Σήμερα τις πρωινές ώρες κατάφερα να περάσω από την δημοτική πινακοθήκη που εκθέτει ο Νικολής ο Φρέσκος τις αγιογραφίες του.
Σημαδεμένος εσωτερικά από την χροιά του δεκαπενταύγουστου και καθώς μέσα στο μυαλό μου τρέχουν τα τροπάρια των καθημερινών παρακλήσεων της ΠΑΝΑΓΙΑΣ βρέθηκα μέσα στην αίθουσα της έκθεσης.
Έτσι άρχισε ένα μικρό ταξίδι με τις εικόνες της ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφερθώ στις λεπτομέρειες αλλά και σε ειδικές αναφορές.
Αυτές τις προσφέρει απλόχερα ο Νικολής σε όσους επισκέπτονται την έκθεση.
Θα μείνω μόνο σε ότι μου χάιδεψε την κάρδια και το μυαλό από την θέση του θεατή των απεικονίσεων της ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Οι συμβολισμοί, η ποίηση των τροπαρίων, η ίδια η μητρική ματιά της, οι μεγεθύνσεις της τρυφεροτητας, ιδιαίτερα στις γλυκοφιλούσες ΠΑΝΑΓΙΕΣ με φόρτισαν.
Η Παναγιά είναι χαρά, που στα μάτια της τρεμοπαίζει ένα πένθος, που κάνει τον θεατή να μπαίνει στην διαδικασία του προσευχητικου απολογισμού, που τον ελέγχει διαρκώς ένας ορίζοντας άφατης τρυφερότητας.
Και καθώς πλησιάζει κανείς μια μια τις εικόνες, ανακαλύπτει πτυχές συμβολισμούς, αλλά και ιδιαίτερες θεολογικές και δογματικές προσεγγίσεις
Τον Νικολή τον γνωρίζω και τον θαυμάζω πολλά χρόνια και σαν ζωγράφο αλλά και σαν αγιογράφο.
Στην συγκεκριμένη έκθεση με εικόνες της ΠΑΝΑΓΙΑΣ παρόλο που είναι όλες πιστά αντίγραφα ….. πάντα οι εικόνες του κάνουν την διαφορά.
Οι εικόνες έχουν εξαιρετικές αποχρώσεις, που τείνουν να πλησιάζουν την αρχική σύλληψη του ιστορήματος και των συμβολισμών με μια δροσιά αυθεντικότητας …. Και καθως το βλέμμα αναδεύει την κάθε εικόνα, μια γλυκιά άρρητη προσευχή συνδέει το μυαλό με την καρδιά.
Όλοι ξέρουμε πως είναι πολύ δύσκολο σε ένα πιστό αντίγραφο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Γιατί αυτό απαιτεί βαθειά γνώση …. πηγαίο ταλέντο αλλά και βαθύ αίσθημα της οικονομίας των πολύ λεπτών ισορροπιών του απέριττου.
Κι' ο Νικολής κατά τη γνώμη μου αυτά τα διαθέτει.
Φαίνονται άλλωστε αυτές οι αναλογίες και στη ζωγραφική του ιδιαίτερα στα τοπία του.
Οι εικόνες είναι ιστορημένες πάνω σε ξύλο, πολύ παλιό συντηρημένο και διαμορφωμένο με τις παλιές αυθεντικές τεχνικές, κάτι που παραπέμπει σε ένα άρωμα άλλων εποχών.
Γειά στα χέρια σου Νικολή, συγχαρητήρια για την υπέροχη και ξεχωριστή δουλειά σου.
Γέμισαν τα μάτια μου με ομορφιά, ειρήνη, παρακλητική διάθεση και χαροποιόν πένθος, που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας ιδιαίτερα τούτες τις μέρες των δοκιμασιών.