάπησαν καλύτερα από δικό τους παιδί. Μεγαλώνοντας με τους θετούς γονείς και τον πατέρα της, στο διπλανό σπίτι έλαβε σωστή διαπαιδαγώγηση.
Ο παππούς Κώστας και η γιαγιά Καλλιόπη παντρεύτηκαν κι έκαναν τέσσερα παιδιά.
Η κύρια εργασία εδώ ήταν η καλλιέργεια της γης. Όμως δεν ξέφυγαν από το πεπρωμένο. Ο παππούς χειροτονήθηκε ιερέας στην εκκλησία των Μεστών. Στους Ταξιάρχες μας. Και εκτός της οικογένειάς του, ανέλαβε και την πνευματική καθοδήγηση των χωριανών.
Ως ιερέας, με τη σοφία του, δίδασκε την αγάπη, τη συγχώρεση,
την εντιμότητα και πολλές ακόμα αρετές. Ήταν ο δικαστής του χωριού. Έβρισκε λύσεις για όλες τις οικογένειες και έληγε τις διαμάχες τους. Βοηθούσε και φρόντιζε τους αδύναμους.
Στην κατοχή, το 1940, μάλιστα, έκανε αντίσταση. Τα καΐκια έφερναν από την κεντρική Ελλάδα αξιωματικούς του στρατού
στις δυτικές ακτές της Χίου και εκείνος τους προωθούσε στην ανατολική ακτή του νησιού, ώστε να περάσουν στη Σμύρνη, προμηθεύοντάς τους και με τα απαραίτητα τρόφιμα.
Έπειτα από χρόνια, το 1970, οι ίδιοι τον επισκέφθηκαν στο χωριό,
ως στρατηγοί πλέον, για να τον ευχαριστήσουν από κοντά και να δώσουν αρκετές σελίδες αφήγησής τους, των γεγονότων και δίνοντάς τα σε εφημερίδες της Χίου, όπου δημοσιεύονταν με σειρά σε κάθε φύλλο.
Τον προσφωνούσαν μάλιστα ως Ευσεβή Λευίτη. Το 1972 αρρώστησε, είχε την καρδιά του. Οι γιατροί του απαγόρευσαν να ιερουργεί για να μην κουράζεται. Εκείνος όμως δεν σταμάτησε, αντιθέτως συνέχισε να ψέλνει μέχρις ότου τον Οκτώβριο του 1974 ξάπλωσε να κοιμηθεί και δεν ξύπνησε ποτέ.
Η γιαγιά παπαδιά, όπως την φωνάζαμε όλοι, έζησε και γνώρισε μέχρι και τρισέγγονα. Έφυγε πλήρης ημερών, σε ηλικία 100 ετών.
Τον παππού τον παπά και τη γιαγιά την παπαδιά, τους λάτρευα,
τους εκτιμούσα και τους θαύμαζα.
Όχι μόνο εγώ αλλά ολόκληρη η οικογένεια.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας διαβάσω τμήμα του Ύμνου της Αγάπης της προς Κορινθίους Α’ επιστολής του Αποστόλου Παύλου που ο παππούς ακολουθούσε.
“Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δεν ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δεν χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.”
Ας έχουν καλή ανάπαυση οι ψυχές τους.
Αιωνία τους η μνήμη!»
