Οσων καμιά σχέση δεν είχαν με την υστεροβουλία των προβεβλημένων πρωταγωνιστών κι ανταμείβονται μόνο με την ευγνωμοσύνη μας και την εσαεί μνημόνευση της θυσίας τους.
ΓΙΑΤΙ...
Διαβάζοντας πάλι σήμερα, τις αναμνήσεις, τις γνώμες, τις αντιρρήσεις αλλά και τα μνημόσυνα που γράφονται και γίνονται, βλέπω και κρίνω και τα ενάντια που είναι πολλά, μα και τα πολλά υπέρ εκείνης της τραγικής στιγμής της νεώτερης ιστορίας μας.
Κι αν εκείνη η αιματοβαμμένη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στη φασιστική Χούντα των Συνταγματαρχών, η οποία είχε καταλύσει την ελευθερία και την δημοκρατία στην πατρίδα μας από την 21η Απριλίου του 1967, έχει αμφισβητηθεί, κατηγορηθεί και απαξιωθεί, λόγω των μετέπειτα πεπραγμένων και της διαγωγής των πρωταγωνιστών της κι αν «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», όπως λέει ο λαός και τα προκλητικά έργα όσων εξαργύρωσαν, σ’ όλη την επόμενη τεσσαρακονταετία, τη συμμετοχή τους με θώκους, αξιώματα και τεράστια ιδιοτελή οικονομικά οφέλη και προκάλεσαν την οικονομικοπολιτισμική καταστροφή της χώρας μας λόγω της εγκληματικής τους διαχείρισης και με τις ανεκδιήγητες επιλογές τους, εν τούτοις...
Όπως, σε κάθε σημαντική στιγμή της ιστορίας, πρέπει να παραδεχτούμε πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και πως το μη χειρότερο είναι πάντα το καλύτερο, όταν μάλιστα αφορά στην δικαίωση της Δημοκρατίας και την αποκατάσταση της Ελευθερίας που διεκδικήθηκαν αγαναχτισμένα τότε, με αποτέλεσμα να ακουστούν οι κραυγές της διεκδίκησης των αφανών μαχητών και των ηρώων σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο, ο οποίος δυστυχώς κώφευε κι άφηνε τις κοσμοκρατορίες να παίζουν τα παιχνίδια τους στην σκακιέρα των κερδοφοριών τους με πιόνια τους δικτατορίσκους μας που τους εξυπηρετούσαν.
Κι αν σήμερα καμαρώνουμε και χαιρόμαστε που μπορούμε να εκφράζομε και να κοινοποιούμε ο καθένας τις πεποιθήσεις του ελεύθερα και με κάθε μέσον, οι κραυγές και οι διεκδικήσεις εκείνες είναι που έγιναν η αφορμή για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων της ελεύθερης διακίνησης του λόγου και των ιδεών μας.
Όσο δε κι αν, πληγωμένοι κι αγαναχτισμένοι από την κακοδιαχείριση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας από ορισμένους - στους οποίους όμως εμείς και με ελεύθερη βούληση δώσαμε την άδεια να μας κυβερνούν- κατηγορούμε τώρα και ρίχνουμε τα βάρη μας στην κυρά Δημοκρατία και τα όποια ελαττώματά της, εκείνη με τα αναμφισβήτητα αποτελέσματα της υπεραξίας της, δεν παύει να δικαιώνει τους προγόνους μας που πρώτοι την δίδαξαν, την εφάρμοσαν και την άφησαν κληρονομιά στην οικουμένη.
Αυτή η σιδηρά κυρά Δημοκρατία, που απαιτεί θυσίες από τους οπαδούς και τους θεράποντές της για να τους προστατεύει και αφήνει τους εχθρούς της άοπλους και χωρίς ισχυρισμούς στις επιθέσεις τους εναντίον της, αυτή που όσο κι αν πολεμήθηκε, κυνηγήθηκε, καταπατήθηκε και εξευτελίζεται κατά καιρούς, τόπους και άλλα ατελή κι επικίνδυνα καθεστώτα, δεν παύει να είναι το καμάρι του παγκόσμιου πολιτισμού και το όραμα κάθε σκλαβωμένου και κυνηγημένου λαού, αυτήν υπερασπίστηκε και διεκδίκησε η γενναία κι ανιδιοτελής νεολαία, που κλείστηκε εκείνες τις μέρες στο άβατο του Πολυτεχνείου και δεν είχε καμία σχέση με τους παρασκηνιακά διαπλεκόμενους όσους προβλήθηκαν και ανταμείφτηκαν στη συνέχεια κι αυτήν έσπευσαν να διεκδικήσουν και τα πλήθη λαού που μαζεύτηκαν για να συναγωνιστούν και να ενισχύσουν τον δίκαιο αγώνα της.
Αφού λοιπόν καμιά θυσία δεν πρέπει να αγνοείται και πρέπει οπωσδήποτε να μνημονεύεται, τιμή και δόξα οφείλουμε να αποδίδουμε στους ιδεολόγους και τους ηρωικούς αγωνιστές εκείνων των στιγμών κι είθε οι επιλογές μας, οι πράξεις κι οι αποφάσεις μας στο εξής να γίνονται μετά από μεγάλο προβληματισμό, προσοχή και μέτρο κι όχι από ιδιοτέλεια, από εγωισμό και αδιαφορία για το αποτέλεσμά τους κι έτσι να μην αδράχνουν παράνομα δικαιώματα άρπαγες, αμοραλιστές και καιροσκόποι για να μας εξευτελίζουν να μας καταρρακώνουν και να μας χρησιμοποιούν προς όφελός τους.
Γρηγορείτε άνθρωποι λοιπόν, γιατί, όπως λέει κι ένα τραγούδι, «όσο κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία»...
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ <sirriaggeliki@gmail.com>