Είναι πολλοί σχεδόν δύο μήνες. Η εκκρεμότητα δεν πάει άλλο.
Ενας γονιός υποχρεώνεται να διανύει καθημερινά 40 χιλιόμετρα για να επιστρέφει τα δύο παιδιά του απ’ τη Βολισσό στα Κουρούνια.
Η υπόθεση έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Φαίνεται σχεδόν απίστευτη αλλά είναι αληθινή.
Η πολιτεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην υποχρέωση της.
Ψελλίζει, μηρυκάζει, δικαιολογείται, πελαγοδρομεί, εξευτελίζεται, δείχνει την αχρηστία της δημοσίως και παντοιοτρόπως.
Στο μεταξύ όλοι έχουν λουφάξει, από το υπουργείο Παιδείας, φουρτούνα του, τους Βουλευτές μέχρι την Περιφερειάρχη.
Αρμόδιοι όλοι καμώνονται τους αναρμόδιους.
Ολοι έχουν κάνει τη δουλειά τους τυπικά σωστά και στο τέλος ένας γονιός παρατάει τη δουλειά του, ξηλώνει την τσέπη του και κάνει τον ταξιτζή.
Και το κυριότερο, δύο μικρά παιδιά, αντί να αισθάνονται ευχή, που ζούν στα Κουρούνια το βλέπουν ως κατάρα.
ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ.
ΑΧΡΗΣΤΟΙ όλοι ακόμα και να δώσουν μια άτυπη λύση στο πρόβλημα, να ξεμπλοκάρουν το ηλίθιο κράτος και να σταματήσουν να γίνονται ρεζίλι δημοσίως.
