Όντας επισκέπτης – τουρίστας στην Νήσο Χίο και δη στα βόρεια προάστια του νησιού, έχω επισκεφτεί πολλά αξιοθέατα της περιοχής και κυρίως θρησκευτικά.
Μου έκανε φοβερή εντύπωση η ύπαρξη τόσων Αγίων μαζεμένων σε έναν τόσο περιορισμένο χώρο (βόρεια Χίος), όπως π.χ. η Αγία Μαρκέλλα, η Αγία Ματρώνα, ο Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης κτλ.
Σε επίσκεψή μου στο Μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας, παρατήρησα ότι δεν λειτουργεί κάθε μέρα, ότι δεν υπάρχουν εκδόσεις, βιβλία, αντικείμενα με θέμα την Αγία, πλην ενός πωλητή που έχει πάγκο στην αυλή του Μοναστηριού. Επίσης, σε επίσκεψη στο σχεδόν έρημο χωριό της Κατάβασης, παρατήρησα ότι η Εκκλησία της Αγίας είναι κλειδωμένη κι ότι δεν υπάρχει κάποιο βιβλίο για την Αγία να πωλείται. Τέλος κατά την επίσκεψη στο Πιτυός για να δοκιμάσω τα διάσημα «χερίσια μακαρόνια», πληροφορήθηκα ότι εκεί έζησε ο Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης (εξ ου και οι εκκλησίες προς τιμή του), πλην όμως πάλι, οι Ναοί, εντός κι εκτός του χωριού ήταν κλειδωμένοι. Ανατρέχοντας στο Google Maps παρατήρησα ότι κοντά στο χωριό Διευχά υπάρχει κι ένα Μοναστήρι, η Μονή Μουνδών, την οποία επισκέφτηκα αφού ειδοποίησα και ήρθαν σε τηλέφωνο που αναγράφεται έξωθεν της Μονής. Μία Μονή με καταπληκτικές τοιχογραφίες, η οποία ΠΡΕΠΕΙ να ανακαινισθεί και να αποτελέσει στολίδι για την περιοχή. Κατόπιν των παραπάνω μου επισκέψεων, αναρωτήθηκα γιατί η Εκκλησία, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι κοινότητες δεν επενδύουν στον λεγόμενο «θρησκευτικό τουρισμό», αναδεικνύοντας τους Αγίους και τα Αξιοθέατα της περιοχής, τα οποία δύνανται να επισκέπτονται τουρίστες όλο τον χρόνο. Φωτεινό παράδειγμα το γειτονικό νησί της Μυτιλήνης ή Λέσβου, όπου τα δύο Μοναστήρια του Αγίου Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και του Αγίου Ταξιάρχη, προσελκύουν θρησκευτικούς τουρίστες όλο τον χρόνο, ήτοι 365/12 (κατά το 24/7).
Εκείνη την περίοδο που έκανα τις σκέψεις αυτές, έτυχε να κάνει εκπομπή η ΑΛΗΘΕΙΑ TV με την Κυρά της Βολισσού, την κ. Μπέκυ, η οποία σαν τις άλλες Κυρές αγωνίζεται και συνεχίζει να σηκώνει την Σημαία του Αγώνα για την Βολισσό, την Αμανή κτλ. Η Κυρά της Αμανής ανέφερε ότι οι νέοι φεύγουν από την Βολισσό, την Αμανή λόγω έλλειψης εργασίας κτλ. Αλήθεια, πόσες θέσεις εργασίας θα υπήρχαν στον τόπο, αν είχε αναπτυχθεί ο θρησκευτικός τουρισμός;
Έμαθα, δυστυχώς, μετά λύπης μου, ότι τα θερμά ιαματικά λουτρά στα Αγιάσματα σφραγίστηκαν από την Περιφέρεια, για ένα Πιστοποιητικό. Άλλο ένα τουριστικό αξιοθέατο το οποίο μπορούσε να λειτουργεί 365/12 αν προβληθεί και τραβήξει επισκέπτες του Ιαματικού τουρισμού, έκλεισε λόγω γραφειοκρατίας. Πέραν τούτου, τα ιαματικά λουτρά στα Αγιάσματα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν συμπλήρωμα του θρησκευτικού τουρισμού, σε ένα πακέτο που να απευθύνεται σε μεγάλες ηλικίες (ΚΑΠΗ) και σε άτομα που χρήζουν ιαματικών λουτρών.
Ξαναγυρίζουμε στο θέμα που αναφέρομαι στον τίτλο του άρθρου τούτου. Κατά την περιήγησή μου στην μυροβόλο και μαρτυρική Χίο, πολλές φορές συνάντησα Αγίους που αναφέρονται ως Χιοπολίτες κτλ. Αναλογιζόμενος τις δύο Μονές με τους ΕΘΝΟ-ΙΕΡΟ-ΜΑΡΤΥΡΕΣ και το σημείο Σφαγής στο Μελανιός με τους χιλιάδες σφαγμένους από τους φίλους και γείτονές μας, τότε καταλαβαίνω για ποιο λόγο υπάρχουν τόσοι Άγιοι στην Χίο. Στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου Κληρικών Χίου αντιγράφουμε την Τοπική Αγιολογία: Άνθιμος ο εν Κεφαλληνία, Όσιος. 4 Σεπτεμβρίου, Άνθιμος ο Χίος, Όσιος. 15 Φεβρουαρίου, Αγίας Παρασκευής θαύμα. 14 Οκτωβρίου, Αγγελής ο νεομάρτυς, ο Αργείος. 3 Δεκεμβρίου, Αθανάσιος ο Πάριος, Όσιος. 24 Ιουνίου, Ανδρέας (Αργέντης), ο Χίος. 29 Μαΐου, Γεώργιος ο Χιοπολίτης. 26 Νοεμβρίου, Δημήτριος, ο Χίος. 29 Ιανουαρίου, Θεόφιλος, ο Ζακύνθιος. 24 Ιουλίου, Ισίδωρος ο Αλεξανδρεύς. 14 Μαΐου, Λυγερή νεομάρτυς. 6 Σεπτεμβρίου, Μάρκος ο νέος. 5 Ιουνίου, Μάρτυρες τρεις Παρθένοι εκ Χίου. 9 Ιουνίου, Μακάριος ο Κορίνθου. 17 Απριλίου, Μανουήλ, ο Κρής. 15 Μαρτίου, Μαρκέλλα η Χία, παρθενομάρτυς. 22 Ιουλίου, Ματρώνα η Χιοπολίτις, Οσία. 20 Νοεμβρίου, Μυρόπη η Εξ Εφέσου. 2 Δεκεμβρίου, Νήφων όσιος ο εκ Χίου. 28 Δεκεμβρίου ,Νικητας, Ιωάννης και Ιωσήφ, Όσιοι, Κτίτορες Νέας Μονής Χίου 20 Μαΐου, Νίκων ιερομάρτυς και οι 199 αυτού μαθηταί 23 Μαρτίου, Νικήτας ο Νισύριος. 21 Ιουνίου, Νικηφόρος ο Χίος. 1 Μαΐου, Νικηφόρος Όσιος ο Λεπρός. 4 Ιανουαρίου, Νικόλαος ο Χίος. 31 Οκτωβρίου, Ονούφριος, ο εκ Τυρνόβου. 4 Ιανουαρίου, Παρθένιος, Μητροπολίτης Χίου. 24 Μαρτίου, Παρθένιος ο Χίος, Όσιος. 8 Δεκεμβρίου, Παχώμιος, ο Χίος, Όσιος. 14 Οκτωβρίου, Σταμάτιος, Ιωάννης και Νικόλαος, εκ Σπετσών. 3 Φεβρουαρίου. Έχουμε «περικείμενον … νέφος μαρτύρων» (Προς Εβραίους 12,1).
Εν κατακλείδι, το μόνο που θέλω να επισημάνω με το άρθρο μου αυτό είναι ότι πρέπει να εξελιχθεί ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ στο νησί της Χίου, γεγονός που θα ενισχύσει και την οικονομία του τόπου, και την ΠΙΣΤΗ των τουριστών και γενικά θα δώσει ώθηση και στην πληθυσμιακή άνθηση των χωριών της Χίου, όπου υπάρχουν ΑΞΙΟ-ΘΕΑΤΑ θρησκευτικά, ιστορικά, εθνικά κτλ.
Εγώ ως ένας εποχιακός επισκέπτης – τουρίστας της Χίου, ως Πατριώτης που αγαπάω την Πατρίδα μου, σε όποιο κομμάτι της κι αν βρεθώ, αγάπησα και πόνεσα και για αυτό το κομμάτι της Ελληνικής Πατρίδας μας.
Ελπίζω το μήνυμά μου αυτό να ακουστεί από ώτα ευήκοα και οι σκέψεις μου οι απλές, να γίνουν συζητήσεις – μελέτες από έμπειρους επιστήμονες και τέλος να γίνουν ΕΡΓΑ.
Γιατί δυστυχώς απ’ αυτό πάσχουμε στην ΕΛΛΑΔΑ. Από ΕΡΓΑ….
ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ – ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΧΙΟ
