Ε, να μην γράφουμε πάλι τα ίδια. Οι εκπλήξεις είναι δίπλα μας, η ομορφιά το ίδιο, υπάρχουν άνθρωποι που λάμπουν, υπάρχουν παραδείγματα γύρω μας, που ζητούν μιμητές, υπάρχει η υπεροχή της απλότητας, υπάρχει το θετικό μήνυμα, υπάρχει η κυρία Μαρία από το Χαλκειός και την Πέμπτη ετοιμαστείτε να την υποδεχτείτε στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV στην εκπομπή «Αυτοπροσώπως».
Δείτε την στις φωτογραφίες, αλλά επιτρέψτε μου να σας την περιγράψω κατ’ αρχήν απ’ έξω. Έξω από το σπίτι της εννοώ στο πανέμορφο Χαλκειός. Στα χωριά μας ξέρετε υπάρχει αυτή η εξαιρετική κοινωνική ομορφιά. Οι άνθρωποι δεν φροντίζουν μόνο το μέσα αλλά και το έξω, χωρίς να περιμένουν κανένα έτσι και αλλιώς ανύπαρκτο Δήμο.
Το δρομάκι της λάμπει, τα σκαλοπάτια ασβεστωμένα, γλάστρες παντού, περιποιημένες γωνίες, ένα φαράσι που κρέμεται και σου λέει «Καλημέρα» ένα πεταμένο παπούτσι, που με μια χούφτα χώμα, ένα σποράκι, μια στάλα νερό και πολλές αγάπης, έγινε βάση φιλοξενίας ενός λουλουδιού, εδώ όλα πριν περάσουμε την πόρτα της Μαρίας Μπούσουλα – Παληού, προδιαθέτουν ότι εισερχόμαστε σε χώρο ψαγμένου ανθρώπου.
Γεννήθηκε εδώ στον παράδεισο των Καμποχώρων και ακολούθησε την μοίρα των κοριτσιών της δεκαετίας του 1950. Δημοτικό, ράψιμο και… ανωτάτη παντρευτική. «Ήθελα να σπουδάσω, μας λέει, ζήτησα να πάω έστω στο Γαλλικό Κολέγιο, αλλά ήταν… μακριά και τότε τα κορίτσια.» Αχ πόση αλήθεια και πόσος πόνος, πόσα εκατομμύρια ταλέντα «χαμένα» σε μια φράση.
Αλλά για να «χαθεί» κανείς πρέπει να το θέλει και ο ίδιος και η Μαρία πήγε κόντρα στη λογική, που την ήθελε μόνο καλή σύζυγο ναυτικού και μητέρα τεσσάρων παιδιών.
«Όλα ξεκίνησαν με την ραπτική, μας λέει, όχι μόνο τα κατάφερνα αλλά είχα φαντασία, μια δασκάλα μου είπε ότι θα γίνω καλλιτέχνης, αλλά πως γίνεται κανείς;»
‘Ελα ντε, δείτε την Πέμπτη πως γίνεται.
Μπαίνουμε στο σπίτι της και παθαίνουμε αυτό που οι νέοι μας λένε «πλάκα». Βρισκόμαστε στην ουσία σε μια Γκαλερί τέχνης, χωρίς ακόμα να έχουμε γίνει κοινωνοί της… έκπληξης.
«Ξέρετε πως ξεκίνησα; Με την άρνηση στον θάνατο, ήθελα να δώσω την ευκαιρία σε κάθε πράγμα να ξαναζήσει. Να, αυτό είναι ένα κουβαράκι μαλλί για πέταμα. Το έκανα με δυό κινήσεις και μια κλωστίτσα… παπάκι. Να, τα παπάκια αυτά είναι τα εγγονάκια μου. Αυτό ήταν ένα άδειο μπουκάλι κόκα – κόλα, το έκανα με δυό πάλι κινήσεις μπότα ανθοδοχείο. Αυτά ήταν καπάκια, τα έκανα αυτό το υπέροχο κολιέ».
Γύρω μας πίνακες ζωγραφικής, παλέτες συνθέσεων, εικαστικές δημιουργίες μοναδικές, φαντασία αστείρευτη και απίστευτη.
«Με τα παιδιά μου ξεσχολισμένα πιά, πήγα στο Εργαστήριο πηλού του Ομηρείου και εκεί μπόρεσα να κάνω πράξη ένα όνειρο μου. Ελάτε να σας δείξω».
Δείτε και εσείς μαζί μας στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV και αναρωτηθείτε, μα τι άλλο πιά τόσο υπέροχο κρύβουν οι τοίχοι του νησιού μας;
Η κυρία Μαρία από το μηδέν, από χαρτοπολτό με παλιές εφημερίδες και με ρετάλια, φτιάχνει κούκλες και τις ντύνει. Με την φαντασία της; Μερικές ναι. Οι περισσότερες όμως είναι από την Συλλογή Φιλίππου Αργέντη. Ο μεγάλος Χιώτης διέσωσε ότι γκραβούρα περιηγητών υπήρχε με παραδοσιακές φορεσιές και τις κράτησε στο Μουσείο της Βιβλιοθήκης Κοραή στην αιωνιότητα. Ε, η Μαρία Μπούσουλα έπλασε κούκλες μινιατούρες και τις έντυσε, με πιστότητα 100%!
«Αυτή είναι Χιώτισσα του 16ου αιώνα, αυτή είναι Πυργούσαινα, αυτός είναι έμπορος της πόλης, αυτή είναι κορίτσι των Βορειοχώρων, αυτή είναι Μεστούσαινα, αυτό είναι…»
Ναι, αυτό ακριβώς είναι. Ένα τέλειο Λαογραφικό Μουσείο Χιώτικων Παραδοσιακών φορεσιών σε ένα σπίτι. Άλλη μια έκπληξη, που μας χάρισε η μαγεία του ρεπορτάζ. Μην χάσετε την κυρία Μαρία με τις Κούκλες της. Και κυρίως μην χάσετε το μήνυμα της ζωής της. Αν έχετε και άλλα θετικά τέτοια μηνύματα, της… διπλανής πόρτας μην διστάσετε να μας ενημερώσετε.
Υ.Γ.: Δεν θα γίνονταν τίποτα από όσα θα δείτε την Πέμπτη αν δεν μας οδηγούσε στο σπίτι της κυρίας Μαρίας, ο Πρόεδρος του Χαλκειούς Νίκος Κουτσουράδης.
«Μου είπαν να πάω στο Μουσείο Μπενάκη, κύριε Γιάννη, αλλά εγώ τους είπα δεν φεύγω από την Χίο και το Χαλκειός».
Σωστά, αλλιώς πως ο καλός Πρόεδρος και το Κοινοτικό Συμβούλιο Χαλκειούς θα εύρισκαν ΑΥΡΙΟ κιόλας ένα χώρο στο Κέντρο του χωριού, να φιλοξενήσουν ένα μόνιμο ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ με έργα της Μαρίας Μπούσουλα.
«Α, ωραία ιδέα κύριε Γιάννη, θα μπορούσα εκεί να μάθω ραπτική και όσα παιδιά θέλουν ή να ζωγραφίσουμε μαζί ή να κάνουμε κατασκευές από ανακυκλώσιμα υλικά, να γεμίσουμε τα χωριό μας ανθισμένες γωνιές»
Στην ΒΙΑΛ Πρόεδρε, ανακυκλώνει η ΔΙΑΝΟΧ. «Γκουγκλάρετε… για να μιλήσουμε ελληνικά «Πάρκα ανακύκλωσης». Μας φέρατε σε επαφή με ένα θησαυρό, που λέγεται Μαρία Μπούσουλα, αξιοποιήστε τον.
