Τελευταία, από την άλλη μεριά του κόσμου όπου βρίσκομαι, παρακολουθώ το σίριαλ όπως εξελίσσεται της επιθυμητής απομάκρυνσης του κ. Γιώργου Επιτροπάκη από τη θέση του Διοικητή του Νοσοκομείου. Και διαβάζω σήμερα στην Αλήθεια την άποψη του συναδέλφου μου και Βουλευτή Χίου κ. Μιχαηλίδη ότι πρέπει να παραιτηθεί γιατί είναι μνημονιακός! Στα ελληνικά δεδομένα συμφωνώ ότι -αν δεχτούμε ότι όποτε αλλάζει κυβέρνηση αλλάζει ο επικαρπωτής του κράτους που δεν συμβαίνει πουθενά στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο- ο κ. Επιτροπάκης έπρεπε ήδη να εχει παραιτηθεί με επιφύλαξη και να διεκδικήσει τα νόμιμα. Για να διοριστεί ασφαλώς απολύτως αξιοκρατικά -όπως πάντα άλλωστε- ο αντιμνημονιακός διοικητής. Ο οποίος θα εφαρμόσει τις πολιτικές του νέου σκληρότερου μνημονίου το οποίο θα βαφτιστεί να το λέμε κάπως αλλιώς.
Είναι καλοί οι βερμπαλισμοί και η επικοινωνιακή διαχείριση αλλά δεν φτάνουν πλέον. Το χαλάκι είναι πολύ μικρό για να κρυφτεί το βουνό από κάτω. Τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια η δημόσια διοίκηση δεν κατάφερε να απογαλακτιστεί από το στενό κομματικό κράτος. Στον απολίτιστο δυτικό κόσμο οι ασκούντες διοίκηση νοσοκομείου είναι πρώτον σχετικοί με το σπορ και δεύτερο ανεξάρτητοι από αλλαγές της πολιτικής ηγεσίας των αντίστοιχων υπουργείων Υγείας.
Είμαι ανοιχτά και ξεκάθαρα κατά της οικογενειοκρατίας τύπου Μητσοτάκη λόγου χάριν και της τακτοποίησης ξαδελφιών και κουμπάρων. Όπως είμαι άλλο τόσο αντίθετος στη... συντροφοκρατία που λαμβάνει χώρα με την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση!
Η αλήθεια είναι μία! Ο πάπας Φραγκίσκος να έρθει να αναλάβει διοικητής πέρα από την ευλογία του δύσκολα θα μπορέσει να παράξει έργο. Με κατά φαντασίαν αντιμνημονιακούς δεν καλύπτονται οι κενές θέσεις στα νοσοκομεία ούτε γεμίζουν τα αγροτικά Ιατρεία. Χρειάζεται χρηματοδότηση που μάλλον δεν υπάρχει. Και δεν βλέπω να υπάρχει τα αμέσως επόμενα χρόνια βασισμένος στα οικονομικά δεδομένα του σήμερα.