Το «Πιτσιμπούργκο», το τρυφερό βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου, σκηνοθετημένο από την Αρκαδία Ψάλτη ταξιδεύει στην Αυστραλία.
Μια παράσταση που ξεκίνησε από την Χίο, αγαπήθηκε πολύ από κοινό και κριτικούς, όπου και αν παίχτηκε (Αθήνα,Πάτρα,Λάρισα, Χανιά, Αίγινα), και σημείωσε απανωτά sold-out, πάει στην Αυστραλία. Καλεσμένη από το Greek Festival Melbourn 2019 στις 3-5 Μαίου και από το Greek Festival Sidney 2019 στις 10-12 Μαίου.
Η παράσταση αναφέρεται στο πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από Ελλάδα προς Αμερική.Παρακολουθούμε μια ιστορία αγάπης που ζωντανεύει μοναδικά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αρκαδίας Ψάλτη και με την ίδια στο ρόλο της Ελέγκω και τον ταλαντούχο Στράτο Σωπύλη, να ερμηνεύει μοναδικά τον ξενιτεμένο Δημοσθένη.
Λίγα λόγια για το έργο
Χίος 28 Μάρτη 1913. Η Ελέγκω παίρνει στα χέρια της το πρώτο γράμμα, έπειτα από οκτώμισι μήνες, από τον ξενιτεμένο στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής άντρα της Δημοσθένη.
«Τίλως είσαι, Ελέγκω μου; Τρως; Κοιμάσαι; Αχ, να ’μουνα κει πέρα την Πρωτοχρονιά, να πηαίναμε στον Βροντάδο να τρώγαμε τα μαμούλια της Μαριόγκας!»
Μέσα από την αλληλογραφία τους ξεδιπλώνεται η ζωή στο νησί, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος. Ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο.
«ΥΓ. Τώρα θυμήθηκα πως αυτοκίνητα έχομε κι εδώ, πάνε κι έρχονται σαν δαίμονες. Εγώ εν τα δα, μου το ’πε η Ειρήνη».
Από την άλλη, η βιομηχανική πόλη του Πίτσμπουργκ. «Βρέχει νερό μαύρο, Ελέγκω μου, αφ’ τα εργοστάσια, καταλαβαίνεις». Το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική. Με το πλήθος των μεταναστών να παλεύουν στα εργοστάσια χαλυβουργίας και στα ορυχεία με όνειρο μια καλύτερη ζωή.
Ένας ολόκληρος κόσμος σε κρίση, ένας κόσμος που προσπαθεί αποπροσανατολισμένος να βρει το δρόμο του.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό η ιστορία μιας αγάπης που προσπαθεί να ανθήσει, που ο σπόρος της έπεσε σε έδαφος αφιλόξενο, δύστροπο, βραχώδες.
«Αγαπημένη μου Ελέγκω, άργησα να σου γράψω γιατί εν ήβρισκα γραμματικό».
«Δημοστένη μου, μόλις έλαβα το γράμμα σου μου ’ρθε λιγοθυμιά».
Μιας αγάπης δυνατής, καθαρής, απόλυτης. Μιας αγάπης που συγκινεί και εμπνέει. Που λειτουργεί καταλυτικά και αποκαλυπτικά πάνω στη σύγχρονη ζωή.
Έγραψαν για την παράσταση
«Εύγε σε όλους τους συντελεστές της παράστασης, μια παράσταση που πρέπει να προβληθεί απ’ άκρη σ’ άκρη στην υδρόγειο […]Ένα μεγάλο εύγε επίσης στους δύο ηθοποιούς που ζουν την παράσταση, αγκαλιάζουν τον πόνο, την πίκρα και τη δυστυχία της ξενιτιάς, της μοναξιάς». Νίκος Θ. Παναγιωτάρας, ertopen
«Το έργο –με τρομερές δυστυχώς αντιστοιχίες με ό,τι συμβαίνει σήμερα– μυρίζει μαστίχα Χίου και τον ανθό της χιώτικης ντοπιολαλιάς. Η γεμάτη συναίσθημα σκηνοθετική δουλειά της Αρκαδίας Ψάλτη προσανατολίζει τον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών και των θεατών στην καταλυτική δύναμη της αγάπης, μέσα στη σύγχρονη αποπροσανατολισμένη ζωή». Χαρά Κιούση, newsbeast.gr
«Η Αρκαδία Ψάλτη ερμήνευσε το ρόλο της με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια, ενώ το λαϊκότροπο ύφος της ήταν ταιριαστό με τη νησιώτικη ντοπιολαλιά. Ενσάρκωσε με απλότητα και χωρίς υποκριτικό στόμφο και μελοδραματισμούς την ψυχή μιας καθημερινής γυναίκας με όλους τους ενδοιασμούς, τους φόβους και τις αδυναμίες της, η οποία όμως δύναται να συγχωρεί γρήγορα και να αγαπά βαθιά, όπως όλοι οι άνθρωποι του προβιομηχανικού πολιτισμού, που δεν είχαν αλλοτριωθεί από τις νευρώσεις ενός αστικού καταναλωτισμού. Ιδιαίτερα δυνατή ερμηνευτική στιγμή ήταν το τραγούδι της, καθώς και η εύθραυστη και φαντασιακή επαφή της με τον ξενιτεμένο της αγαπημένο». Στέλλα Χαλαλή, Artic.gr
«Στο σύνολό της η παράσταση, από τη μουσική, τα σκηνικά, τα κοστούμια ως το λόγο ‘‘μυρίζει’’ Ελλάδα. Το τραγικό και το κωμικό, η ‘‘λιγοθυμιά’’ από τη χαρά και την απελπισία, η ‘‘ψυχή’’ που δεν νικιέται από τις αποστάσεις κατακλύζουν τους θεατές εναλλασσόμενα σαν κύματα που απλώνονται στην ακτή, αποσύρονται ξανά και ξανά πλησιάζουν γαργαλώντας τα γυμνά μας πόδια». Νάγια Παπαπάπανου, boemradio.com
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη
Μουσική επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή
Παίζουν:Στράτος Σωπύλης, Αρκαδία Ψάλτη
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου ''αγγελοπετριά''
Φωτογραφίες: Γιάννης Παντίδος
