Πέμ, 03/03/2022 - 07:00
Aπό τότε που η λεγόμενη πρόοδος άρχισε να σαρώνει τα πάντα, παρέσυρε μαζί της τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις μας. Και ναι μεν αυτά τα τελευταία εξακολουθούν ακόμα να επιβιώνουν, όμως η ενεργή συμμετοχή μας σ’ αυτά, όσο περνούν τα χρόνια, μειώνεται και αυτό τίποτα καλό δεν προμηνύει. Πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει κάποια στιγμή που θα σβήσουν όλα μαζί και θα αποτελούν μιαν όμορφη ανάμνηση… Ακόμα αντιστεκόμαστε βέβαια, αλλά πόσοι είναι αυτοί που θα επιμένουν και μέχρι πότε;
Τυρινή Παρασκευή αύριο και ακολουθεί η Τυρινή Κυριακή και στο μυαλό μου έρχονται όλοι οι Θυμιανούσοι που συμμετείχαν τα παλιά χρόνια στη Μόστρα. Και, τι, όχι μικρά παιδιά που, πάντα, αυτή η περίοδος για εκείνα ήταν ξεχωριστή, αλλά μεγάλοι στην ηλικία άνθρωποι που δεν δίσταζαν να μεταμφιεστούν και να σκορπίσουν το γέλιο και το κέφι.
Δεν θα ξεχάσω, πόσοι μακαρίτες συγχωριανοί μου είχαν διακριθεί σε αυτές τις μεταμφιέσεις και διακρίνονταν πάντα με κάτι ευρηματικό. Ούτε ντρέπονταν, ούτε δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν ο,τιδήποτε πρόσφορο, προκειμένου να εκφράσουν με τον τρόπο το δικό τους ό,τι θα χάριζε ευθυμία, ίδιον χαρακτηριστικό αυτών των ημερών. Ο καιρός πέρασε, οι άνθρωποι αυτοί έφυγαν, κάποιοι νεότεροι ακολούθησαν τα χνάρια τους, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν «ντροπή» να μεταμφιεστείς και εν πάση περιπτώσει πρέπει να το «παίζεις» κύριος…
Φέτος, βέβαια, όπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια ο κορωνοϊός μας τα έχει ανατρέψει όλα, όμως με τις αποκριάτικες μάσκες είσαι και κατά κάποιο τρόπο προστατευμένος, αλλά δεν παύει να υπάρχει και ο φόβος. Υποθέτω πως το παραδοσιακό έθιμο του χωριού μου θα γίνει και εφέτος, έστω χωρίς πολλά φρου - φρου κι αρώματα. Τουλάχιστον να ακουστεί το τουμπί και το παγιαύλι και να διασταυρωθούν τα «σπαθιά» Θυμιανούσων και πειρατών στον παραδοσιακό χορό ταλίμι. Και του χρόνου!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
