Η Παναγία έχει απεικονισθεί σε χιλιάδες αγιογραφίες και μορφές.
“Εγώ έχω δει αμέτρητες λεπτομέρειες που θέλησα να μεταφέρω και να τονίσω. Εξ ου και το δείγμα που εκτίθεται αυτές τις μέρες στην Πινακοθήκη”.
Ο Νικολής Φράσκος με τη γνωστή του συστολή εκθέτει αγιογραφίες του με τη μορφή της Παναγίας σε διάφορες φάσεις της.
“Οι Παναγίες δεν είναι δικές μου”, μας λέει, “μετέφερα πιστά αγιογραφίες που υπάρχουν σε διάφορες εκκλησίες του νησιού”.
“Όσον αφορά τη μορφή φυσικά και δεν κάνει ό,τι θέλει ο καθένας, υπάρχουν οι κανόνες της Βυζαντινής Αγιογραφίας. Για παράδειγμα η χαρμολύπη, που φαίνεται στο πρόσωπο της μητέρας του Χριστού, είναι θέμα τέχνης πώς θα αποδοθεί αλλά δεν μπορεί παρά να είναι χαρούμενη μεν για το βρέφος της και ταυτόχρονα συνεσταλμένη αφού γνωρίζει το… τέλος”.
Η έκθεση συνεχίζεται στην Πινακοθήκη έως και τις 12 Αυγούστου.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης συνοδεύει την έκθεση του μετα παρακάτω λόγια:
"Από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες η λατρεία της Παναγίας ως «Αγίας Μαρίας» εξαπλώνεται από το Σινά μέχρι την Κωνσταντινούπολη ως κατανόηση του μυστηρίου της Ενσάρκωσης.
Ο Χριστός σε δόξα στο στήθος της όρθιας Παναγίας στον τύπο της Νικοποιού, ή Βλαχερνίτισας ή Ελεθερώτριας.
Ο ίδιος τύπος εξελίσσεται σε ένθρονη, Ρίζα Ιεσσαί, Ζωοδόχο πηγή.
Η Παναγία της Μονής Οδηγών στην Κωνσταντινούπολη καθιερώνει τον τύπο της Οδηγήτριας ή Ελεούσας.
Η Παναγία σε μπούστο και ο Χριστός κατενώπιον ευλογεί.
Παραλλαγές της Οδηγήτριας με στενότερη σχέση Χριστού – Παναγίας δημιουργούν τη Γλυκοφιλούσα, που με τη σειρά της εξελίσσεται σε «Άξιον Εστί», Πελαγονίτισσα, Καρδιώτισσα.
Η παράσταση του «Αναπεσόντα» επηρεάζει μια σειρά εικόνων όπου το βρέφος είναι στην αγκαλιά της Παρθένου ανακλινόμενο.
Ιδιαίτερες λεπτομέρειες συνδέουν με το ερχόμενο Πάθος. Κοινό χαρακτηριστικό σε όλες η λεγόμενη «χαρμολύπη».
