Λίγες ώρες πριν από την είσοδο των Τούρκων στη Σμύρνη ο λοχίας του Φρουραρχείου Κώστας Στούρνας υποστέλλει τη Γαλανόλευκη:
«Σε μένα λαχαίνει ο θλιβερός ρόλος να κατεβάσω τη σημαία την Ελληνική από το ψηλό κοντάρι της για τελευταία φορά. Η σημαία αυτή κυματίζει τρία χρόνια τώρα, αφ’ ότου έγινε η κατάληψη της Σμύρνης.
Προκλητική στο ψηλό κοντάρι της αντίκρυ στον Τουρκομαχαλά, που υψώνεται πάνω ως τον Πάγο και τους Μπες Τεπέδες με το χανουμολόι και τις δεκοχτούρες.
Πόσες αυγές μουεζίνηδες, χανούμισσες, μπέηδες, αγάδες, δεν αντίκρισαν με βλέμμα μίσους τις πτυχές της. Πόσες φορές δεν αναπόλησαν στη θέση της τη σημαία του Ισλάμ με το μισοφέγγαρο και δεν ήλπιζαν να την ξαναδούν πάλι. Και να τώρα που η στιγμή έφτασε.
Η στιγμή που δεν την περίμεναν αληθινά. Να που εγώ αυτή την ώρα θα κατεβάσω σιγά - σιγά απ’ το κοντάρι τη γαλάζια σημαία. Βγαίνω έξω τάχα αδιάφορος και κοιτάζω έναν όμιλο Τούρκων που παρακολουθεί απ’ τη γωνιά του δρόμου με περιέργεια και χαρά κάθε κίνησή μας. Δεν έχω καμιά αιτία να εχτρεύομαι αυτούς τους… ραγιάδες Τούρκους.
Μα πρέπει εγώ να παίξω τον ρόλο μου, ρόλο αδιάφορου, για να μην πάρουν είδηση πως έχουμε αποφασίσει να φύγουμε και μας χτυπήσουν.
Η καρδιά μου είναι βαριά. Κατεβάζω τη γαλανόλευκη σημαία σιγά - σιγά, όπως γινόταν τακτικά κάθε δειλινό τρία χρόνια τώρα, κι αφήνω απάνω στο ψηλό κοντάρι το σημαιόσκοινο, για να νομίσουν ότι και αύριο πρωί θα ξανασηκωθεί στη θέση της»…
Καβάλα, Ενήμερος, 17 Σεπτεμβρίου 2018
Επιμέλεια: Τασούλα Μανδάλα
