Είχα ξεκινήσει με άλλο τίτλο και άλλο πρόλογο το παρόν κείμενο, όμως σκέφθηκα ότι επειδή πολύς λόγος γίνεται για τον Μητροπολίτη μας (και καλός και κακός), καλό θα ήταν να εκφέρω κι εγώ κάποια γνώμη.
Αφορμή λοιπόν για να γράψω το παρόν κείμενο, μου εδόθη η υποδοχή των οστών του Αγίου Ισιδώρου στον Πειραιά και η μεταφορά τους την παραμονή της εορτής του Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Νέο Φάληρο. Όμως (αχ, αυτό το όμως, «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε ο Θεός κελεύει») είπα να περάσω και από τον οδοντίατρο που ήδη είχα ραντεβού. Ε, εκεί κάποια επιπλοκή με κράτησε μακριά από την υποδοχή, εις την οποία παρευρέθη… η μισή Χίος… κι έτσι περιορίζομαι να περιγράψω την επομένη ημέρα (26-10-2018) την κυρίως πανήγυρη του Αγίου Δημητρίου, για να μη γράψω ανακρίβειες για την υποδοχή των οστών.
Βρίσκομαι λοιπόν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου. Η εκκλησία είναι πλήρης πιστών, οι Χιώτες ολίγοι, ενώ την παραμονή υπερτερούσαν οι Χιώτες! Στην τελετή (Θεία Λειτουργία) παρίστανται περί τους 15 ιερείς και διάκονοι με προεξάρχοντες τους Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ και Χίου Μάρκο.
Οι ψάλτες καλλικέλαδοι, η ένταση όμως των μεγαφώνων και η ακουστική γενικά του Ιερού Ναού… ανυπόφορη! Κατά τα άλλα οι δύο Αρχιερείς συνεργάσθηκαν θαυμάσια και όλα πήγαν καλά! Εγώ θα ήθελα να τονίσω ορισμένα σημεία του λόγου (του κηρύγματος) που εξεφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Χίου, Ψαρών, Οινουσών, Βάτου και Παναγίας κ. Μάρκος – όπως τελευταία ψάλλομε στη «φήμη» του – μετά την ωραία προσφώνηση του Μητροπολίτη Πειραιώς και Φαλήρου κ. Σεραφείμ.
Ο Σεβασμιώτατός μας λοιπόν, για να μην κουράσει περισσότερο το ήδη κουρασμένο ακροατήριο ξεκίνησε με χιούμορ και με γλωσσολογικές ερμηνείες: «Δεν θα σας μιλήσω σήμερα για τον… Ολυμπιακό»! Ξεκίνησε έτσι διότι είναι γνωστά τα ποδοσφαιρικά του αισθήματα και η γειτνίαση του Ιερού Ναού με το Στάδιο Καραϊσκάκη (γήπεδο του Ολυμπιακού). Ακολούθως ανεφέρθη στη λέξη «λαθρομετανάστες», και με ακλόνητα επιχειρήματα, μας έπεισε ότι είναι η κατάλληλη λέξη για τη συγκεκριμένη ομάδα των ατυχών συνανθρώπων μας!...
Κατόπιν, αφού αναφέρθηκε επ’ ολίγον στις… αθλητικές επιδόσεις του «αθλοφόρου» Αγίου Δημητρίου, και συνδέοντάς τον με τη Θεσσαλονίκη, κατέληξε στο… Μακεδονικό Ζήτημα, ξεκινώντας από κάποιο στίχο της Ιλιάδας όπου ο Όμηρος αναφέρει Μακεδονικό όνομα, αναλύοντας τα ονόματα της Ολυμπιάδας, του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου, και καταλήγοντας (αφού ανέφερε πλήθος παραδειγμάτων) ότι δεν είναι δυνατόν να αμφισβητείται η ελληνικότης της Μακεδονίας μας και να μην απεμπολίσομε τα δικαιώματά μας, ούτε αντί πινακίου φακής, ούτε αντί τριάκοντα αργυρίων, ούτε για μια… γραβάτα.
Ακούγοντάς τον σκέφθηκα, και δεν αστειεύομαι, δεν είναι σχήμα λόγου αυτό που γράφω, μήπως οι άχρωμοι και άγευστοι πολιτικοί που μας κυβερνούν θα έπρεπε να έχουν τέτοιους συμβούλους, οι οποίοι έχουν τέτοιες γνώσεις και γνωρίζουν τι θα εκφέρουν, πότε θα το εκφέρουν και πώς θα το μεταφέρουν, λέγω μήπως, θα έπρεπε προτού ανοίξουν το στόμα τους ή… προτού επισκεφθούν… τις Πρέσπες.
Με αυτά και με αυτά, θα μπορούσα να ακούω με τις ώρες τον μελίρρυτο Μητροπολίτη μας. Βεβαίως υπάρχει και ο αντίλογος, κάποιοι θα με θεωρούν αργόσχολο και κάποιοι… Χρυσαυγίτη. Όμως, τελειώνοντας, θα πρέπει να τονίσω στους αναγνώστες μου ότι «ουδείς αναμάρτητος» και «ουδείς τέλειος». Όμως και ουδείς πρέπει να αμφισβητεί το πόσο διαβασμένος είναι ο Μητροπολίτης μας και την ευχέρεια λόγου και γραφής που έχει! Και μην ξεχνάτε τα γονίδιά του: συνδυασμός ναυτικής (πλοίαρχος ο πατέρας) και εκπαιδευτικής παράδοσης (δάσκαλοι ο παππούς, παπα-Μάρκος, και ο θείος Του, παπα-Στελίκος).
Αδέλφια,
Και του χρόνου, του Αγίου Δημητρίου. Η ζωή συνεχίζεται και τα οστά θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στη Χίο που ανήκουν!... Πάει κι αυτό… και μας μένουν οι αναμνήσεις!...
Να μας ζήσεις Σεβασμιώτατε! Πάντα ΑΞΙΟΣ!
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-Αγγειοχειρουργός,
θρησκευόμενος, αλλά όχι θρησκόληπτος