Ο γνωστός Γάλλος εκδότης Pierre Bordas, από τις εμβληματικές μορφές των γαλλικών γραμμάτων, έλεγε σοφά ότι «η χρεοκοπία είναι η ενηλικίωση του αστού». Εδώ λοιπόν είχαμε ακριβώς αυτό, συν την ταυτόχρονη ενηλικίωση του Σύριζα, που είδε μαζί με τον έκπληκτο ψηφοφόρο, πως σε μια εβδομάδα ένα εμβληματικό ΟΧΙ γίνεται στεντόρειο ΝΑΙ.
Όλα αυτά βέβαια θα ήταν απλώς διδακτικά αν δεν είχαμε να κάνουμε με τη διάλυση της χώρας και θα έχουμε καιρό να τα μελετήσουμε, αφού τη σώσουμε, μπας και την φτιάξουμε.
Ενηλικίωση γιατί; Μα γιατί είδαν όλοι ξαφνικά ότι κλονίζονται σταθερές ζωής, μια ευτυχώς έχει ο καθένας μας. Είδαν ότι οικονομικά δεδομένο δεν υπάρχει τίποτα και όταν σταματά η οικονομία, υπάρχει μεν το σώμα αλλά δεν κυκλοφορεί το αίμα, οπότε κάποιος θα βρεθεί να μας θάψει… Είδαν όλοι ξαφνικά ότι δεν είχαν παρά ένα μηχάνημα, πολλοί δεν ήξεραν καν την ύπαρξη τους, που βγάζει ένα 50ευρω στην ουρά και πάλι καλά, είδαν ότι οι καταθέσεις και οι οικονομίες μιάς ζωής μπορούν να γίνουν ένα τίποτα, είδαν να πληρώνουν ενοίκιο στο σπίτι τους, είδαν πως είναι να προχωράς και να χρωστάς και κυρίως από ένστικτο κατάλαβαν ότι σίγουρα ακολουθούν πολύ χειρότερα. Ταυτόχρονα όμως ενηλικιώθηκε και ο Σύριζα, που δεν είναι παρά ένα Κόμμα άρα ΑΤΜ χωρίς λεφτά.
Εδώ σηκώνει παραπάνω εξήγηση, από ένα άνθρωπο που κόλλησε στην Αριστερά «ένσημα» για δυό συντάξεις… άρα «δικαιούται δια να ομιλεί» (Θεός σχωρέστον, κανείς δεν τον θυμάται τον Κουτσόγιωργα). Επρεπε να καταρρεύσει η Σοβιετική Ενωση για να καταλάβω, πολλοί δεν κατάλαβαν ακόμα και μάλλον δεν θα καταλάβουν ποτέ, ότι ο κόσμος άλλαξε σελίδα, ότι πρώτα απ’ όλα πέθαναν τα Κόμματα, που η ζωή σταδιακά θα βρεί με τι θα αντικατασταθούν, όπως ότι πέθαναν και οι έννοιες αριστερά και Δεξιά. Βεβαίως και δεν καταργήθηκαν ούτε οι τάξεις, ούτε οι αντιθέσεις, απλούστατα τα πράγματα άλλαξαν χωρίς να μας ρωτήσουν. Βεβαίως κάποιος μπορεί να είναι ηθικός ή ανήθικος, προοδευτικός, δηλαδή παραγωγικός ή συντηρητικός ζώντας ως καφενόβιος κηφήνας, μπορεί να είναι καλλιεργημένος ή στούρνος, να είναι πιστός ή το αντίθετο, θα μπορούσαμε να γράφομε μισή ώρα, πάντως τα αριστερός και δεξιός και άλλες απλουστεύσεις ας τα ξεχάσουμε να μην πάθουμε ότι και ο Σύριζα, που ενηλικιώθηκε μαζί με τον αστό που πτώχευσε. Βέβαια για να γίνει αυτό φτάσαμε με τη συμπεριφορά και την ψήφο μας τη χώρα στον γκρεμό, αλλά όταν έκλεισε η Πανδώρα το κουτί με όλα τα καλά, που της έδωσε ο Δίας με την εντολή να μην το ανοίξει και ως γνήσια γυναίκα και ελληνίδα έκανε το αντίθετο, πρόλαβε να μείνει μέσα η Ελπίδα.
Και για να καταλήξουμε. Πρώτον έχουμε μια προσγειωμένη απόφαση στη Βουλή να πάμε για συμφωνία, αλλά μέχρι να γίνει, με τις Τράπεζες πάντα κλειστές… ο δρόμος είναι μεγάλος και μπορεί να περνάει και μέσα από εκλογές. Ας καταφέρουμε λοιπόν να σώσουμε τη χώρα έτσι που την καταντήσαμε και αυτό δεν είναι μόνο επίτευγμα του Σύριζα, κάτι λέγαμε για τα Κόμματα παραπάνω και για τη συνέχεια έχει ο Θεός, αν εμείς βέβαια έχουμε το Θεό μας... γιατί μπορούμε μεν να μοιάζουμε με τους αρχαίους προγόνους μας φιλοσοφούντες οι facebookίζοντες υπό σκιάν, αλλά με μια διαφορά, οι προπαππούδες μας είχαν στήσει έτσι τη δουλειά, που δούλευαν γι’ αυτούς οι δούλοι.
Και μια λεπτομέρεια περί μαγκιάς… Πραγματοποιώντας ρεπορτάζ για τις ανάγκες της εκπομπής «Ομορφη και παράξενη πατρίδα» στην Παναγία Ρουχουνιώτισσα στον Καταρράκτη, παρατήρησα τα εξής στο παλιό Μοναστήρι των 5-6 Καλογέρων που υπήρχε εκεί τον 16-18ο αιώνα. Σε τόπο με νερό, που το μάζευαν με προσοχή και το ξόδευαν με φειδώ, είχαν φυτέψει γύρω τα πάντα, όλα από λίγο, καρυδιές, αμυγδαλιές κήπους κ.λ.π. Διέθεταν πατητήρι για να βγάζουν το κρασί τους και μύλο για να αλέθουν το σιτάρι τους και να στύβουν τις ελιές τους. Βεβαίως δεν τα είχαν όλα, αλλά ότι και να γίνονταν αυτοί οι 5-6 άνθρωποι ήταν αυτάρκεις.
Ε, αυτοί οι Καλόγεροι μπορούσαν να το παίξουν μάγκες… εμείς όχι.
Και τι πρέπει ρε φίλε να οργώνομε ξανά τη γή; Αν έχουμε ενηλικιωθεί ως κοινωνία ΝΑΙ, αλλιώς ας μην απορούμε γιατί κοιμηθήκαμε εθνικά υπερήφανοι με το ΟΧΙ και ξυπνήσαμε εθνικά προσγειωμένοι με το ΝΑΙ.