Τον τελευταίο καιρό μπουχτίσαμε στις συγνώμες… Μέχρι και πρωθυπουργική είχαμε εξ αιτίας των εγκλωβισμών με την κακοκαιρία στην Αθήνα. Η οποία, είπε, δεν ήταν προσχηματική, δηλαδή πλαστή, αλλά ειλικρινής…
Και είναι πολλές οι φορές που με ένα συγνώμη «καθαρίζουμε» και δεν έχουμε προφανώς και τύψεις, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και σε κάθε περίπτωση που έχουμε κάτι κακό βλέπουμε τις συγνώμες να πέφτουν σύννεφο από τους δράστες μαζί με τις μετάνοιες…
Σκοτώνεις τον άλλο και επειδή θέλεις και την έξωθεν καλή μαρτυρία «πετάς» και ένα συγνώμη και υποτίθεται ότι έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη. Σε δολοφονίες, σε τραυματισμούς, σε βιασμούς, σε απόπειρες βιασμών και τραβάτε κορδέλα. Έτσι και πρόσφατα με τη δολοφονία του άτυχου 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη, εκ των υστέρων βγήκαν σύλλογοι οπαδών και λοιποί και την καταδίκασαν, ζητώντας συγνώμη. Ποιοι όμως εξέθρεψαν την οπαδική βία και ποιοι οδηγούν στα «κάγκελα» όσους τους ακολουθούν;
Ο άλλος τρέχει του σκοτωμού, παραβιάζει φανάρια, είναι πιωμένος και δολοφονεί, υποτίθεται εξ αμελείας, κάποιον ή κάποιους άλλους και μετά λέει και ένα συγνώμη… Λέτε και το προσχηματικό αυτό συγνώμη μπορεί να επαναφέρει τους άλλους στη ζωή…
«Μετανιώσατε;» είναι η συνηθισμένη ερώτηση των ρεπόρτερς στα αθηναϊκά κανάλια όταν συναντούν τους παραβάτες έξω από τα δικαστήρια… Και τι έγινε ρε παιδιά αν μετάνιωσαν ή όχι…; Αλλάζει τίποτα;
Τέλος πάντων ζητούμενο είναι να μη φτάνουν κάποιοι σε ειδεχθείς και αποτρόπαιες πράξεις… Γιατί την εκ των υστέρων συγνώμη τους, μετά συγχωρήσεως, την έχουμε χεσμένη να μη σας ντραπώ. Τι να την κάνω μια λέξη που ουσιαστικά δεν έχει κανένα νόημα παρά μόνο σε περιπτώσεις που δεν έχουν πολύ άσχημη κατάληξη; Στα πλαίσια του κοινωνικού πολιτισμού μας και για να μη φαινόμαστε αγενείς. Τότε να την καταλάβω αλλά όχι σε καταστάσεις ακραίες όταν έχεις και τας φρένας σώας και ξέρεις τι κάνεις. Εσείς τι λέτε;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
