Βρισκόμαστε εδώ σήμερα στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Βολισσού, ακριβώς 85 έτη μετά τα ιστορικά γεγονότα του Οκτωβρίου του 1940, για να να δοξολογήσουμε τον Θεό που είμαστε ελεύθεροι και να θυμηθούμε, συμβάντα από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, για να εμπνευσθούμε από τα κατορθώματα των πατεράδων και των παππούδων μας, να μάθουμε από τα λάθη τους, να συγκρίνουμε το τότε με το σήμερα και να μιλήσουμε για μια βέλτιστη πορεία προς το μέλλον.
Το καλοκαίρι του 1940, βρήκε τον Ιταλογερμανικό άξονα να επικρατεί παντού. Τον Ιούνιο 1940, ο Μουσολίνι φοβούμενος την ταχεία λήξη του πολέμου, κήρυξε τον πόλεμο στην Αγγλία και την καταρρέουσα Γαλλία. Στην Αφρική οι Ιταλοί πίεζαν τους Βρετανούς. Οι Η.Π.Α. δεν είχαν αναμιχθεί ακόμη ενώ η Ε.Σ.Σ.Δ. τηρούσε ουδετερότητα ευνοϊκή για την Γερμανία, αφού μεταξύ άλλων, την προμήθευε με πρώτες ύλες, ενώ στα χρόνια που προηγήθηκαν εκπαίδευε αξιωματικούς των Ναζί.
Ο Μουσολίνι στο πλαίσιο των επεκτατικών του βλέψεων, είχε ήδη καταλάβει τα Δωδεκάνησα από το 1911, είχε διεισδύσει πολιτικά στην Αλβανία και είχε βομβαρδίσει και καταλάβει προσωρινά το ανοχύρωτο νησί της Κέρκυρας. Παρά τις δηλώσεις περί σεβασμού της ακεραιότητας της Ελλάδας, η Ιταλία προέβη σε σειρά προκλήσεων με αποκορύφωμα την άνανδρη και ιταμή βύθιση του Ευδρόμου «Έλλη», ευρισκομένου στην Τήνο, τον Δεκαπενταύγουστο 1940, για απόδοση τιμών κατά την επέτειο της Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το επόμενο βήμα του Ιταλού φασίστα Μουσολίνι δεν άργησε να έρθει. Την 15η Σεπτεμβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης επέδωσε γραπτή πρόταση πέντε σημείων στην Ελληνική Κυβέρνηση , μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και η ανανέωση του Ελληνοϊταλικού συμφώνου φιλίας που είχε υπογραφεί το 1928, μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και Μουσολίνι. Όμως, ο Έλληνας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, δεν ανανέωσε το σύμφωνο γιατί διέβλεπε αντιδράσεις από Αγγλία και Γαλλία. Μετά από διπλωματικές διαβουλεύσεις , τελικά εκδόθηκε συμβιβαστικό κοινό ανακοινωθέν για αμοιβαία απόσυρση των στρατευμάτων από τα Αλβανικά σύνορα κατά 20 χλμ..
Παρά ταύτα, τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι, επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά στην οικία του και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο του ανακοινώνεται ότι εντός τριών ωρών τα Ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλουν στο Ελληνικό έδαφος, προκειμένου να καταλάβουν «στρατηγικά σημεία της χώρας», δίχως να τα διευκρινίζει και καθιστώντας την χώρα μας υπεύθυνη για τις επιπτώσεις εάν αυτή προέβαλε αντίσταση. Το πρόσχημα ήταν η δήθεν ελληνική παραβίαση της ουδετερότητας την οποία τα Ιταλικά στρατεύματα θα διασφάλιζαν.
Ο Ιωάννης Μεταξάς, αν και ήξερε ότι η άρνησή του θα προκαλούσε πόλεμο της Ελλάδος με υπέρτερες δυνάμεις δεν δίστασε. Έδωσε ευθέως και με γενναιότητα την απάντηση του. « ΟΧΙ .» « Ώστε πόλεμος.» Μια φράση που απηχούσε πλήρως το λαϊκό αίσθημα. ΟΧΙ !! Τρία γράμματα με βαθύ νόημα, ανάλογο με το «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα, του «Ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κων/νου Παλαιολόγου, του «Ελευθερία ή Θάνατος» του Ρήγα Φεραίου και όλων των Ελλήνων επαναστατών του 1821 και του πνεύματος των πολεμιστών των νικηφόρων για την Ελλάδα Βαλκανικών πολέμων του 1912-13.
Ο πεπειραμένος Έλληνας Πρωθυπουργός με την βαθειά επιτελική του μόρφωση δεν αντέδρασε παρορμητικά ή υπό την πίεση κάποιων παραγόντων. Η ένταξη της Ελλάδος στο ίδιο στρατόπεδο με την μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της Μεσογείου, δηλαδή την Αγγλία, αποτελούσε πάγια πεποίθησή του ότι ήταν ορθή. Το επόμενο βήμα του ήταν να φροντίσει για την ανύψωση του ηθικού και του φρονήματος του Ελληνικού λαού. Μιλώντας προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού τύπου, μεταξύ άλλων τους δηλώνει «Έχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράψετε μόνο ότι θέλω. Αυτή την ώρα όμως δεν θέλω την πέννα σας. Θέλω την ψυχή σας. Θα σας εμπιστευθώ τα πάντα ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τα οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπική σας πίστιν, από την γνώση των πραγμάτων»…. Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει, έστω και χωρίς καμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι έτσι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο Ελληνικός λαός θα το δεχθεί διότι η κρίση του δεν έχει θολωθεί από αγοραίους θορύβους και παραπλανητικές εκστρατείες. . Εκάμαμεν ό,τι ήτο δυνατόν δια να μη έχομεν το παραμικρόν άδικο…… Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, διότι καθήκον σας είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του Ελληνικού λαού, να βοηθήσετε τον μαχόμενον στρατόν, να υπάρξετε συνεργάτες της Κυβέρνησής μου ανεξάρτητα του τι αισθάνεστε γι αυτήν. Πρέπει να πιστέψετε εσείς, για να μπορέσετε να μεταδώσετε την πίστη στο κοινό σας, αν και αυτή τη φορά έχομε όλοι μας να πάρομε από τον Ελληνικό λαό το δικό του απερίγραπτο θάρρος του και όχι να του δώσουμε. Ξέρω με βεβαιότητα ότι η Ελλάς θα υποφέρει. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθει όχι μόνον ένδοξη , αλλά και μεγαλύτερη…. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν….Η Ελλάς πολεμά απ΄ αυτή τη στιγμή για την Δόξα και για την Τιμήν της. Έχει υποχρέωση προς τον εαυτόν της να μείνει άξια της μεγαλειώδη Ιστορίας της».
Η είδηση του πολέμου διαδόθηκε αστραπιαία απ΄άκρου εις άκρον και σηματοδότησε την αρχή του θαύματος του 1940. Ο ενθουσιασμός του κόσμου μετατράπηκε σε πάνδημη έγερση , αν και γνώριζε ο λαός μας ότι, δίχως ουσιαστική εξωτερική βοήθεια, θα αναμετρηθεί με μία μεγάλη δύναμη. Η λαϊκή μανία της συμμετοχής στον πόλεμο αυτό, τον οποίο δεν προκάλεσε η χώρα μας, είχε να κάνει με την τιμή και την αξιοπρέπεια του υπερήφανου έθνους μας. Ο λαός γνώριζε ότι η ειρήνη είναι σημαντικό αγαθό εφ’ όσον όμως δεν παραβιάζεται η ελευθερία και η ακεραιότητα της χώρας. Ο ατομικισμός και η γκρίνια έδωσαν την θέση τους στην υπέρβαση, στο φιλότιμο, στο πείσμα, στην αδελφοσύνη και στην λεβεντιά.
Πρόθυμα οι άνδρες έτρεξαν στο μέτωπο από κάθε γωνιά της χώρας μας και με κάθε μέσο. Πρόθυμα σε χρόνο ρεκόρ έβαλαν το χακί, πήραν στην πλάτη τις χλαίνες και τα λιανοτούφεκα και ξεκίνησαν… Πρόθυμα οι γυναίκες της Ηπείρου ανέβαιναν στα χιονισμένα βουνά, μεταφέροντας στις πλάτες τους πυρομαχικά και εφόδια για τον στρατό μας. Πρόθυμα άλλες γυναίκες σε κάθε τόπο προσέφεραν εθελοντικά εργασίες και οργάνωναν αποστολές με μάλλινο χειροποίητο ρουχισμό και ό,τι άλλο είχαν για ενίσχυση του μαχόμενου Ελληνικού στρατού μας. Είχαν όλοι και όλες πλήρη συνείδηση των ιστορικών εκείνων στιγμών. Δεν έμεινε εκτός κανένας Έλληνας. Και ποιός δεν ανταποκρίθηκε; Ο κόσμος της διανόησης, ο κόσμος της τέχνης, ο κόσμος της υπαίθρου ή ο κόσμος των Μ.Μ.Ε..όσα υπήρχαν την εποχή εκείνη ή ο κόσμος των καλλιτεχνών . ΟΛΟΙ μα όλοι μεμια ψυχή!
Οι μάχες στα βουνά της Ηπείρου αμέσως φούντωσαν. Οι Έλληνες σε όλο το μέτωπο όρμησαν σαν λιοντάρια. Σύνθημα όλων ήταν η κραυγή «Αέρα». «Οι Ιταλοί δεν θα περάσουν.» και πράγματι δεν πέρασαν. Όλες οι απανωτές γενικές επιθέσεις των Ιταλών, μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου 1940, αποτυγχάνουν. Ο Συνταγματάρχης Δαβάκης επικεφαλής του αποσπάσματος της Πίνδου, με 2000 άνδρες, καθηλώνει τις 15000 άνδρες επίλεκτων της περίφημης Μεραρχίας Αλπινιστών «Τζούλια» και την 1η Νοεμβρίου, όταν λαμβάνει τις πρώτες ενισχύσεις, διενεργεί επιτυχή αντεπίθεση, η οποία απετέλεσε την πρώτη νίκη κατά του Ιταλογερμανικού Άξονα επί ευρωπαϊκού εδάφους. Από τις 18 Νοεμβρίου ο Ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται, εκδιώκει τους Ιταλούς από το πάτριο έδαφος, με την ξιφολόγχη και την κραυγή «αέρα» και προελαύνει στην Βόρειο Ήπειρο, απελευθερώνοντας την Κορυτσά, το Πόγραδετς, το Δέλβινο, τους Αγ. Σαράντα, το Αργυρόκαστρο και την Χιμάρα. Καθ’ όλη την διάρκεια του πολέμου, ο ελληνικός στόλος κράτησε ανοικτές τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας, εξασφαλίζοντας τις μεταφορές. Επιτυγχάνοντας στο δυσχερές αλλά ουσιαστικό αυτό έργο, κατέστη δυνατή η έγκαιρη προώθηση στο μέτωπο ολόκληρου του αναγκαίου αριθμού στρατευμάτων, ζώων, πυρομαχικών και εφοδίων. Τα Αντιτορπιλικά μας , βομβάρδισαν εχθρικές θέσεις απέναντι της Κέρκυρας και διενήργησαν τρεις επιδρομές στην Αδριατική. Τα Υποβρύχιά μας , προσέβαλαν επιτυχώς εχθρικά πλοία που μετέφεραν εφόδια προς τον Ιταλικό στρατό που μάχονταν στην Αλβανία. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι με την έναρξη του πολέμου οι Ιταλοί βομβάρδισαν μεγάλα αστικά κέντρα όπως ο Πειραιάς, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη, η Κέρκυρα, η Πρέβεζα κ.λ.π.., καθώς και σημεία στρατηγικού ενδιαφέροντος όπως η διώρυγα της Κορίνθου. Τα αποτελέσματα υπήρξαν φτωχά αλλά σημειώθηκαν μεγάλες απώλειες αμάχων. Η μικρή μας αεροπορία, αντιμετωπίζοντας πληθώρα λειτουργικών και τεχνικών προβλημάτων, ανταπέδωσε με επιτυχείς βομβαρδισμούς των αεροδρομίων της Κορυτσάς, του Αργυροκάστρου και του Αυλώνα, καθώς και με αποτελεσματικές επιθέσεις κατά των Ιταλικών στρατευμάτων. Οι αερομαχίες των πιλότων μας ήταν αδιάκοπες και εκτελούνταν με ακρίβεια πάντα με πείσμα και αυτοθυσία.
Εν τω μεταξύ στις 29 Ιανουαρίου 1941 πέθανε ή κατ΄ άλλους δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Μεταξάς και τον διαδέχθηκε ο Αλέξανδρος Κορυζής. Στην Ελλάδα καταφθάνουν ανεπαρκή σε αριθμό Βρετανικά στρατεύματα ως βοήθεια, ενώ οι Γερμανοί έχουν ήδη εισέλθει στην Βουλγαρία. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου ξεκινά η μεγάλη Εαρινή Ιταλική επίθεση η οποία προετοιμαζόταν από τον Ιανουάριο με πολλές και ξεκούραστες δυνάμεις, η οποία όμως σβήνει άδοξα στις 26 Μαρτίου. Ο Χίτλερ εξοργίζεται με την Ελληνική αντίσταση. Δεν μπορεί να πιστέψει αυτή την υπεροχή του μικρού Ελληνικού στρατεύματος έναντι της μεγάλης Ιταλικής πολεμικής μηχανής. Έτσι στις 6η Απριλίου 1941, η Γερμανία επιτίθεται ταυτόχρονα σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Έχει προηγηθεί το δεύτερο περήφανο «ΟΧΙ» του νέου Πρωθυπουργού, το ξημέρωμα της ίδιας ημέρας. Επάνω από τα ελληνικά οχυρά οι Γερμανοί σκορπίζουν τον θάνατο, ενώ 24 Γερμανικές Μεραρχίες, με άρματα μάχης που εφορμούν για να καταλάβουν τα οχυρά καθηλώνονται. Τρία μερόνυχτα πολέμου ήταν αρκετά για να κατανοήσουν οι Γερμανοί, για ποιό λόγο νικήθηκαν οι Ιταλοί στην Αλβανία. Η λύση για τους Γερμανούς δόθηκε από την κατάρρευση του μετώπου στη Γιουγκοσλαβία. Έτσι πέρασαν τα σύνορα και έφθασαν στην Θεσσαλονίκη, παρακάμπτοντας τα οχυρά μας. Είναι γνωστές οι πρωτόγνωρες τιμές που απέδωσαν οι εντυπωσιασμένοι Γερμανοί στους μαχητές των Ελληνικών οχυρών οι οποίοι δεν νικήθηκαν αλλά απεχώρησαν. Το μέτωπο μας πλέον καταρρέει με αρκετές ανθρώπινες απώλειες και ο εξαντλημένος Ελληνικός στρατός αποσύρεται σταδιακά από την Αλβανία, δίχως ουσιαστική αεροπορική κάλυψη και με προβληματική επικοινωνία με την Αθήνα.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, φέρεται να κλίνει προς την ανάγκη συνθηκολόγησης ενώ ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β’ εμμένει στην συνέχιση του αγώνα σε μία προσπάθεια να διευκολυνθεί η υποχώρηση των Βρετανικών στρατευμάτων προς την Μ. Ανατολή. Τελικά ο Πρωθυπουργός Α. Κορυζής αυτοκτονεί, ο Στρατηγός Τσολάκογλου με δική του πρωτοβουλία υπογράφει την συνθηκολόγηση και παράδοση της χώρας μας στους γερμανούς , ενώ στις 27 Απριλίου αυτοί εισέρχονται στην πρωτεύουσα μας, Αθήνα.
Στη Χίο μας , οι Γερμανοί καταφτάνουν στις 4 Μαΐου 1941. Βγαίνουν στο μνησί αμαχητί. Εγκαθίστανται εδώ ως κατακτητές , στήνουν το Διοικητήριό τους στη Μπέλλα Βίστα (το λεγόμενο τρίγωνο) και βάζουν φρουρές σε διάφορα σημεία του νησιού. Από αυτό το σημείο και πέρα αρχίζει μια πολύ σκληρή περίοδος για τους κατοίκους του νησιού μας. Ο Χιώτικος λαός πραγματικά οδηγείται στην εξόντωση. Η Χίος ολόκληρη εγκλωβίζεται και συνθλίβεται μέσα σ΄ ένα κυκεώνα απαγορεύσεων και πείνας . πείνα-πείνα παντού. Δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη τρόφιμα για επιβίωση. Ο κόσμος της πόλης της Χίου και του Βροντάδου, βγαίνει προς τα χωριά μας με τα πόδια , σηκώνοντας στους ώμους ή τα χέρια τους μπόγους με τα υπάρχοντά του προκειμένου να τα ανταλλάξει έστω με μια οκά δημητριακών ή ελάχιστου λαδιού ή πέντε σύκων…Στην αρχή κάποιοι τους αποκαλούσαν ζητιάνους μα αυτοί δεν ήταν παρά μόνο πεινασμένοι…Δεν υπάρχουν σπόροι για σπορά χωραφιών, απαγορεύεται το κυνήγι και η αλιεία. Δεν υπάρχουν εισαγωγές προϊόντων αφού τα πάντα τα παίρνει η Γερμανική φρουρά για να συντηρηθεί η ίδια, αδιαφορώντας πλήρως για τον πεινασμένο κόσμο . Μόνο κάποια απειροελάχιστα τρόφιμα πωλούν από τις αποθήκες τους οι μαυραγορίτες σε απλησίαστες τιμές. Ο κόσμος ψάχνει να φάει αγριόχορτα και φλούδες εσπεριδοειδών αν και αυτά τα βρίσκει. Ψωμί και ζάχαρη είναι είδη δυσεύρετα. Μόνο με το δελτίο δίνεται λίγη ζάχαρη ή λίγο ρύζι . Στα σχολεία που είναι κλειστά για μεγάλα διαστήματα, οργανώνονται συσσίτια και μοιράζεται με φειδώ η σούπα λεγόμενη «κουρπάς» μέσα σε τενεκεδένια κουτάκια. Παντού η πείνα θερίζει και χαίρεται ο χάρος. Τους νεκρούς τους μετέφεραν πάνω σε κάρα δίχως φέρετρα και λουλούδια. Οι λίγοι παπάδες της Χίου δεν προφτάνουν να κάνουν κηδείες….Κανένας ζωντανός δεν ήξερε αν θα ξημερωθεί την επόμενη ημέρα λόγω πείνας. Πολλοί Χιώτες πάλι, βλέποντας πως δεν έχουν ελπίδα επιβίωσης στο νησί, πωλούσαν όπως όπως τα σπίτια με τα όποια αντικείμενα τους ή τα άφηναν σε συγγενείς ή στους γείτονες και έφευγαν με χίλιες προφυλάξεις προς την απέναντι Μικρασιατική ακτή με στόχο να φτάσουν στη Μέση Ανατολή. Πολλοί κι απ΄ αυτούς όμως δεν γλύτωσαν. Κάποιοι πνίγηκαν στο στενό μεταξύ Χίου-Τουρκίας και άλλοι αργότερα από διάφορες κακουχίες. Μερικοί έφτασαν στην Μέση ανατολή και κατατάχθηκαν στις Ελληνικές συμμαχικές δυνάμεις.
Όσα κι αν πούμε σήμερα είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν σε λίγες γραμμές αυτή την περίοδο Μαΐου 1941 ως και 9η Σεπτεμβρίου 1944 που ξημέρωσε η απελευθέρωση και έφυγαν οι κατοχικές Γερμανικές δυνάμεις. Όμως για να φτάσει αυτή η λαμπρή ημέρα της απελευθέρωσης, πρέπει να τονίσουμε ότι οργανώθηκαν ομάδες Εθνικής Αντίστασης και στη Χίο μας αλλά και στο εσωτερικό όλης της κατεχόμενης Ελλάδας , ενώ Έλληνες του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας μάχονταν στην Μ. Ανατολή. Η Ελληνική σημαία εξακολουθούσε να κυματίζει σε όλη την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στους ιστούς των πλοίων του Στόλου μας , ο οποίος είχε διαφύγει στην Αίγυπτο, παρά την παράδοση της χώρας στους γερμανούς και τούτο χάρις στην ευψυχία των πληρωμάτων του. Με κύρια βάση την Αλεξάνδρεια, τα ελληνικά πολεμικά πλοία δρούσαν από τον Ινδικό και την Μεσόγειο, μέχρι τον Ατλαντικό, αναλαμβάνοντας αποστολές μαζί με τα συμμαχικά πλοία. Η δράση πλοίων όπως των Αντιτορπιλικών «Βασίλισσα ΟΛΓΑ», «ΑΔΡΙΑΣ», των Υποβρυχίων ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, ΠΡΩΤΕΥΣ, ΓΛΑΥΚΟΣ, ΤΡΙΤΩΝ, ΝΗΡΕΥΣ και ΚΑΤΣΩΝΗΣ καθώς και πολλών άλλων πλοίων, προκαλεί συγκίνηση και είναι αξιοθαύμαστη. Όμως και μία άλλη παράμετρος ισχύος που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε αποτέλεσε το Εμπορικό Ναυτικό μας του οποίου η συμβολή στον συμμαχικό αγώνα και ιδιαίτερα κατά την μάχη του Ατλαντικού για την εξασφάλιση εφοδίων από Αμερική προς Ευρώπη, υπήρξε τεράστια. Βεβαίως είχαμε μεγάλες απώλειες. Έχει γραφτεί ότι συνολικά χάθηκαν 434 εμπορικά πλοία, με τορπιλισμό ή βομβαρδισμό από Γερμανικά στούκας και περί τα 500 μικρά πετρελαιοκίνητα ιστιοφόρα, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς πήραν στον βυθό και 2350 ναυτικοί μας.
Η Ελλάδα μας , ήταν η μοναδική χώρα που αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών δηλ. της Ιταλίας, Αλβανίας, Γερμανίας και Βουλγαρίας. Εν τούτοις αντιστάθηκε επί 219 ημέρες προκαλώντας τον παγκόσμιο θαυμασμό, όταν η Γαλλία αντιστάθηκε 43 ημέρες, η Νορβηγία 61, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18, η Ολλανδία 4, η Γιουγκοσλαβία 3 και δίχως αντίσταση η Τσεχοσλοβακία, το Λουξεμβούργο και η Δανία.
Οι συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) ανήλθαν για τους Έλληνες στο 10% (περίπου 750.000), όταν για την Ε.Σ.Σ.Δ. ήταν 2.8%, την Ολλανδία 2.2%, την Γαλλία 2%, την Πολωνία 1.8%, την Γιουγκοσλαβία 1.7% και το Βέλγιο 1.5%.
Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα δεν έλαβε στη συνέχεια όσα δίκαια θα έπρεπε αναλόγως της προσφοράς της, με την λήξη του πολέμου. Μετά τη λήξη του πολέμου, πολλά θλιβερά και αντεθνικά γεγονότα έλαβαν χώρα και οδήγησαν στο αιματοκύλισμα του «εμφυλίου πολέμου» όπως αποκαλείται. Αυτά τα συμβάντα αποτέλεσαν δικαιολογία για τους συμμάχους ώστε να μας παραχωρήσουν μόνο τα ελληνικά Δωδεκάνησα, ενώ οι αδελφοί μας στην Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο δεν ενώθηκαν ποτέ με την μητέρα πατρίδα. Το νέο παγκόσμιο σκηνικό διαμορφώθηκε αναλόγως των συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων. Το θαύμα του 1940 ήταν ένα ξεχωριστό κατόρθωμα. Ο Τσώρτιλ είπε τότε «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες σαν ήρωες» ο Χίτλερ δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα συναντούσε από την μικρή Ελλάδα τέτοια αντίσταση αλλά και ο Στάλιν αναγνώρισε την τεράστια προσφορά των Ελλήνων στην αντιμετώπιση του Ιταλογερμανικού άξονα, ως γεγονός που καθυστέρησε τις πολεμικές επιχειρήσεις των γερμανών προς ανατολάς. ..
Ογδόντα πέντε χρόνια μετά η Ελλάδα βρίσκεται και σήμερα στο επίκεντρο ενός ιδιαίτερα ασταθούς περιβάλλοντος, βιώνει τις τρέχουσες απειλές και προκλήσεις ιδίως από πλευράς Τουρκίας , με διακύβευμα τα ζωτικά της συμφέροντα και ίσως την ίδια την επιβίωσή της. Εδώ και πενήντ ένα χρόνια μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο , έχουμε μπει σε ένα τεράστιο σπιράλ εξοπλισμών που αδειάζουν τα ταμεία της Ελληνικής Εθνικής Οικονομίας και κατ΄ επέκταση τις τσέπες όλων μας. Και δεν είναι μό αυτό το θέμα αλλά το κυριότερο είναι ότι η Ελλάδα μας συρρικνώνεται ραγδαία δημογραφικά από το 1980 και σήμερα οδεύουμε προς το βιολογικό τέλος του έθνους. Τα λίγα μέτρα στήριξης νέων οικογενειών που κατά καιρούς λαμβάνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση κρίνονται επιεικώς ως ανεπαρκή αφού δεν αποτελούν μέρος συνολικής στρατηγικής αντιμετωπίσεως του δημογραφικού ζητήματος. Ταυτόχρονα, πλειάδα πολιτικών δηλώνουν υπερήφανοι για τον πολυπολιτισμό ο οποίος μακροπρόθεσμα θα επιλύσει μας λένε και το δημογραφικό. Ο πολυπολιτισμός αυτός όμως συνίσταται σε διαρκώς αυξανόμενα κύματα μεταναστών από Ασία και Αφρική (λόγω της εκεί πληθυσμιακής εκρήξεως), η πλειοψηφία των οποίων εμφορείται από αντιλήψεις αντίθετες και ασύμβατες προς τις έννοιες του κοσμικού κράτους , της Δημοκρατίας και της κουλτούρας μας. Αμφίβολο είναι αν αυτοί αφομοιωθούν ποτέ εδώ. Αίσθησή μας είναι πως οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται υπό την επιρροή ξένων κέντρων και δεν θα αργήσουν να ζητούν συλλογικά δικαιώματα στη χώρα μας. Σήμερα η Ελλάδα παραμένει ελκυστική για τους πλούσιους διακινητές ψυχών, παρά την φύλαξη των συνόρων. Ας μην παραγνωρίζουμε ότι εδώ προσφέρεται δωρεάν διαμονή, διατροφή, περίθαλψη, εκπαίδευση και στο βάθος σε μερικά χρόνια πιθανόν και Ελληνική υπηκοότητα. Οι χειμαζόμενοι Έλληνες φορολογούμενοι επωμίζονται σιωπηρά τόσο το οικονομικό βάρος, όσο και την επιβληθείσα συμβίωση υπό τον φόβο του αντιρατσιστικού νόμου, της απειλής του «μη πολιτικώς ορθού» και της «κατακραυγής» των «ανθρωπιστικών» ΜΚΟ. Ακόμη κάτι που συμβαίνει είναι ότι ο πολυπολιτισμός προωθείται από τα ΜΜΕ σε όλα τα Δυτικά κράτη, σε αντίθεση με τα θεοκρατικά αυταρχικά κράτη όπου είναι αδιανόητος.
Είμαστε γείτονες μίας αναθεωρητικής Τουρκίας, ολοένα και περισσότερο ισχυρής στρατιωτικά, η οποία προκαλεί και διεκδικεί, θίγοντας ευθέως την εθνική κυριαρχία, ανεξαρτησία, ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδος και Κύπρου. Οι Διεθνείς Οργανισμοί μάλλον δεν διακρίνουν κάτι μεμπτό, όπως στην Ουκρανία και κατά συνέπεια δεν παρεμβαίνουν. Ο υπερατλαντικός σύμμαχος δηλαδή οι Η.Π.Α. συντηρούν τις εξοπλιστικές ισορροπίες θύτη και θύματος, και συνιστούν διαρκώς αυτοσυγκράτηση. Η Ρωσία και παλαιότερα εναντιώθηκε αλλά και τώρα εναντιώνεται λόγω της στάσης μας στο Ουκρανικό. Τώρα και πάλι μας πιέζουν με την φράση «βρείτε τα μεταξύ σας». Αν και εταίροι στην Ε.Ε. όλοι για το συμφέρον τους κινούνται και όχι για τα δίκαια.
Οι ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις και η αμυντική βιομηχανία διασφαλίζουν την ειρήνη, την ανάπτυξη και το διεθνές κύρος της χώρας μας . Εν τούτοις εγκατελείφθηκε και αυτή τα τελευταία 25 χρόνια.. Στην παιδεία και την πολιτική ακούγονται όλο και πιο αραιά οι όροι «έθνος των Ελλήνων», «εθνικές παραδόσεις», « Ελληνικό εθνικό όραμα και φρόνημα», «πρότυπα και αξίες» «συλλογικές υποχρεώσεις, πνεύμα αλληλεγγύης και θυσίας . Εάν η παιδεία δεν μαθαίνει ουσιαστικά στους νέους Έλληνες την γλώσσα, την Ιστορία τους, τα ελληνοκεντρικά πρότυπα και αξίες, δεν θα καταλάβουν ποτέ ποιοι είναι, από έρχονται και που πάνε.
Είναι καιρός οι ηγέτες των κομματικών σχηματισμών της χώρας μας με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό να χαράξουν επιτέλους, σε συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μια κοινή βέλτιστη εθνική πορεία. Ένα κράτος που χρωστά, που δεν παράγει και δεν ανταγωνίζεται, δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι εθνικά ανεξάρτητο. Θα πρέπει ακόμη να αντιληφθούν, ότι ο συνδυασμός δημογραφικό – μετανάστευση, αποτελεί την σοβαρότερη εθνική απειλή, η οποία χρήζει αμέσου και αποτελεσματικής αντιμετώπισης .Οι προκλήσεις, οι ευκαιρίες και οι κίνδυνοι, απαιτούν προετοιμασία, βούληση, πίστη στις ικανότητές μας και ενεργοποίηση του συνόλου του ελληνισμού όπου γης. Τέλος, η συστηματική στόχευση σε μία οικογένεια με παιδεία που θα παρέχει τεκμηριωμένη γνώση και θα αποδίδει ενσυνείδητους Έλληνες πολίτες, αποτελεί την μόνη ασφαλή μακροπρόθεσμη επένδυση. Η Ελλάδα μας διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για την μετατροπή της σε χώρα σταθερότητας, ευημερίας και με ρόλο στην περιοχή. Απομένει το γεγονός αυτό να το πιστέψουν ενωμένοι όλοι αδιακρίτως οι Έλληνες πολίτες. Αν συμβεί αυτό τότε θα αισθανθούν δικαιωμένες και οι ψυχές όλων των πατεράδων, μανάδων και αδελφών μας που θυσιάστηκαν τότε και πέρασαν στο Πάνθεον των ηρώων της Ιστορίας μας. Μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε το καλύτερο μνημόσυνο για τους αθάνατους Έλληνες νεκρούς του 1940.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει όλους τους νεκρούς του 1940 όπου γης.
Κλείνοντας σας καλώ να βροντοφωνάξουμε από την μαυροντυμένη λόγω πυρκαγιάς Βολισσό : Ζήτω η εθνική επέτειος του 1940. Ζήτω το αθάνατο Ελληνικό Έθνος.